Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

ΚΑΥΤΕΣ, ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.



Ε, ναι, πήγα σε καλύτερο σπίτι, το ομολογώ. Ευάερο, ευήλιο, διαμπερές, αλλά μη φανταστείς. Θα είμαι με συγκάτοικο. Κι έτσι θα μοιραζόμαστε τα έξοδα. Εγώ. Που ήθελα να γυρνάω στο σπίτι από τη δουλειά και να μη βρίσκω κανέναν. Που ήθελα να κινούμαι όπως θέλω, να κάνω ό,τι γουστάρω στο χώρο μου, θα ζήσω με άλλο άτομο. Πώς τα φέρνει έτσι η ζωή και τελικά αλλάζεις γνώμη. Ναι. Τελικά είναι σπουδαίο πράγμα το να μοιράζεσαι. Το ρεύμα, τα κοινόχρηστα, το απορρυπαντικό, το κωλόχαρτο...
Έτσι, με συμβίωση κι αλληλεγγύη θα την περάσουμε την κρίση. Και επειδή μια μετακόμιση έχει τα έξοδά της, φέτος διακοπές γιοκ. Και να φανταστεί κανείς ότι έχω γιο που σπουδάζει στην Κέρκυρα. Άνετα θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία, αφού υπάρχει το σπίτι. Ναι. Στο εξωτικό Κανόνι. Αλλά πώς πάω μέχρι εκεί. Και άντε να πάω, δε θα βγω και μια βολτίτσα; Στο σπίτι θα τη βγάλω; Τη βγάζω και στην Αθήνα στο σπίτι. Και είναι πολύ ωραία η Αθήνα τον Αύγουστο. Κλείνουν όλα και δεν έχεις πού να πας. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά. Άλλη μια παρηγοριά είναι ο Πάγκαλος.
Σπάραξε η καρδιά μου, αναγνώστη μου. Όπως και όλης της Ελλάδας. Και όλη η ανθρωπότητα θα σπαράξει και θα θρηνήσει αν το μάθει. Το λέω και δακρύζω: Κοτζάμ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν μπορεί να κάνει διακοπές της προκοπής. "Πριν από τα μέτρα λιτότητας, ο μισθός μου βρισκόταν στο υψηλότερο επίπεδο του δημόσιου τομέα, 6.500 ευρώ τον μήνα. Τώρα, ο μισθός μου έχει μειωθεί κατά ¼, στα 4.800 ευρώ τον μήνα. Πρέπει να περιορίσω τη διάρκεια των διακοπών μου, και η γυναίκα και τα παιδιά μου έχουν δυσαρεστηθεί." είπε και προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στα πλήθη. Είναι τραγικό να μην αναγνωρίζεται η προσφορά ενός σπουδαίου Έλληνα και να μειώνεται ο μισθός τόσο προκλητικά, τόσο ξετσίπωτα. Είχε τάξει στη γυναίκα του και στα παιδιά του καυτές διακοπές στο Ιμαρέτ (κοίτα τι πήγα και θυμήθηκα), που τόσο καλά είχε περάσει όταν ΕΜΕΙΣ τον πληρώναμε και ήρθε η κρίση και τα κατέστρεψε όλα.
Είναι ντροπή γι' αυτή τη χώρα να μην μπορεί να μεριμνήσει για τις αξιοπρεπείς διακοπές των σημαντικών και χρήσιμων ανθρώπων που δίνουν μέρα και νύχτα αγώνα για την πατρίδα. Κι αφού η πολιτεία δεν είναι άξια να αναγνωρίσει την αξία τους, λέω να το κάνουμε εμείς. Να κάνουμε ένα Ιμαρέτ (=ίδρυμα) για τις διακοπές της οικογένειας Παγκάλου. Save Pangalos και οικογένεια του Παγκαλειοτάτου!
Λίγος ακτιβισμός δε βλάπτει ρε ρεμάλια!

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Για μια χούφτα λίρες - απόσπασμα 3ο












Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ

Ήταν η χτυπημένη από Βούλγαρους κομιτατζήδες τουρκική χρηματαποστολή. Τι πρωτότυπο, θα μου πεις. Το ’χουμε ξανακούσει. Ε, τι να κάνουμε, χτυπιόταν τότε αλύπητα ο κόσμος για το χρήμα. Μήπως τώρα καλύτερα είναι; Απλώς τώρα, πίσω από τη μανία για το χρήμα και την εξουσία κυρίως, βρίσκουν και βάζουν, έτσι για το ξεστράβωμα και το γκιοζμπογιατζιλίκι, τα ανθρώπινα δικαιώματα ορισμένοι. Οι οποίοι είναι και οι πρώτοι που τα καταπατούν.
Το χτύπημα εκτιμάται ότι έγινε στο σταθμό της Μέστης. Και τα έθαψαν, λένε δηλαδή, όπως βγαίνεις από το τούνελ, όπως χτυπάνε απέναντι τα φώτα του τρένου, πρώτος λόφος φάτσα κάρτα. Και είναι και φαλακρός. Εκτιμάται ότι βρίσκεται μεταξύ Συκοράχης και Κίρκης, αφού εκεί βρίσκεται το τούνελ. Προφανώς είναι αυτό το Κελ Τεπέ που το ψάχνουν μανιωδώς χρυσοθήρες απ’ όλη την Ελλάδα. Τέλος πάντων, η πηγή μας, και ξέρεις οι πηγές του κυρ Θανάση είναι αξιόπιστες, λέει ότι ήταν μιάμιση ώρα δρόμος με το μουλάρι από τη Μέστη. Οπότε παίρνεις το μουλαράκι σου, σωστέ εξερευνητή, και πλαγιά την πλαγιά, ραχούλα τη ραχούλα, ανηφορίζεις ψάχνοντας Κελ Τεπέ και τούνελ συγχρόνως. Κι άμα βρεις το συνδυασμό, γράψε μου να ’ρθω να πάρω κι εγώ μια χούφτα, να βγω από το λούκι που μ' έχουν τσακίσει οι τράπεζες και τα χρέη και χαΐρι δε θα δω ποτέ. Δεν πιστεύω η μια χούφτα, και μάλιστα του λεπτού χεριού μου, να σου στερήσει κάτι, αφού θα έχεις στη διάθεσή σου εφτά ολόκληρα κιβώτια πράμα.
Η Μέστη λοιπόν τον καιρό εκείνον ήταν σταθμός ανεφοδιασμού των τρένων. Αυτοί λοιπόν οι μάγκες, την έστησαν εκεί κοντά που αρχίζουν οι ανηφόρες και αναγκαστικά το τρένο κόβει ταχύτητα. Μάλλον έκοβε ο καρβουνιάρης, διότι τα σύγχρονα τρένα της χώρας μας δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα τρένα των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών. Ανηφοριές κατηφοριές, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Ούτε από χιόνια καταλαβαίνουν, ούτε από πλημμύρες στον Έβρο. Εκεί αυτά συνεχίζουν να προχωρούν ακάθεκτα. Να θυμηθώ την επόμενη φορά που θα ταξιδέψω με τρένο, αντί να μου κόψουν εισιτήριο, να κόψω εγώ ένα τιμολόγιο για διαφημιστικές υπηρεσίες στον ΟΣΕ. Τζάμπα του πλέκω το εγκώμιο τόση ώρα; Αν και θα το σκεφτώ πολύ το να ξαναπεράσω δώδεκα ολόκληρες ώρες κλεισμένη στο τρένο και με το κάπνισμα να απαγορεύεται σε όλους τους χώρους. Διότι, εντάξει, δε λέω, να σεβαστώ τον άλλο που δεν είναι υποχρεωμένος να δέχεται τον καπνό μου στα μούτρα. Αλλά ένας χώρος για τη φιλοξενία ημών των αρρώστων μέσα σε ένα ολόκληρο τρένο να μην υπάρχει! Και δε λέει να καπνίζεις φυλώντας τσίλιες συγχρόνως. Δηλαδή, ακόμη και στην εποχή που περιγράφουν τα ρεμπέτικα, όλοι, για να καπνίσουν τα επιλήψιμα έστω τσιγάρα τους, είχαν τους τσιλιαδόρους τους. Τι ωραία τραγούδια που θυμηθήκαμε εκείνο το βράδυ! Ξεκινήσαμε απ’ το «χαρμάνης είμαι απ’ το πρωί, πάω για να φουμάρω», «ζούλα σε μια βάρκα μπήκα, στη σπηλιά του δράκου βγήκα» (τη βάρκα την αλλάξαμε και την κάναμε τρένο), «εφουμέρναμε ένα βράδυ, αργιλέ σπαχάνι μαύρη, δίχως νάχουμε στην πόρτα τσιλιαδόρους όπως πρώτα», «μας κυνηγούν τον αργιλέ γιατί τον πίνουν μάγκες και ζούλα τον φουμάρουνε όλοι οι αριστοκράτες» (στην προκειμένη περίπτωση μας κυνηγούσαν τα απλά τσιγάρα). Το «τουτ’ οι μπάτσοι πού ’ρθαν τώρα τι γυρεύουν τέτοια ώρα», δεν το τραγουδήσαμε, γιατί φτηνά τη γλιτώσαμε. Κανείς δεν εμφανίστηκε στα δύο δεκάλεπτα που κάναμε τσιγάρο στη ζούλα, οι στερημένες. Μόνο ο μπαγλαμάς κρυμμένος μέσα στο παλτό μας έλειπε. Λες κι ήμασταν ο Βαμβακάρης με τον Μπάτη στην εποχή του Μεταξά. Μεταξά είπα; Ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Επί Μεταξά επέστρεψε στην Ελλάδα ο Βούλγαρος κομιτατζής ο οποίος ήταν και ο μοναδικός επιζών από τη ληστεία του τρένου και φυσικά ήξερε όλες τις λεπτομέρειες. Αφού λοιπόν λήστεψαν το τρένο, έθαψαν τα κιβώτια με τις λίρες στο γνωστό άγνωστο σημείο, αλλά στη συνέχεια οι Τούρκοι τους εντόπισαν. Και τους πετσόκοψαν. Ο δικός μας τραυματίστηκε αλλά δεν το έβαλε κάτω. Και έπειτα προσπάθησε να τα πάρει, αλλά, επί Μεταξά, δεν μπορούσε ο καθένας να αλωνίζει στη χώρα και να ψαχουλεύει στα λαγκάδια. Επίσης ήταν ακόμη πιο δύσκολο να ξεθάψει κιβώτια και να τα περάσει στη Βουλγαρία. Έμεινε λοιπόν ο Βούλγαρος να δουλεύει τσομπάνης στην περιοχή της Δράμας, κι ενώ ήξερε πού μπορεί να βρει το θησαυρό, ζούσε σε κακό χάλι. Τον καιρό εκείνον, τα μεροκάματα των αλλοδαπών, ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Άρχοντες είναι στις μέρες μας οι μετανάστες.
Τον είδε και τον λυπήθηκε ένας παλιός γνωστός του κυρ Θανάση που ήταν δάσκαλος στην περιοχή κατά το μεσοπόλεμο. Του έδωσε ρούχα, παπούτσια και κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Και μόλις του είπε ότι κατάγεται από την Αλεξανδρούπολη, το Δεδέαγατς για να καταλάβει, ο Βούλγαρος τσίμπησε. Του αποκάλυψε το μυστικό του. Κι ο δάσκαλος που όσο ήταν νέος δεν μπόρεσε να πάει να ψάξει, το αποκάλυψε στον κυρ Θανάση όταν ήταν ήδη αρκετά μεγάλος. Και ποιος ξέρει σε πόσους ακόμη, αφού η περιοχή προσελκύει αρκετούς επισκέπτες, από όλη τη χώρα και το εξωτερικό.

Εδώ που τα λέμε, η Θράκη, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τουριστική περιοχή. Τραβάει μόνο κυνηγούς και χρυσοθήρες. Άντε και κανένα ξεχασμένο φυσιολάτρη που θα θέλει να δει κανένα βιότοπο, ή κανέναn αρχαιολάτρη που θα περάσει να δει τα Άβδηρα και τη Μαρώνεια. Στην τελευταία, μάλιστα, δεν είναι και η πρόσβαση εύκολη, αφού δρόμο ακούμε και δρόμο δε βλέπουμε. Για να φτάσεις στο αρχαίο θέατρο, πρέπει να σπάσεις το αμάξι σου.
Αλλά αυτή η περιοχή θα μπορούσε να προσελκύσει περισσότερο κόσμο. Μήπως, λέω εγώ τώρα, να προβάλουν οι αρμόδιοι τα μέρη όπου έδρασαν πειρατές και κομιτατζήδες και αυτά που φημίζονται για τους θησαυρούς που κρύβουν; Και να τρέχουν όλοι στη Μαρμαρίτσα, να σκαρφαλώνουν στα βράχια, να τσαλαβουτούν στο νερό για να δουν το περίφημο σκαλισμένο στο βράχο καράβι με τις εφτά βαρκούλες. Να τρέχουν να δουν την κλώσα με τα κλωσόπουλα. Να βγάζουν πυξίδες, να μετρούν βήματα, να βάζουν μπρος τα μηχανήματα ανίχνευσης μετάλλων και τις τσάπες και να τρέχουν να ψάχνουν σαν τρελοί να βρουν το θησαυρό και να μην τον βρίσκουν. Να στηθούν κοντά στα επίμαχα σημεία επιχειρήσεις που θα πουλούν ομοιώματα κλώσας, τσουμπλεκιών και άλλα σχετικά. Και το παραθαλάσσιο καφέ μπαρ, «η σπηλιά του Σούσουρα» όπου θα σπεύδουν να ξαποστάσουν οι επισκέπτες μετά από πολύωρη εξερεύνηση στα άγρια βουνά των Πετρωτών. Ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα, η ταβέρνα «ο μεζές του Σούσουρα» θα σερβίρει λαχταριστά μπινελίκια, αυθεντικές πειρατικές συνταγές. Αντίστοιχα, σε πιο ορεινούς προορισμούς, αυξημένη θα είναι η επισκεψιμότητα σε χώρους όπως «το κονάκι του κομιτατζή», «η σούπα του ληστή», «το θαμμένο τσουμπλέκι». Χαμός θα γίνεται. Γιατί στην εποχή μας που την κυβερνάει το χρήμα, πολύ φοβάμαι ότι είναι περισσότεροι αυτοί που ενδιαφέρονται για το πού έδρασε ο Σούσουρας, παρά για το πού έζησε ο Δημόκριτος.

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

ΟΙ ΚΟΡΑΣΙΔΕΣ ΤΟΥ ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ


Είμαστε όμως κι εμείς, βρε κορίτσια. Τα θέλει ο κώλος μας. Πώς κυκλοφορούμε έτσι σ' αυτό το φέισμπουκ; Χωρίς ένα τσεμπέρι, ένα ράσο, ένα φερετζέ, μια μπούργκα... Ναι μανούλαμ, μου το είπαν. Να μη δείχνεις τα κάλλη σου, αν δε θες να σου την πέφτουν. Δε σου το 'πα.
1.Έτσι είμαι κι έτσι κυκλοφορώ και στον έξω κόσμο.
2.Δεν είπα ότι δε θέλω να μου την πέφτουν. Αναφέρθηκα σε κάποιες κατηγορίες οι οποίες έχουν παρεξηγήσει κάποια πράγματα.
3.Μέσω φέισμπουκ έχω κάνει από φιλίες μέχρι σχέσεις. Με άντρες. Οι οποίοι δε λειτούργησαν με τους τρόπους που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση.
Και τώρα κορίτσια, η σειρά σας να μπείτε σε ομάδες:
1. Το παρτσακλό. Κάτω των 20 ετών. Αυτά με τις φωτογραφίες κινητό+καθρέφτης (τουαλέτας πάντα) που σκύβουν (δεν ξέρω γιατί) και σουφρώνουν φιλήδονα τα χείλη. Ναι. Χείλη γεμάτα υποσχέσεις. Έλα μωρό μου ΤΩΡΑ να το κάνουμε πάνω στη χέστρα που φαίνεται στο βάθος. Μην μπαίνεις στον κόπο, βρε αγόρι μου. Δε θα σου κάτσει. Κατά βάθος είναι παρθενοπιπίτσα που φτιάχνεται από τα σχόλια. Τα περισσότερα τα κάνουν φίλες της και είναι του τύπου: "nice picoula <3" "wow! ta cpac!" και άλλα ξεχωριστά. Η απαντήσεις εξίσου ξεχωριστές: "tnks". Άμα δε φορούσε εκείνα τα τεράστια μαύρα γυαλιά, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε το κενό στο βλέμμα της.
2. Η βίζιτα. Ναι. Με ονόματα τύπου "Λόλα Καραπηδιόλα", "Λάρα Καυλιάρα" και φωτογραφίες με κώλους, βυζιά και συχνά καλυμμένο πρόσωπο. Αλλά υπάρχουν και οι πιο κυριλέ βίζιτες. Με καλλιτεχνικές φωτογραφίες και μισά ονόματα. Μια τέτοια με είχε προσεγγίσει κάποτε και μου είπε ότι πληρώνεται για να τους κάτσει κι αν θέλω να το κάνω κι εγώ. Ουστ μανδάμ!
3. Η ψάχνω-να-βρω-γαμβρό. Καλή κοπέλα. Για σπίτι. Αλλά άντε να τον βρεις τον άντρα το νοικοκύρη. Οι φωτογραφίες της είναι οικογενειακές και ευτυχισμένες. Από Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτομαγιά... Στο προφίλ της έχει φωτογραφία από το γάμο της ξαδέρφης της. Τότε που πήγε κομμωτήριο και έφτιαξε την μπούκλα, έκανε και μακιγιάζ και γαλλικό μανικιούρ, έβαλε και τα καλά της κι έγινε θεά. (Εδώ να δηλώσω ότι όοοολες οι φωτογραφίες μου, ακόμα και οι πιο στημένες είναι από την καθημερινότητά μου. Μια φορά πήγα σε γάμο και έβγαλα τις πιο γελοίες). Να σημειώσω ότι μου είναι συμπαθής αυτή η κατηγορία.
4. Η γεροντομούνα. (Και μη μου την μπερδέψετε με την επόμενη κατηγορία). Είναι ξινή γι' αυτό είναι έτσι. Κι αυτή και οι κολλητές της. Έχουν φτιάξει από ένα προφίλ, έχουν μαζέψει γκόμενους στο προφίλ τους, οι οποίοι όμως ποτέ δε θα τους κάτσουν και ανεβάζουν φωτογραφίες τους σε καλοστημένες πόζες, μόνες ή με τις φιλενάδες και αλληλοβαυκαλίζονται: "Είσαι θεά αγάπη μου!" "Μα πόσο θεές είμαστε" και άλλα τέτοια που μόνο αυτές τα πιστεύουν. Καλά που έχουν η μια την άλλη.
5. Η μοναχική ψυχή. Συμπαθής κατηγορία. Περιμένει να καλύψει τα κενά της στην επικοινωνία μέσα από το φέισμπουκ; Πλάκα έχουμε. Την πέρασα κι εγώ αυτή τη φάση. Το ομολογώ. Τότε, στα πρόθυρα της κατάθλιψης, όταν δεν ήθελα να βγω από το σπίτι. Είχα την εντύπωση ότι κάνω κάτι που θα με ανεβάσει. Λάθος. Άσε κούκλα μου την κλαψομουνιά και βγες έξω να σου περάσει. Άντε μπράβο!
6. Η ανακατώστρα. Δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο και το διασκεδάζει. Προκαλεί με τη συμπεριφορά της. Συνήθως προκαλεί και η εμφάνισή της. Διότι απαγορεύεται να είσαι γυναίκα που έχει και εμφάνιση και πνεύμα και άποψη. Θα σου την πέσουν και δε θα προλαβαίνεις να εισπράττεις μπινελίκια. Αγαπημένη κατηγορία. Όποια νομίζει ότι ανήκει σ' αυτήν, να με κάνει φίλη αμέσως.
Συμπέρασμα: Οι γυναίκες λειτουργούν διαφορετικά από τους άντρες. Και επιτέλους, καιρός να το καταλάβουν όλοι. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί και ως συμβουλή για τους πέφτουλες. Μόνο μη μου παραμυθιάζετε την κατηγορία (5) ρε κοπρίτες, γιατί θα γίνω μαύρο φίδι και θα σας φάω.

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

ΟΙ ΠΕΦΤΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ


Εδώ και πολύ καιρό έχω χωρίσει τους κυρίους του φέισμπουκ σε κατηγορίες, κάνω τις σχετικές συζητήσεις με φίλους και φίλες, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να κάνω την καταγραφή. Για κάποιους, μάλλον ήρθε η ώρα να κάνουν τη διαγραφή. Αλλά χέστηκα. Και πριν από κανένα μήνα είχα ζητήσει να με διαγράψουν, αλλά σχεδόν κανείς δεν το έκανε. Το έκανε ένας, αφού μου είπε ότι λυπάται. Εγώ πάλι, δε λυπήθηκα καθόλου. Η άκαρδη. Κι απ' ότι κατάλαβα, η λύπη του αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν ήμουν όπως φαντάστηκε. Ναι ρε φίλε. Δεν είμαι η ευγενική, ευαίσθητη, λεπτεπίλεπτη, μοναχική ψυχή που ψάχνει να πει τον πόνο της και να ανταλλάξει τις πονεμένες σκέψεις του μοναχισμού της με άλλες μοναχικές ψυχές. Κι άμα τα πάρω, κατεβάζω καντήλια. Και ναι, σου αφιερώνω την πρώτη κατηγορία της λίστας.
1. Μοναχική ψυχή. (Με σήμα την καρδούλα και τα σάλια). Έχει πατήσει τα 40 προ πολλού. Τον παράτησε η γυναίκα του, γιατί τον σκυλοβαρέθηκε. Η καρδιά του σπαράζει. Ήταν αναίσθητη. Δεν του ταίριαζε. Αυτός είναι ευαίσθητος, αγαπάει τη φύση και τις εκδρομές και ψάχνει μια ευαίσθητη ψυχή να δέσει με τη δική του. Κουλτουριάρης. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία κι έχει γεμίσει τα άλμπουμ του με ηλιοβασιλέματα και δέντρα με ρυάκια. Βάζει και καμιά θολή φωτογραφία με τη μουτσούνα του. Σκοτεινή και μυστηριώδη. Με βλέμμα απλανές. Μάλλον σε κάποιο ηλιοβασίλεμα θα χάνεται. Η πλειοψηφία των φίλων του είναι κυρίες άνω των 40, μοναχικές, ή έτσι νομίζει όταν τις χτυπάει, συνήθως κουλτουριάρες, ή έτσι νομίζει. Πιάνει κουβέντα μαζί τους με την πρώτη ευκαιρία, μιλώντας τους για ποίηση και άλλα ανώτερα πράγματα, ή σχολιάζει κάνα ποστ τους εξαντλώντας όλο το λυρισμό του κόσμου. Αν η απάντηση στην ξενέρα περιλαμβάνει μπινελίκι, θα σου πει ότι λυπάται και θα σε διαγράψει. Την άλλη μέρα κάποιος κοινός σας φίλος θα σου κάνει πρόταση να τον κάνεις φίλο. Αμ δε.
2. Ο αναλυτικός. (Με σήμα την παραπάνω εικόνα). Μην τολμήσεις να ποστάρεις κάτι στον τοίχο σου. Θα μπει και θα σου γράψει 200 σειρές ανάλυση. Και ψυχανάλυση. Για το τι ένιωθες την ώρα που πόσταρες το συγκεκριμένο θέμα, γιατί υπάρχει ή δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις έτσι, για το πόσο κοντά στη δική του σκέψη βρίσκεσαι, ΑΛΛΑ! αυτός έχει κάνει την υπέρβαση. Και ναι, θέλει να σε βοηθήσει με όλη αυτή την παπαρολογία να την κάνεις κι εσύ. Αν δε, το ποστ σου αφορά κάποιο κείμενό σου, θα σου αναλύσει την κάθε λέξη. 50 σειρές το κείμενό σου; 500 σειρές οι αναλύσεις του. Θέλει να νιώσει το μυαλό σου, τον ψυχισμό σου... έτσι ξεκινάει για να καταλήξει στο πόσο φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο είστε. Στειλ' τον στο γιατρό τον άνθρωπο, πριν αναγκαστείς να πας εσύ.
3. Ο κουλτουριάρης. (Με σήμα την πίπα). Πίπες λέει και πιθανό να έχει φωτογραφηθεί με την πίπα στο χέρι και με βλέμμα απλανές. Έτσι για να περνάει εύκολα η κουλτουριάρικη εικόνα. Τα στάτους του έχουν να κάνουν με τη λύπη του για την υποβάθμιση της τέχνης. Την πέφτει σε κυρίες που ασχολούνται με λογοτεχνία, με μουσική, με καλές τέχνες. Συχνάζει στη λυρική, παρίσταται σε βιβλιοπαρουσιάσεις και εκθέσεις, αλωνίζει θέατρα και κινηματογράφους... Γράφει, ζωγραφίζει, παίζει πιάνο, πλέκει... Και κυρίως διαβάζει. Διαβάζει πολύ. Και αποστηθίζει τσιτάτα για κάθε περίσταση, ώστε να έχει να γράφει στα σχόλιά του και να εντυπωσιάζει. Και ακούει ποιοτική μουσική. Γενικά υπάρχει μια ποιότητα στη ζωή του. Την οποία πόσο πολύ βαριέμαι!
4. Ο ό,τι κάτσει. (Με σήμα τα γυναικεία οπίσθια). Αυτά τα γυναικεία οπίσθια που τόσο πολύ θέλει να αγγίξει καθώς όλες του τα γυρνάνε και εξαφανίζονται. Έχει φωτογραφία τραβηγμένη από ένα χιλιόμετρο μακριά. Ενίοτε είναι τραβηγμένη στην παραλία όπου ποζάρει άνετος το μαγιό και σφίγγεται ρουφώντας τον πατσά. Η ηλικία του ξεκινάει από εκεί γύρω στα 30 και φτάνει στο άπειρο. Είναι απελπισμένος. Τίποτα δεν του κάθεται. Κάνει συνεχώς καινούργιες φίλες και διαγράφει τις παλιές μόλις τον στείλουν από κει που ήρθε. Ε, να μην τις έχει στο προφίλ του και μπερδεύεται. Σου την έχει στημένη στο τσατ. Με το που μπαίνεις ανοίγει το παραθυράκι με τη μουτσούνα του και τις πρωτότυπες ατάκες που καλείσαι να απαντήσεις: "γεια σου" "τι κάνεις;" "από πού είσαι;" "είσαι μόνη;" "θες να γνωριστούμε από κοντά;". Αν δεν τολμάς να μπεις στο τσατ, περιμένει να ποστάρεις κάτι για να βρει αφορμή να σου μιλήσει. Δε θα βάλει σχόλιο. Θα σου στείλει μήνυμα γιατί η απάντησή του θα είναι πολύ προσωπική. Συνήθως σε τέτοιους, αν με πιάσουν οι καλοσύνες και οι ευγένειες, απαντώ μονολεκτικά. Τους προκαλώ να με διαγράψουν. Και το κάνουν. Ευτυχώς.
5. Ο γαμήκουλας. (Με σήμα το μουνί. Καλλιγραφία). Συχνά είναι παντρεμένος που θέλει να ξενογαμήσει. Κυνηγάει μουνίτσες ασύστολα. Μπαίνει με ψευδώνυμο και με ψεύτικη φωτογραφία, συνήθως μοντέλου. Δε θα βρεις άντρες στους φίλους του. Μόνο γυναίκες. Δύο κατηγοριών. Όμορφες και πουτανάκια. Τις όμορφες τις διαλέγει ως φίλες επειδή πολύ θα ήθελε να του φέξει και να του κάτσει μια απ' αυτές και τα πουτανάκια επειδή είναι πιο εύκολο να του κάτσουν. Δίνουν και παίρνουν οι κώλοι και τα βυζιά στις φωτογραφίες των φίλων του. Άμα αποδέχεσαι όποιο αίτημα φιλίας βλέπεις μπροστά σου χωρίς να κοιτάς για ποιον πρόκειται, θα έχεις αρκετούς τέτοιους ανάμεσα στους φίλους σου. Κι εγώ έχω, αλλά πού να κάθομαι να ψάχνω τώρα. Περιμένουν κι αυτοί την ευκαιρία να γράψεις ή να ποστάρεις κάτι για να σου στείλουν το μήνυμα τύπου: "καύλα είσαι" "θέλω να σε γλείψω" και να φάνε τη διαγραφή τους.
6. Ο καυλοπιτσιρικάς. (Με σήμα τον πούτσο στο χέρι). Έχει πολλές καύλες αυτό το παιδί. Όλη μέρα με τον πούτσο όρθιο. Έχει και μια γκομενίτσα, αλλά είναι ψόφια. Τι να την κάνει. Θέλει μια πραγματική γυναίκα. Και ναι. Το βλέπει στα μάτια σου. Εσύ είσαι αυτή. Έχεις msn, να μπεις να τον δεις που θα τον παίζει για σένα; Σε θέλει πολύ. Θέλει να σε δει. Τι κάνεις το βράδυ; Το βράδυ, θα σε έχω τζάσει και θα έχω ησυχάσει από σένα, μαλακισμένο, για να κάνω σεξ με όποιον γουστάρω εγώ.
Αυτές είναι οι βασικές κατηγορίες. Υπάρχουν και υποκατηγορίες, ή παραλλαγές αυτών των περιπτώσεων. Ευτυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου δεν έχουν σχέση μ' αυτούς. Αλλά όσοι βρουν στοιχεία από τον εαυτό τους σ' αυτά που γράφω, είναι μια καλή ευκαιρία να με διαγράψουν.

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Η ΚΑΤΣΓΟΥΜΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ - ΞΑΝΑ ΜΑΝΑ


Είπαμε βρε αναγνώστη μου, να δίνω τη συμβουλή μου για να σε σώσω από την κακοτοπιά ή για να βρεις λύση στα ζόρια σου, αλλά μην το παραχέζεις. Δες την ακόλουθη επιστολή που έλαβα και θα καταλάβεις τι εννοώ. Είπα να μην απαντήσω, αλλά από τη μια ο καλοσυνάτος χαρακτήρας μου και η συμπόνια που νιώθω για το συνάνθρωπο, από την άλλη η επιθυμία μου να γλιτώσουν όσο γίνεται περισσότεροι από τη γυναικεία πουτανιά, την έριξα την απάντηση.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αγαπητή Κατσγούμαν
Είμαι ο Χρήστος και διαβάζω τις συμβουλές που δίνεις στις επιστολές απόγνωσης που λαμβάνεις και σκέφτηκα ότι θα με καταλάβεις. Γιατί κανείς δε με καταλαβαίνει. Ούτε οι φίλοι μου, ούτε η οικογένειά μου.
Είχα στο παρελθόν μια σχέση με μια κοπέλα. Τρία χρόνια κράτησε. Την αγαπούσα πολύ. Της έκανα όλα τα χατίρια. Κάπου νομίζω ότι έκανα λάθος. Νομίζω ότι η δεύτερη δουλειά που έκανα για να μην της λείψει τίποτα, δε μου άφηνε χρόνο ν' ασχοληθώ μαζί της. Ναι, αυτό φταίει. Αναγκάστηκε κι αυτή η καημένη να ψάξει για κάτι άλλο. Την καταλαβαίνω. Κι όταν ένα βράδυ, μου ζήτησε στις 3 η ώρα να πάω να της πάρω πίτσα, δεν πήγα επειδή ήμουν κουρασμένος μετά από 15 ώρες δουλειάς. Ενώ παλιότερα, δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσει κάτι και να μην το έχει.
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, τη σταμάτησα τη δεύτερη δουλειά. Εξάλλου έχω λιγότερα έξοδα. Αγόρασα και σπίτι και γλιτώνω τα ενοίκια. Χώρια ότι πήρα προαγωγή στην κύρια εργασία μου και αυξήθηκε το εισόδημά μου. Ζω άνετα.
Και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, ήρθε και με ξαναβρήκε. Μου είπε ότι δεν έχει βρει καλύτερο από μένα και ότι τώρα που είναι σε ηλικία γάμου και έτοιμη να κάνει παιδί, θέλει εμένα για άντρα της και πατέρα του παιδιού της.
Χάρηκα πάρα πολύ που εκτίμησε το χαρακτήρα μου. Δέχτηκα. Αλλά οι φίλοι μου δε με καταλαβαίνουν. Μου λένε ότι θα με καταστρέψει. Και το χειρότερο, ότι αποκλείεται να με αγαπάει, αλλά ότι εκμεταλλεύεται την καλοσύνη μου. Οι δε γονείς μου, όταν έμαθαν ότι είμαστε πάλι μαζί κι ότι σκοπεύουμε να παντρευτούμε, έγιναν έξαλλοι. Η μάνα μου είναι με τα λεξοτανίλ κι ο πατέρας μου με τα υπογλώσσια.
Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Πες μου πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση.
Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Καλό μου αγόρι, μαλάκα μου καλέ, ο μαζοχισμός σου δεν έχει όρια. Να την πάρεις την καλή σου και να τη λουστείς. Θα σου γαμήσει το κέρατο. Και να είσαι σίγουρος ότι θα είναι τεράστιο το κέρατό σου.
ΠΑΣ ΚΑΛΑ;
Λες να της έλειψε ο μεγάλος έρωτας που έζησε μαζί σου; Λες να θυμήθηκε πόσο σε αγαπάει; Έφυγε η μανδάμ μπας και βρει άλλο μαλάκα καλύτερο από σένα, πού να τον βρει, είδε απόειδε, σε σένα γύρισε. Μαλάκα έψαχνε, μαλάκα βρήκε.
Ένας χαρακτηρισμός της ταιριάζει: ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ.
Δεν αποκλείεται να σε τζάσει και να μείνει με το παιδί που τόσο πολύ θέλει (κι αυτό δυστυχισμένο προβλέπω να γίνεται με τέτοια μάνα) και να πληρώνεις τις διατροφές τους. Εργαλείο είσαι γι' αυτήν.
Άντε, η ώρα η καλή!
Και μην ξαναστείλεις.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Καυλοπιτσιρικάδες



Παρέα καυλοπιτσιρικάδων νούμερο 1.

Τους συναντάς παντού, τους αναγνωρίζεις εύκολα. Περπατάνε με ύφος «τα γαμάω όλα», μιλάνε δυνατά, ντύνονται και πολύ free style, δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, είναι και πολύ ελεύθεροι μωρέ αδερφάκι μου. Θα το διαλύσουν το σύστημα. Δεν το γουστάρουν το σύστημα. Το σύστημα φταίει για όλα. Δε θα μπλεχτούν ποτέ στα γρανάζια του. Αρκεί ο μπαμπάς να πληρώνει. Αλλά δε θα γίνουν ποτέ σαν τον μπαμπά. Θα πάνε να χτυπηθούν στο γήπεδο, θα πάνε να χτυπηθούν στις πορείες. Με το σύστημα ασφαλώς. Θα το χτυπήσουν αλύπητα. Θα το πάρουν με τις πέτρες. Θα το πάρουν με τα παλούκια. Θα το κάψουν. Θα το ισοπεδώσουν. Θα το αποτελειώσουν. Κι αυτό και όσους το υπηρετούν. Είναι αναρχικοί; Δεν ξέρω. Αλλά κάτι μου λέει ότι μπερδεύουν τον Μπακούνιν με τον Μπακάκο.

Παρέα καυλοπιτσιρικάδων νούμερο 2.

Έχουν αξίες. Αγαπούν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Μεγάλωσαν με αρχές. Χωρίς αρχές, η πατρίδα κινδυνεύει. Θα προστατεύσουν τις αρχές και την πατρίδα. Θα γίνουν αυτοί οι αρχές. Θα εξοπλιστούν με όλα τα απαραίτητα... εφόδια για να τις προστατεύσουν από αυτούς που δεν αγαπούν τις αρχές. Σέβονται τις αρχές τους. Την οικογένεια. Γι' αυτό και φρόντισαν να μην επιβαρύνουν τους γονείς τους με επιπλέον έξοδα για σπουδές. Πέρασαν στη σχολή αστυφυλάκων και απέφυγαν τα έξοδα για στέγαση και σίτιση. Και έπιασαν δουλειά, αμέσως μετά την αποφοίτηση. Δεν είναι σαν αυτούς τους χωρίς αρχές αλήτες. Δεν τους γουστάρουν τους αλήτες. Η πατρίδα κινδυνεύει από τους αλήτες. Θα τους τσακίσουν. Οργανωμένα. Και πάνω απ' όλα με νόμιμα μέσα. Για το καλό της πατρίδος.

Τεράστια πολιτισμική διαφορά διαπιστώνουμε ανάμεσα σ' αυτές τις δύο παρέες καυλοπιτσιρικάδων. Δε χωράνε και οι δύο σ' ένα μέρος. Η πρώτη παρέα θα κατέβει στα Εξάρχεια γιατί εκεί είναι η θέση του ελεύθερου νέου. Εκεί βρίσκεται και ο εχθρός. Από την άλλη την παρέα. Τον βλέπουν και τους σηκώνεται η τρίχα. Αντιπροσωπεύει το σύστημα που το μισούν. Να τον χλευάσουν; Να του ρίξουν καμιά ροχάλα; Να του ρίξουν καμιά πέτρα; Να γράψουν σε κανέναν τοίχο το σύνθημα που όλους μας ενώνει;

Η άλλη παρέα βλέπει τους αλήτες και παίρνει θέση μάχης. Θα τα τσακίσουν τα κωλόπαιδα. Ας τολμήσουν να πουλήσουν νταηλίκι στις αρχές και θα καλοπεράσουν. Περιμένουν ένα στραβοκοίταγμα, κρατώντας τα σύνεργα της δουλειάς τους που τους δίνουν δύναμη και εξουσία. Δε θα αργήσει να γίνει η συμπλοκή. Όχι αγάπη μου! Η πατρίδα έχει τους προστάτες της και είναι έτοιμοι (και εκπαιδευμένοι) ν' αγωνιστούν για τη σωτηρία της.

Έχεις προσέξει, αναγνώστη μου, την ηλικία των επιθετικών «αναρχικών» που καίνε και ρημάζουν; Έχεις προσέξει την ηλικία των ματατζήδων; Πιτσιρικάδες με «ιδεολογικές» διαφορές. Πιτσιρικάδες που, προφανώς, δεν έχουν πού αλλού να εκτονώσουν την καύλα τους, που ξεχειλίζει από παντού. Βρε, μήπως να τους ξαμολούσαμε κάπου να πλακωθούν, να ξεδώσουν και να ησυχάσουμε;

Νάντια Κατσαρού
www.blogpress.eu