Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Ελλάδα vs Βουλγαρία


Προσφάτως βρέθηκα στο εξωτικό Σαντάνσκι. Είναι η πιο κοντινή μεγάλη πόλη από τον Προμαχώνα Σερρών. Από τις γύρω περιοχές, πηγαίνουν έτσι για πλάκα. Για ψώνια, για καφέ, για νυχτερινή διασκέδαση, για πουτάνες και για καζίνο.
Ήταν μια ημερήσια εκδρομή. Με πήγαν και με φέρανε κι έτσι δεν μπόρεσα να κάνω σε βάθος εξερεύνηση. Ωστόσο διαπίστωσα ότι οι γείτονες το έχουν ανεβάσει πολύ το επίπεδο. Ή μήπως είμαστε εμείς που το ρίξαμε;
Οι Βούλγαροι είναι φτωχοί άνθρωποι. Αλλά αξιοπρεπείς. Έχουν ανατραφεί σε αυστηρό κομμουνιστικό περιβάλλον και προφανώς αυτός είναι ένας λόγος που, ακόμα και οι πιο κακομοίρηδες, μοιάζουν μορφωμένοι και καλλιεργημένοι.
Το πρώτο πράγμα που σου λέει κάποιος όταν μαθαίνει ότι θα πας Βουλγαρία, είναι να προσέχεις μη σου κλέψουν το αυτοκίνητο και σου το κάνουν τάλαρα. Πανικόβλητος το βάζεις σε ανοιχτό πάρκινγκ και από το άγχος σου ξεχνάς ανοιχτό το παράθυρο και το κινητό φαρδύ πλατύ πρώτη μούρη, να μην παιδευτεί ο άλλος να το πάρει. Όταν το θυμάσαι, πας και βρίσκεις έναν άσχετο της περιοχής, που δε σου κάνει και πολύ καθωσπρέπει να σου λέει σε σπαστά ελληνικά: "Δικό σου είναι; Έριξα το κινητό πιο μέσα για να μην το δει κανείς και το πάρει". Εκεί διαπιστώνεις ότι όχι μόνο δεν κλέβουν αυτοκίνητα, αλλά μπορεί να βρεις και κάποιον που θα σε προστατεύσει από τους κλέφτες.
Ψάχνεις να βρεις φαγάδικο και κάνεις κέφι για βουλγάρικο φαγάκι, καυτερό, μαγειρεμένο στο τσουκάλι. Καταλήγεις σε κάποιο από τα πολλά με τις ελληνικές επιγραφές. Ο σερβιτόρος, με σπαστά ελληνικά, σου εξηγεί ότι τα φαγητά τους απευθύνονται σε ελληνικά γούστα κι έτσι καταλήγεις να τρως αυτό που έχει σιχαθεί ο οργανισμός σου: Μπριζόλα στη σχάρα.
Περπατώντας στον κεντρικό δρόμο που, σε αντίθεση με την Πανεπιστημίου, είναι πεζόδρομος, διαπιστώνεις πόσο κοντά μας βρίσκονται. Όλα τα μαγαζιά απευθύνονται σε Έλληνες. Μπαίνεις μέσα και συνεννοείσαι στα ελληνικά, γιατί δε μιλάς βουλγάρικα και δε μιλούν αγγλικά. Παρατηρείς γύρω σου και βρίσκεις λογιστικό γραφείο στα ελληνικά, οδοντιατρείο στα ελληνικά, αλλά και τη νέα μόδα που έχει κατακλύσει τη χώρα μας, τα ενεχυροδανειστήρια, τώρα σε όλα τα Βαλκάνια.
Περπατάς στο Σαντάνσκι και σκέφτεσαι ότι οι Βούλγαροι είναι οι καλοί άνθρωποι που φτιάχτηκαν για να διευκολύνουν τους γείτονές τους. Αυτό το καταλαβαίνεις με το που περνάς τα σύνορα, όπου σε καλωσορίζουν, χωρίς καν να κοιτάξουν ποιος είσαι. Κι όσο τους γνωρίζεις, τόσο καταλαβαίνεις πόσο πάνω απ' αυτούς βρίσκονται.
Η βόλτα στην πόλη θυμίζει βόλτα στην Κηφισιά, μόνο που αν κάτσεις να πιεις καφέ, θα τον πληρώσεις 1 ευρώ (δέχονται και τέτοια) και όχι 5.
Η Zagorka, η πράσινη μπίρα τους, είναι καλύτερη από την Άλφα μας. Άσε που κοστίζει 1,5 ευρώ το δίλιτρο και γι' αυτό φορτώνεσαι δυο εξάδες απ' αυτά φεύγοντας και σε κοιτάνε οι τελωνειακοί με μισό μάτι.
Ο Αζίς τραγουδάει καλύτερα το ίδιο τραγούδι από τον Κιάμο. Άσε που την κλοπή του άσματος την κάναμε εμείς.
Το αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλου είναι ανώτερης ποιότητας από αυτά που κυκλοφορούν στη δική μας αγορά και μπορείς να πάρεις μεγάλη ποσότητα χωρίς να φτωχύνεις.
Τα κομμουνιστικά μπλοκ εργατικών πολυκατοικιών βρίσκονται μέσα σε χώρους με πράσινο και με τις σχετικές υποδομές. Δηλαδή είναι φτιαγμένα με προδιαγραφές, άρα καμία σχέση με τα δικά μας εργατικά γκρεμούλια.
Σέβονται τους επισκέπτες τους. Μπορεί να μην είναι γελαστοί και πρόσχαροι, αλλά άμα σε δούνε να ψάχνεσαι, θα έρθουν μόνοι τους να σε ρωτήσουν (στα ελληνικά πάντα) αν θέλεις βοήθεια. Εμείς βλέπουμε ξένο και, εκτός του ότι ορμάμε να τον ληστέψουμε στα μαγαζιά, χλευάζουμε τα πάντα. Από τη φάτσα τους μέχρι το πέδιλο με την κάλτσα.
Ζούνε μια ήρεμη ζωή. Περπατάς στο δρόμο ή το τεράστιο πάρκο τους και δεν ακούς φωνές. Οι άνθρωποι μιλάνε, αλλά δε σε αναγκάζουν να τους ακούσεις. Δεν κράζουν, δεν κραυγάζουν, δεν καγκουριάζουν. Βέβαια, σε μια πόλη σαν το Σαντάνσκι, δίπλα στα σύνορα, μπορεί μια παρέα Ελλήνων να διαταράξει αυτή την ηρεμία.
Με βάση όλα τα παραπάνω και λογικά σκεπτόμενη, μπορώ να είμαι σίγουρη ότι οι ενεχυροδανειστές τους κάνουν τη δουλειά τους με ευνοϊκότερους όρους, σε σχέση με τους Έλληνες συναδέλφους τους. Γι' αυτό και, χωρίς να θέλω να κάνω διαφήμιση, αλλά θα την κάνω, συνιστώ να τους προτιμήσουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: