H Kats-woman συμβουλεύει: Μόνο για κορίτσια. Το σύνδρομο της Κασσιανής και πώς θα το ξεπεράσετε.

Τέτοιες ιστορίες συναντούμε καθημερινά γύρω μας. Εμείς θα ασχοληθούμε με την αυθεντική Κασσιανή. Η οποία δεν περιέπεσε σε πολλές αμαρτίες. Η αμαρτία της ήταν μία και γερή. Ηγάπησε έναν μανόδουλο. Υπενθυμίζω την ιστορία της.
Ήταν λοιπόν μια φορά κι έναν καιρό, ένα βασιλόπουλο σε ηλικία γάμου. Έτσι έκρινε η Μητέρα δηλαδή. Το βασιλόπουλο δε θα έπαιρνε όποια να 'ναι. Όοοοοχι. Η Μητέρα είχε οργανώσει σχέδιο. Μετέδωσε το χαμπέρι σε όλη την αυτοκρατορία. Το βασιλόπουλο αναζητά νυφούλα, δεχόμεθα νέες, ωραίες, έξυπνες, καλοσυνάτες, προκομμένες, με προίκα, παρθένες πάνω απ' όλα κλπ για να χρίσουμε τη νέα βασιλοπούλα. Οργανώθηκαν λοιπόν καλλιστεία στο παλάτι, στα οποία συμμετείχαν τα καλύτερα θηλυκά τεμάχια της περιοχής. Η Μητέρα ήταν αυτή που επέλεξε τις φιναλίστ, ώστε να μην παιδευτεί πολύ η μπουχέσα που είχε για γιο.
Πριν στηθεί το πανηγύρι, του Λαλάκη (έτσι τον φώναζε η Μαμά, εκ του Θεοφιλάκη) του γυάλισε μια εξαιρετική γκομενίτσα. Ψηλή, λυγερόκορμη, αγέρωχη, με σπινθηροβόλο βλέμμα και λαμπερό χαμόγελο. Ήταν η Κασσιανή. Δεν της το έκρυψε. Κι αυτή γούσταρε τρελά να φάει το πριγκιπόπουλο, το οποίο εκ πρώτης όψεως κι από μόνο του, φαινόταν καλή περίπτωση. Ο έρως ήτο κεραυνοβόλος και για τους δύο. Έφτασε η ώρα της οντισιόν, κατά τη διάρκεια της οποίας θα περνούσαν τα κορίτσια από την πασαρέλα κι ο Θεόφιλος θα έδινε ένα χρυσό μήλο (ιδέα της Μητέρας κι αυτό) στο τεμάχιο που θα επέλεγε. Αλλά όπως είπαμε, είχε ήδη επιλέξει. Πλησίασε λοιπόν την Κασσιανή, της έδωσε το μήλο και της είπε: "εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα".
Αυτή ήταν η εντολή της Μητέρας, η οποία είχε ορίσει τα κριτήρια. Έπρεπε, η ομορφιά και η χάρη της νυφούλας, να συνοδεύεται με κατεβασμένο κεφάλι, μούγκα και υποταγή. Ε, έπρεπε να καταλάβει από την αρχή, ότι το ότι παντρεύεται με το βασιλόπουλο, δε σημαίνει ότι αποκτάει το δικαίωμα να ανοίγει μαζί με τα πόδια της και το στόμα της. Η γυναίκα του γιου της, θα πρέπει να ξέρει να κάνει τουμπεκί. Μόνο η Μητέρα μπορεί να μιλάει. Τι λες ρε φίλε! Φαύλα και στα μούτρα σου. Γιατί κι εσένα γυναίκα σε έκανε. (Η μήπως η κυρα Φροσύνη, η μαμά ντε, δεν ήταν εντελώς γυναίκα; Διότι για να έχει ευνουχίσει έτσι τον μπούλη, μάλλον τον είχε τον πούτσο της). Η Κασσιανή κάτι τέτοια δεν τα σηκώνει. Έχει προσωπικότητα, πνεύμα και χαρακτήρα. Και ναι. Άμα δε μιλήσει, θα σκάσει. Και του χώνει την απάντηση στα μούτρα: "και διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω".
Θα μου πεις τώρα ότι η απάντηση της Κασσιανής δόθηκε με σκοπό να υποστηρίξει τη γυναικεία της υπόσταση και συγχρόνως και της μάνας του. Ε λοιπόν, της μάνας του!
Όπως τον είχε κεραυνοβολήσει ο έρως τον Θεοφιλάκο, έτσι τον κεραυνοβόλησε τώρα ο τρόμος. Πώς να πάρει μια γυναίκα που απαντάει μ' αυτόν τον άσεμνο και προκλητικό τρόπο; Πώς να πάρει μια γυναίκα με τέτοιο θράσος; Τι θα πει η Μητέρα; Κρύος ιδρώτας τον έλουσε καθώς τον στραβοκοίταξε η στρίγγλα η Ευφροσύνη με κείνο το βλέμμα που έλεγε ότι η μόνη γυναίκα που μιλάει σ' αυτό το παλάτι, θα είναι αυτή. Απομάκρυνε το τρεμάμενο χέρι με το μήλο από την εκλεκτή του και το πλησίασε στη Θεοδώρα. Πιο ξύπνια και καπάτσα, πετάρισε τα βλέφαρα με σεμνότητα και ντροπαλότητα, χαμήλωσε το βλέμμα και κατέβασε το κεφάλι μπροστά στον αφέντη και τη Μητέρα του. Κι έτσι, κέρδισε το θρόνο. Κι ως εκ τούτου, εξουσία. Γιατί, δεν πιστεύω να νομίζει κανείς, ότι η χαμηλοβλεπούσα συνέχισε να κοιτάει χαμηλά και μετά το γάμο, ή ότι δε μοιράστηκε την εξουσία (πάνω στο χαλβά Θεόφιλο) με τη Μητέρα. Μόλις καπάρωσε το μαλάκα της και πήρε τον τίτλο της, άρχισε να λύνει και να δένει.
Ο καημένος ο χαλβάς, ο οποίος είχε τώρα δύο γυναίκες να τον ελέγχουν, δεν έβρισκε διέξοδο. Ήθελε κι αυτός να ξεδώσει. Αναζήτησε λοιπόν την Κασσιανή η οποία στο μεταξύ, πικραμένη κι απογοητευμένη, μπήκε σε μοναστήρι και το έριξε στην υμνογραφία. Αυτή η θλίψη για τον άντρα της ζωής της τον οποίο έχασε άδοξα, ενίσχυσε το ταλέντο της και τη δημιουργικότητά της. Αριστουργήματα έγραψε, βγαλμένα απ' την πουτάνα τη ζωή, γεμάτα πόνο κι αυτά. Διαχρονικά εκκλησιαστικά σουξέ. Με πιο γνωστό και πιο σπαρακτικό, αυτό για την περιπεσούσα αμαρτωλή της Μεγάλης Τρίτης.
Ο Θεόφιλος λοιπόν και η Κασσιανή ξανασυναντήθηκαν και ξεκίνησε ξανά το νταλαβέρι. Αλλά η Κασσιανή ήταν πλέον σε ρόλο παλλακίδας και σπάραζε η καρδιά της κάθε φορά που την άφηνε για να πάει στη γυναίκα του. Κι ο Θεόφιλος ήταν αναγκασμένος, όταν επέστρεφε στο σπίτι του, να αντιμετωπίζει την ξινίλα της συζύγου του η οποία στιγμή δεν ενδιαφέρθηκε γι' αυτόν.
Ποιος φταίει για όλα αυτά; Αυτή η ξεροκέφαλη η Κασσιανή ασφαλώς. Αν μπορούσε να το βουλώσει και να μην πουλήσει ξυπνηλίκι, όλα θα ήταν καλύτερα κι όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι. Ο Θεόφιλος θα είχε δίπλα του γυναίκα που αγαπάει αυτόν κι όχι τον τίτλο του, δε θα ήταν αναγκασμένος να λέει ψέματα για πολλές δουλειές και πολλές υποχρεώσεις για να βρεθεί με την καλή του, δε θα αναγκαζόταν να κάνει διπλή ζωή. Η Κασσιανή θα είχε γλιτώσει την κατάθλιψη, θα ήταν σε ρόλο κυρίας δίπλα στον άντρα της ζωής της, δε θα ένιωθε έτσι σκατά κάθε φορά που αυτός θα επέστρεφε στη συζυγική του κλίνη, δε θα κατέληγε σε μοναστήρι.... Ίσως βέβαια δε θα είχε κι αυτή την έμπνευση με τα τροπάρια που αναφέρονται στις περιπεσούσες, αλλά ως κωλοβαρούσα βασιλοπούλα, θα είχε όλο το χρόνο να αναδείξει το συγγραφικό της ταλέντο. Ίσως να έγραφε τίποτα ροζ μυθιστορήματα ή συνταγές μαγειρικής. Κι ίσως έκανε μεγαλύτερη επιτυχία έτσι. Ίσως να γινόταν η Μαντά της εποχής και να πουλούσε και τρακόσαι χιλιάδαι δίσκοι και να τρέχανε οι κυράτσες, που τη διαβάζανε για να ταυτιστούν με τις ηρωίδες τους και να ξεφύγουν από τις μίζερες ζωές τους, να τους υπογράψει στα βιβλία. Η Μητέρα ίσως να μην είχε τόση εξουσία πάνω στο καμάρι της, αλλά σιγά μην την έχει τώρα με τη νυφούλα που πήρε. Γιατί η Θεοδώρα όπως είπαμε, για την εξουσία ενδιαφέρθηκε και έκανε την πάπια κατά την επιλογή της. Σκατά τα έκανε η Κασσιανή. Προκάλεσε σε όλους δυστυχία.
Γι' αυτό κοπέλα μου, προσοχή! Η Μητέρα είναι πάνω από όλους στη ζωή του καλού σου. Δεν είσαι πιο έξυπνη από αυτήν, δεν είσαι τίποτα μπροστά της, μια τρίχα απ' το μουνί της είσαι. Χαμηλά το βλέμμα λοιπόν, για να μην τον χάσεις. Και μούγκα. Και μη μου πεις ότι θα βρεις κάποιον που δεν είναι μαμάκιας. Δεν υπάρχει αυτή η κατηγορία. Πάντα θα είσαι μετά τη μαμά του. Και θα είναι αυτή που θα κρίνει αν αξίζεις για το γιο της. Έτσι γίνεται από την εποχή της Κασσιανής. Ποια είσαι εσύ που θα καταργήσεις παράδοση τόσων αιώνων;
Όσο υπάρχουν Θεόφιλοι, που πάντα θα υπάρχουν, οι Κασσιανές, που θέλουν να πουλάνε έτσι αυτάρεσκα το ξυπνηλίκι τους, θα αποσύρονται μόνες στα ησυχαστήριά τους και θα δημιουργούν. Κι αυτοί θα ξενερώνουν (και θα μετανιώνουν) με τις ξινομούνες που έχουν επιλέξει. Έτσι είναι η πουτάνα η ζωή. Κερδίζουν μόνο οι πουτανίτσες. Αυτές που ξέρουν να το βουλώνουν.
Σε διαφορετική περίπτωση, καταντάνε σαν τις μωρές παρθένες, που άμα δούνε νυμφίο, θα κάτσω να με χέσουν. (Ωχ, αυτό είναι από άλλη μεγαλοβδομαδιάτικη ιστορία).