Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Οι Δράκουλες των Εξαθλίων

Πέμπτη βράδυ στις 9. Ο κόσμος στα Εξάρχεια, πάει κι έρχεται. Στο πιο πολυσύχναστο σημείο, στη μέση της Μπενάκη, σε νεανικό εστιατόριο, μπουκάρουν καμιά δεκαριά τύποι με καλυμμένα πρόσωπα, τσεκούρια και άλλα ζοριλίκια και το κάνουν καλοκαιρινό. Κανείς δεν προλαβαίνει να αντιδράσει. Αλλά και πώς να αντιδράσει κάποιος σ' αυτήν την περίπτωση. Φεύγουν τρέχοντας και διαλύονται λίγο πιο πάνω.
Πέμπτη βράδυ 20 λεπτά αργότερα. Στο ίδιο σημείο. Ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Αστυνομία δεν έχει φανεί. Το Α.Τ. Εξαρχείων βρίσκεται 5 στενά πιο πάνω. Προφανώς μας προστατεύουν τόσο πολύ από τους εγκληματίες αναρχικούς που απειλούν τη ζωή των κατοίκων της περιοχής, που δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν με τίποτα άλλο.
Θυμάμαι κι άλλα περιστατικά. Σπάνε τζαμαρίες δίπλα από το σπίτι μου (δυο βήματα από το αστυνομικό τμήμα) και αστυνομία δεν πλησιάζει. Αρπάζουν τσάντα μπροστά στο σπίτι μου και αναλαμβάνουν δράση οι περαστικοί. Ευτυχώς, στα Εξάρχεια υπάρχει αλληλεγγύη και οι άνθρωποι καθαρίζουν μόνοι τους. Πλακώνονται πρεζόνια έξω απ' το σπίτι σου που γίνεται η διακίνηση, τους παίρνεις τηλέφωνο και σου ζητάνε να τους κάνεις περιγραφή. Για να τσακιστούν να έρθουν να το δούνε με τα μάτια τους, δεν υπάρχει περίπτωση.
Γυρνούσα ένα βράδυ αργά στο σπίτι μου. Πάλι στην εξωτική, πολυσύχναστη Μπενάκη. Έξω από ένα μπαρ, τρία κωλόπαιδα, αφού είχαν πιει τα άντερά τους, αποφάσισαν να γαμήσουν το σύστημα. Όχι ολόκληρο. Μόνο ενός αυτοκινήτου. Έσπασαν τζάμια και καθρέφτες. Δεν είχα κάρτα, ούτε σταθερό να καλέσω την αστυνομία. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ενοχές για αυτόν που θα ξυπνούσε το πρωί και θα αντίκριζε το διαλυμένο του αυτοκίνητο. Μετά σκέφτηκα ότι η αστυνομία δε θα ερχόταν ποτέ και μου έφυγαν. Στην Μπενάκη και τα περάσματα όσων κατεβαίνουν από το Στρέφη, απαγορεύεται η στάθμευση. Ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να βγάλει ο άλλος την καύλα του και την οργή του για το σύστημα, όταν έχει πιει κανείς δεν ξέρει τι. Παρεμπιπτόντως, η έξοδος του Στρέφη είναι στην Καλλιδρομίου. Όπως και η έξοδος του Α.Τ. Εξαρχείων. Κι έτσι όπως είναι στην ανηφόρα, έχουν και πανοραμική θέα. Αλλά σιγά μην κάτσουν ν' ασχοληθούν με το ποιος σπάει τι. Είναι αναρχικοί; Όχι. Απλώς, τα παιδιά ρημάζουν εξαρχειώτικα αυτοκίνητα.
Φεύγω από το σπασμένο εστιατόριο και κατεβαίνω τη Στουρνάρη. Έξω από το Πολυτεχνείο έχει κόσμο μαζεμένο. Πλησιάζοντας διαπιστώνω ότι δεν πρόκειται για κάποια κινητοποίηση. Προφανώς, είχε τόσο μεγάλη κίνηση στην παράλληλη Τοσίτσα, που δε χωρούσαν όλοι εκεί και κάποιοι μετακινήθηκαν. Πρώτη φορά βλέπω να γίνεται νταλαβέρι και στη Στουρνάρη. Αγοράζουν και τρυπιούνται μπροστά στα μάτια μου. Έχω ξεχωρίσει τα βαποράκια από τους χρήστες. Κι εκεί που ρωτάω πού είναι η αστυνομία σ' αυτή τη γαμημένη περιοχή, σταματάει ένα μπατσάδικο βαν. Ένας τύπος με στολή και βαρύ περπάτημα κατεβαίνει. Σκέφτομαι ότι θα τους διαλύσουν. Με τη σκέψη έμεινα. Αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο οι κάτοικοι, όπως το έκαναν και πριν από δύο χρόνια στην πλατεία. Ο αστυνομικός πλησίασε στο χώρο που γινόταν το νταλαβέρι, προφανώς διαπίστωσε ότι όλα κυλούν ομαλά και έφυγε. Αυτό ακριβώς που γίνεται και στην Τοσίτσα, στη διασταύρωση με την Μπουμπουλίνας. Όπου βρίσκεται η κλούβα που, υποτίθεται, φυλάει το Υπουργείο Πολιτισμού και πάντα δυο μπάτσοι στέκουν άγρυπνοι φρουροί στην είσοδο της Τοσίτσα όπου γίνεται η εμποροπανήγυρη.
Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν κατέβηκα από την Κομοτηνή, επέλεξα να κατοικήσω στα Εξάρχεια. Τα διάλεξα για τα ανοιχτά μυαλά, τα κοινωνικά και καλλιτεχνικά κινήματα και τους ελεύθερους ανθρώπους (δηλαδή το αντίθετο των ναρκωτικών). Ήξερα ότι θα κινούμαι όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας χωρίς να φοβάμαι. Τα πράγματα άλλαξαν. Είμαι σίγουρη πλέον ότι, για κάποιο λόγο, τα Εξάρχεια πρέπει να γίνουν περιοχή όπου κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα. Το σχέδιο είναι οργανωμένο.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Άντε SPAσε, ρε μαλάκα

Ήθελα τις προάλλες να κάνω ένα δώρο σε άτομο που τραβούσε ζόρι κι ήταν ταλαιπωρημένο και κουρασμένο, το καημένο. Και το βρήκα. Θα το βάζανε κάτω και θα του αλλάζανε τη ζωή με μασάζ ή κάτι τέτοιο. Μετά μου ήρθε κι άλλη έμπνευση. Θα πηγαίναμε μαζί. Από τη μία θα ήταν κοινή δράση κι από την άλλη, τι; Δεν είμαι εγώ ταλαιπωρημένη και κουρασμένη; Δε χρειαζόμουν εγώ ένα λιώσιμο;
Πήγα λοιπόν σε ένα κέντρο ομορφιάς που έχει και τέτοια καλούδια, όπου είχα ξαναπάει για άλλη δουλειά κάποτε. Τι σκατά, δικός τους άνθρωπος είμαι, θα μου κάνουν και μια καλή τιμή, σκέφτηκα. Παπάρια.
"Έχετε ραντεβού;" με ρωτάει η νεαρά στη ρεσεψιόν. "Όχι, ήρθα να κλείσω ραντεβού" της απαντάω. "Θα περιμένετε" μου λέει. Στρώνομαι και περιμένω.
Αισθητικοί - πωλήτριες πηγαινοέρχονταν περπατώντας με δυσκολία πάνω στα ψηλοτάκουνά τους (ναι, σ' αυτά τα μαγαζιά δεν επιτρέπεται να φοράνε πιο χαμηλό από δωδεκάποντο) αλλά καμιά δε γύρισε να με κοιτάξει. Δυο τύποι, τύπου μάνατζερ, παρακολουθούσαν την κίνησή τους και μιλούσαν χαμηλόφωνα καμιά φορά μαζί τους. Σε κάποια φάση, αφού είχε περάσει μισή ώρα και είχα αρχίσει να κοιτάω προς την έξοδο, με πλησίασε ο ένας και με καλοσυνάτο χαμόγελο μου είπε ότι επειδή δεν έκλεισα ραντεβού, δεν μπορούν να με εξυπηρετήσουν άμεσα, αλλά σε πέντε λεπτά είναι η σειρά μου. Εγώ πάλι δεν τους είδα να έχουν και την τρελή δουλειά. Ποιος τρελός ξοδεύει για τέτοιες ιστορίες με τέτοια κρίση;
Στα πέντε λεπτά ακριβώς, με πλησίασε μια τύπισσα ντυμένη γιατρός. Μάλλον είχαν καταλάβει ότι στο έκτο λεπτό θα έφευγα τρέχοντας. Με έμπασε σε ένα γραφείο και μου ζήτησε να βγάλω τα παπούτσια μου για να μου κάνει λιπομέτρηση. "Δεν ήρθα εδώ για λιπομέτρηση" της δηλώνω, "σε όλους το κάνουμε" μου απαντάει. Άμα βρεις λίπος πάνω μου θα κάτσω να με χέσεις, σκέφτηκα καθώς ανέβαινα στο μηχάνημα.
Έβγαλε κι ένα έντυπο και σημείωνε εντυπώσεις απογοητευμένη. "Δεν έχεις καθόλου λίπος. Τι ύψος έχεις; Και τα κιλά σου για το ύψος σου είναι πολύ καλά. Καλά, δεν τρως;". "Το στομάχι μου ακόμα πονάει από το χτεσινοβραδικό ντερλίκωμα" της είπα, νομίζοντας ότι θα την αποτελειώσω. "Ναι, αλλά έχεις χαμηλή μυική μάζα" βρήκε να συμπληρώσει. "Ναι, είμαι τεμπέλα και δε γυμνάζομαι. Θα το κοιτάξω άλλη φορά, τώρα βαριέμαι" της το ξέκοψα. "Και τα μάτια σου δεν τα βλέπω καλά, έχεις μαύρους κύκλους". "Έχω τρεις μέρες να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Θα το διορθώσω". "Και το δέρμα σου στο πρόσωπο είναι αφυδατωμένο" έκανε διάγνωση εξ αποστάσεως με την πρώτη ματιά. Δεν της είπα να κοιταχτεί στον καθρέφτη που ήταν έτοιμο να σκάσει το δικό της. Αποφάσισα να είμαι ευγενική. "Ε, δεν είναι έτσι τα αφυδατωμένα δέρματα. Έχω δει πώς είναι" της είπα. "Θέλω να πω ότι είναι θαμπό" διόρθωσε. "Α, από την πολλή την πούδρα θα είναι. Είναι τόσο λιπαρό το δέρμα μου και γυαλοκοπάει. Αναγκάζομαι και βάζω τόνους πούδρας για να το συμμαζέψω". Κανονικά, θα έπρεπε να μου πεί ότι χρειάζομαι ρύθμισης λιπαρότητας. Μάλλον δεν υπάρχει στις θεραπείες τους. Ή έχουν μάθει να κάνουν σε όλες τα ίδια: Ενυδάτωση, μάτια, ρυτίδες. "Ρυτίδες δεν έχεις, αλλά έχεις μια χαλάρωση, αυτή η πτώση στα μάγουλα, που είναι κληρονομική". Τώρα την παραδέχτηκα. Πουτάνα κληρονομικότητα. Καλά που μου άνοιξε τα μάτια γιατί ήμουν έτοιμη να βρίσω την πουτάνα τη βαρύτητα.
Με πήρε και με πήγε στην ειδική. Επιτέλους, ήρθε η ώρα να ζητήσω αυτό που θέλω. Ζήτησα συγκεκριμένα και με κάθε λεπτομέρεια αυτό που θέλω. ΜΙΑ επίσκεψη, ΔΥΟ άτομα, κάτι από τα χαλαρωτικά τους. Ξέρω ότι υπάρχουν διάφορα. Από λουτρά της Κλεοπάτρας, για χαλάρωση στην μπανιέρα με τα καλούδια, από μασάζ διάφορα, κάτι παπαρίτσες με πέτρες, σοκολάτες και άλλα ανανεωτικά. Ήθελα ΕΝΑ από αυτά.
Μου βγάζει ένα πακέτο που περιλαμβάνει ΔΥΟ επισκέψεις για το δεύτερο άτομο ΠΕΝΤΕ για μένα και ΟΛΑ μαζί τα χαλαρωτικά τους. Στα 450 ευρά. Της εξηγώ και πάλι τι θέλω, μήπως και δεν ήμουν αρκετά σαφής την πρώτη φορά, ή μήπως τα ελληνικά μου δεν είναι καλά, ή μήπως ο λόγος μου είναι προβληματικός, βρε αδερφέ. Μου λέει ότι μου δίνει όλα αυτά γιατί η μία επίσκεψη είναι ακριβή. Φεύγει και πάει στους κυρίους που στέκονταν και κόβανε κίνηση, να τους ρωτήσει τι καλύτερο μπορεί να κάνει. Επιστρέφει και μου λέει ότι, επειδή είμαι εγώ και με συμπάθησε, η μία θα μου κοστίσει 170 ευρά. "170 ευρώ για δύο μασαζάκια; Υπάρχουν και φτηνότερα. Υπάρχουν μόνο φτηνότερα, αλλά σας προτίμησα επειδή σας ξέρω και επειδή είστε στο κέντρο και δεν έχω όρεξη να τρέχω αλλού" της δηλώνω. "Δεν είναι δύο μασαζάκια, είναι όλο το πακέτο" μου απαντάει. "Κάτι σε μεμονωμένο δεν πουλιέται σ' αυτό το μαγαζί;" συνεχίζω εκνευρισμένη. "Όχι, δε γίνεται έτσι" απαντάει με απόλυτα κατηγορηματικό ύφος.
Το κουλό στην υπόθεση είναι ότι κυνηγάνε τους πελάτες στο δρόμο. Τους αρπάζουν, τους ανεβάζουν πάνω και λυσσάνε για να τους πουλήσουν ένα ανάλογο πακέτο. Τους κάνουν και δώρο -λέμε τώρα- δοκιμή δωρεάν. Στο μεταξύ, οι πωλήσεις τους έχουν πιάσει πάτο, έμαθα από φίλη που δούλευε σε τέτοιο μαγαζί και απολύθηκε για αυτόν το λόγο. Κι εγώ, που πήγα με δική μου πρωτοβουλία, έφαγα μισή ώρα στην αναμονή και απαίτηση να αγοράσω αυτό που αυτοί ήθελαν. Επίσης, στα μαγαζιά που πουλάνε είδη πολυτελείας μέσα στην κρίση, αν δεν μπορούν να αρπάξουν το μεγάλο το ποσό, δεν καταδέχονται το μικρό. Έτσι μπράβο. Δε θα ξεπέσετε σε ψιλικατζίδικες δουλειές. Θα πάτε που θα πάτε αδιάβαστοι σύντομα, τουλάχιστον να πάτε με το κεφάλι ψηλά.
Ξεκουμπίστηκα. Πήγα παραδίπλα και αγόρασα σιντί με χαλαρωτική μουσική, διότι έχει και η χαλάρωση τα όριά της.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Κάνε το Σύνταγμα Ομόνοια

Καλά τους έκαναν. Το είχαν παραχέσει με τα τσαντίρια στη μέση της πλατείας, λες κι ήταν τσιγγάνικος καταυλισμός. Και, άντε, οι τσιγγάνοι δεν έχουν τόπο δεν έχουν ελπίδα, δε θα τους χάσει καμιά πατρίδα. Αυτοί, οι σκηνίτες του Συντάγματος, έχουν πατρίδα και δεν την εκτιμούν. Οι αλήτες. Μου ήθελαν και άμεση δημοκρατία. ΕΧΟΥΜΕ δημοκρατία. Όποιος δεν το βλέπει, όποιος δεν το νιώθει, είναι ένας κοινός, ελεεινός προβοκάτορας... tsantiri.gr

Το ληξιπρόθεσμο

Περήφανε, αγουροξυπνημένε Έλληνα, ένα μήνα τώρα, αγωνίζεσαι ειρηνικά, με κατσαρόλες και συνθήματα, αυτά που είχες μάθει από το γήπεδο, και το μόνο που πέτυχες, ήταν ένας ανασχηματισμός. Στο γήπεδο, εκεί που μέχρι τώρα έδωσες τις πιο σκληρές σου μάχες, πέτυχες περισσότερα. Ξεκαθάρισαν τα βρώμικα κυκλώματα που μόλυναν με την παρουσία τους τη μεγάλη ιδέα του ιερού ποδοσφαίρου. Τα κατάφερες... tsantiri.gr

Οι παρέες του Συντάγματος


ΠΑΡΕΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 1
Κυρίες γύρω στα 50+. Η οικογενειακή τους ζωή είναι μια φρίκη. Οι σύζυγοι, ούτε να τις χέσουν. Τις Κυριακές τη βγάζουν στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ κι αυτές είναι αναγκασμένες να παρακολουθούν όλο το βαρετό πρόγραμμα της τηλεόρασης. Ε λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξεκολλήσουν από τη μιζέρια τους. Θα κάνουν επανάσταση. Που την επανάσταση στο σύζυγο έπρεπε να την κάνουν εδώ και καιρό, αλλά τι θα έλεγε ο κόσμος. Άσε, μάνα μου. Τραγική η μοίρα της ζωντοχήρας. Μαζεύονται, που λες, οι φιλενάδες και φεύγουν για την κυριακάτικη βόλτα τους... tsantiri.gr

Γαϊδουριές

Η Νάντια Κατσαρού πήρε τη φωτογραφική μηχανή της και… δεν χρειάστηκε να πάει μακριά. Μία βόλτα στους δρόμους του κέντρου της πρωτεύουσας και συνάντησε περισσότερα γαϊδούρια απ’ όσα μπορεί να βρει κανείς στην Ύδρα... tsantiri.gr

Δε φτάνει που πεθαίνουμε, φέρετρο από καρυδιά γυρεύουμε

Λοιπόν όποιος τον ξαναπεί Γιωργάκη, θα τον πάρει και θα τον σηκώσει, γαμώ τα κόμπλεξ σας γαμώ, για Έλληνες. Ο Γιωργά… εεε… ο Τζέφ… εεε… ο Γιωργάρας είναι τεράστιος. Τέλος... tsantiri.gr

Καλή αρχή και εις αγριότερα…

Τι περιμένατε, βρε αγάπες μου; Να γίνονται όλα ανώδυνα τη στιγμή που μας φορτώσατε ζόρια; Να καμαρώνετε τους μαθητές που παρελαύνουν και την ίδια στιγμή να γίνονται συγχωνεύσεις σχολείων χωρίς καμία αντίδραση; Ναι καλιέ. Δεν τρέχει τίποτα. Όλα καλά. Συνεχίστε έτσι και θα παίξουμε κι εμείς το παιχνίδι σας. Θα συνεχίσουμε να σας χειροκροτούμε. Και θα σας πλησιάζουμε να σας σφίξουμε το χέρι. Όπως κάποτε. Προεκλογικά. Ωραίες, αξέχαστες εποχές... tsantiri.gr

Με την ανοχή μας, οίκος ανοχής γίναμε

Πάνε οι εποχές που όταν πέθαινε κάποιος σπουδαίος πολιτικός άνδρας (ή και γυναίκα, δεν κάνουμε διακρίσεις) εξέφραζε τη θλίψη του και θρηνούσε ο λαός. Τώραμόνο η πολιτική ηγεσία (σύσσωμη πάντα) κάνει κάτι τέτοια. Πάνε οι εποχές που τα λαϊκά προσκυνήματα κρατούσαν μια βδομάδα. Στην εποχή που το προσκύνημα (και το στήσιμο) το κάνει και πάλι η πολιτική ηγεσία στα μεγάλα αφεντικά, ο λαός δεν έχει καμία διάθεση για τέτοια...  tsantiri.gr

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Πέδιλο με κάλτσα ή γείτονας στο διπλανό τραπέζι;

Τον τελευταίο καιρό, προτιμώ για βόλτες με καφέδες τις περιοχές γύρω από Πλάκα και Μοναστηράκι (εκτός από το χωριό μου, τα Εξάρχεια). Νιώθω γνήσια Αθηναία σε κείνα τα μέρη. Κι όχι επειδή είναι γεμάτα τουρίστες. Μύθος. Αν εξαιρέσουμε ένα πολύ μικρό ποσοστό τουριστικών μαγαζιών με γκρικ συρτάκι και γκρικ σουβλάκι, όλα τα άλλα απευθύνονται σε όλους τους άλλους. Χωρίς γραφικότητα, αλλά με στυλ.... travelvoice.gr

Βαθιές ανάσες και αναστεναγμοί

Πριν από λίγους μήνες μετακόμισα σε ένα χαριτωμένο διαμέρισμα, το οποίο ωστόσο έχει ένα μικρό ελάττωμα: Βλέπει σε ακάλυπτο. Όταν το έκλεισα, δεν ήξερα με τι γείτονες έχω να κάνω. Φαντάστηκα ότι βρίσκομαι σε μια ήσυχη και πολιτισμένη γειτονιά, χωρίς κάγκουρες. Μετά κατάλαβα το λάθος μου. Όταν άρχισα να ξυπνάω από το χάραμα με καψουροτράγουδα, καυγάδες, ουρλιαχτά και υστερίες... travelvoice.gr

Δεν προλαβαίνω να γυρίσω το φλιτζάνι

Φθινοπώριασε. Και, δεν ξέρω εσείς τι κάνετε, αλλά εγώ τους έκοψα τους κρύους τους καφέδες. Τώρα νιώθω περισσότερο φυσιολογική και λιγότερο Ελληνίδα... travelvoice.gr

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, τέχνη θα βρεις

Ανάμεσα στις αγαπημένες μου βόλτες στην Αθήνα είναι αυτή στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί ήταν το πρώτο ξάφνιασμα. Κάποιοι είχαν στρωθεί και κάτι έβλεπαν σε μια οθόνη. «Κάτι καλλιτεχνικό παίζει εδώ» σκέφτηκα η φιλότεχνη (συν περίεργη) και πλησίασα. Προφανώς δεν ήταν και πολλοί αυτοί που είχαν τη δική μου περιέργεια (και την αγάπη για την τέχνη, βεβαίως) κι έτσι με καλοδέχτηκαν. Μόνο κόκκινο χαλί για να πατήσω δεν έστρωσαν. Ένα μαξιλαράκι πάντως, το πήρα... travelvoice.gr

Βόλτα στην Ακαδημία Πλάτωνος

Κοίτα να δεις τι γίνεται εκεί που δεν το περιμένεις. Ανάδειξη αρχαιολογικού χώρου και ενοποίηση της Ακαδημίας Πλάτωνος, αποφάσισε το ΚΑΣ. Ναι, εκείνη η περιοχή, ανάμεσα Κολωνό και Βοτανικό, έχει κάτι να δείξει. Κι αν ο Βοτανικός είχε έναν μάγκα που τον κάνανε και τραγούδι, η περιοχή για την οποία μιλάμε, έχει αρχαιολογικό χώρο. Μην πας ακόμη να δεις τι είναι. Δε θα βγάλεις άκρη... travelvoice.gr

Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά, σε λόφους και δρυμούς

Πάνω απ’ όλα, ο Έλληνας κουβαλάει πολιτισμό. Φταίνε και τα γονίδια. Τόσες χιλιάδες χρόνια, δε λέμε ν’ αλλάξουμε. Φαίνεται στη συμπεριφορά μας αυτό. Στον τρόπο που μιλάμε, στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας, στον τρόπο που ακούμε τη μουσική μας (αλλά και στη μουσική που ακούμε), στον τρόπο που πετάμε τα σκουπίδια μας... travelvoice.gr

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Η Κατσγούμαν συμβουλεύει: 10 κόλπα για να αρπάξεις μονόπετρο σε 10 μήνες


Πέρασε καιρός χωρίς να δώσω τις πολύτιμες συμβουλές μου και φοβάμαι πως θα κάνεις πάλι του κεφαλιού σου, άρα εγγυημένη αποτυχία στις γκομενοδουλειές σου, φίλη μου αγαπημένη. Δε θα κάνω εισαγωγή και άλλες άχρηστες κινήσεις, γιατί ξέρω, δεν έχεις καιρό για χάσιμο. Μέχρι τα 30 πρέπει να καλοπαντρευτείς. Θα μπω κατευθείαν στο ψητό κι εσύ θα ακολουθήσεις τα σωστά βήματα για να τυλίξεις τα θύματα. Ασφαλώς, προσέχουμε τι είδους θύμα θα τυλίξουμε. Πριν από κάθε προσπάθεια, φροντίζουμε να μαθαίνουμε επάγγελμα, προοπτικές, οικονομική κατάσταση, σε τι σπίτι μένει, με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί. Οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια για τον κάθε φτωχάντζα.
  1. Ο άντρας πρέπει να σε ξέρει από τη μέση και κάτω. Μην εκφράζεις τις σκέψεις σου, τις ανησυχίες σου, τις αγωνίες σου, τους προβληματισμούς σου. Μόνο τα προβλήματα τύπου «φοβάμαι τις νύχτες μόνη» και τέτοια. Μη δώσεις ποτέ ψυχή. Δώσε ψίχουλα. Και να δεις που θα κάνει τα πάντα για να πάρει κάτι παραπάνω.
  2. Δεν κάνουμε σεξ στο πρώτο ραντεβού. Ναι μεν πρέπει να σε ξέρει από τη μέση και κάτω, αλλά για να δει αυτό το κάτω, άσε να περάσει καιρός. Μη σε περάσει και για τσούλα. Άσε να παίξει με το πουλί του αρκετά πριν του κάτσεις, για να εκτιμήσει το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις να του δώσεις. (Επειδή ανέφερα πιο πάνω ότι δε θα του δώσεις ψυχή, αντιλαμβάνεσαι ότι το πολυτιμότερο πράγμα που απομένει να πάρει από σένα είναι το μουνί). Στο μεταξύ, όσο θα του το στερείς, άμα λυσσάς να γαμηθείς, κάνε καμιά ξεπέτα. Ξέρεις εσύ.
  3. Είσαι μια γυναίκα που χρειάζεται προστασία. Κάνε τον να νιώσει χρήσιμος. Είσαι μια γυναίκα αδύναμη και απροστάτευτη. Δεν είσαι αγωνίστρια. Δεν μπορείς μόνη σου. Χρειάζεσαι κάποιον να σε στηρίζει. Δεν μπορείς να πας μόνη σου ούτε για κατούρημα. Χρειάζεσαι τη συμβουλή του για το παραμικρό. Για όλα τα μικρά της ζωής σου. Τα μεγάλα (ιδέες, αξίες κλπ) φρόντισε να τα ξεφορτωθείς.
  4. Είσαι μια γατούλα. Δε θα μιλάς. Θα νιαουρίζεις. Στο στυλ «έεεεελα μωρέ μπούμπη μου, πάααααρε μου γλειφιτζούριιιιι». Θα σου το παίρνει και θα το γλείφεις με νάζι, πεταρίζοντας συγχρόνως τα βλέφαρα με τσαχπινιά. Εδώ να σημειώσω ότι θα γλείφεις μόνο γλειφιτζούρια. Οι πίπες απαγορεύονται (μη σε περάσει και για τσούλα). Μετά το γάμο, που δε θα αργήσει να έρθει. Νιάου.
  5. Γίνε πολύτιμη. Από το πρώτο ραντεβού, απόδειξε την αξία σου. Δε θα πάτε για μπίρα στο καφενείο της Ναυαρίνου στα Εξάρχεια που είναι τζάμπα πράμα. Διάλεξε εσύ το ακριβό ρεστοράν που θα τον μαδήσεις και πάρε ό,τι πιο ακριβό διαθέτει ο κατάλογος. Είσαι καλομαθημένη εσύ. (Εννοείται ότι δεν κουβαλάς μαζί σου χρήματα). Ζήτα του να σε πάει σε πίστα με μεγάλο όνομα, πριν περάσει εβδομάδα και πριν του δώσεις μουνί, εννοείται. Πρώτη φορά, θα του κάτσεις για να εκφράσεις τη χαρά σου όταν σου κάνει δώρο το LV τσαντό που πάντα ονειρευόσουν.
  6. Την ακούς τη μαμά σου. Ξέρω. Δε σου είπα και κάτι καινούργιο. Όλα αυτά, το ξέρω, σου τα λέει κι η μαμά σου κι εσύ, αντιδραστική σκατούλα, δεν την ακούς, έτσι για να της τη σπάσεις. Θα την ακούς και θα του το δηλώσεις κιόλας. Θα μιλάς μαζί της στο τηλέφωνο, όσο είστε μαζί και θα λες συνέχεια «ναι μαμά». Θα καταλάβει ότι είσαι κορίτσι από σπίτι και για σπίτι. Το οποίο σύντομα θα ανοίξει μαζί σου.
  7. Είσαι και νοικοκυροκόριτσο. Πας στο σπίτι του και βάζεις φασίνα. (Δες πώς τα κάνει η μαμά σου για να μαθαίνεις). Τον καλείς στο σπίτι σου και του κάνεις το τραπέζι. Μη διανοηθείς να μαγειρέψεις. Κάνε μια παραγγελιά τα καλύτερα απ’ έξω (όχι σουβλάκια, μαρή) και ισχυρίσου ότι τα έφτιαξες όοοοολα με τα χεράκια σου, η προκομμένη. Η μαμά σου σού τα έμαθε τα κόλπα της κουζίνας.
  8. Μιλήστε σοβαρά για τη σχέση σας. Αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει στους άντρες. Αλλά συγχρόνως τους κάνει να νιώθουν υπεύθυνοι. Έχουν μάθει από την οικογένειά τους ότι η γυναίκα θέλει συνέχεια να αναλύει διάφορα και ο άντρας δε θέλει να ακούσει. Νιώθει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Χώρια ότι του θυμίζεις τη μάνα του, γι’ αυτό θα σ’ αγαπήσει.
  9. Σοβαρότητα, σοβαρότητα και σοβαρότητα. Να φροντίζεις να του υπενθυμίζεις ότι πρέπει να είναι σοβαρός. Οι καφρίλες που κάνει με τους φίλους του, δείχνουν ανωριμότητα. Κι εσένα δε σου ταιριάζει αυτό. Είσαι σοβαρή κοπέλα εσύ κι αυτός δεν είναι άξιος να σταθεί δίπλα σου με τόση έλλειψη σοβαρότητας. Μην ξεχνάς να ξινίζεις τη μούρη σου κάθε φορά που μιλάει για τις μαλακίες που κάνει με τους φίλους του. Θα τις κόψει. Και τις μαλακίες και τους φίλους. Μόνο δικός σου θα είναι. Του χεριού σου.
  10. Ω! Πόσο ασφαλής νιώθεις μαζί του! Αυτό θέλεις. Ασφάλεια. Κι αυτός έτσι έχει μάθει. Ότι ο άντρας παρέχει ασφάλεια στη γυναίκα. Τον έκανες να νιώσει άντρας. Τον έχεις. Καλά στέφανα.