Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΟΪ ΜΑΝΟΥΛΑΜ!

Όταν θα γίνω σιάψαλο, θέλω να μη βάζω κώλο κάτω. Να αλωνίζω τον κόσμο. Μια τέτοια ομάδα με σιάψαλα μπούκαραν σήμερα στο τρένο με το οποίο ανέβαινα στην πατρίδα. Χάλασαν τον ύπνο μου, γιατί είχαν όρεξη για κουβέντα, αλλά δεν πειράζει. Το θέμα είναι ότι προβληματίστηκα. Ανάμεσα στα σιάψαλα, ήταν κι ένας νεαρότερης ηλικίας. Γύρω στα πενήντα, με ένδυση εκδρομέως, αγκαζέ με τη Μητέρα. Όχι, δεν έμοιαζε να είναι το καθυστερημένο που το σέρνει η μαμά του παντού. Απλά, το σέρνει η μαμά παντού. Ή σέρνεται μόνος του. Σε κάποια φάση πήγε να πάρει καφέ και άργησε περίπου πέντε λεπτά να επιστρέψει. Η Μητέρα ανησυχούσε. Μα γιατί αργεί τόσο; Ναι μανδάμ, μπορεί εκεί στο κυλικείο του τρένου, να κυκλοφορεί καμιά άτιμη γυνή και να σου το αρπάξει το θρεφτάρι σου. Μετά επέστρεψε, κάθισε δίπλα της, αυτή θαύμαζε τα Τέμπη του Νέστου, του έδειχνε το ξεχωριστό θρακικό τοπίο, αυτός σαν καλό παιδί, παρατηρούσε ότι του έδειχνε η μανούλα και εξέφραζε το θαυμασμό του. Μου θύμισε κάτι περιπτώσεις που έχω υπόψη μου.
Είναι τώρα κι ο ίδιος σιάψαλο. Γιατρός. Συνταξιούχος. Αφιέρωσε τη ζωή του στη Μητέρα. Ποτέ δεν έβαλε άλλη γυναίκα στη ζωή του. Ουσιαστικά. Περιστασιακά ναι, αλλά... Και τι κατάλαβε; Τώρα πλέον χωρίς τη μάνα του, είναι ένας στραβόγερος, που διατήρησε τη στραβομάρα μέσα στην οποία έζησε τόσα χρόνια μαζί της.
Ο άλλος είναι στην ηλικία του συνοδού της περιηγήτριας. Με καλή δουλειά επίσης, μορφωμένος, καλλιεργημένος, κοινωνικός, ευχάριστος, αλλά πάντα τα βράδια γυρνάει στη Μητέρα, τη συνοδεύει στις διακοπές της, κάνει παρέα με τις φίλες της κι όποτε του το επιτρέπει, την κοπανάει για να δει κανένα φίλο, άντε και καμιά γκόμενα, η οποία όμως μόλις διαπιστώσει για τι πρόκειται, τον στέλνει για πάντα στη μάνα του. Μάλλον είναι αργά για να το σώσει. Σε είκοσι χρόνια, θα είναι σαν τον προηγούμενο.
Άλλος σε νεαρότερη ηλικία. Για να κάνει κάτι, θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα το εγκρίνει η Μητέρα. Όσα υποψιάζεται ότι δε θα τα εγκρίνει, τα κάνει κρυφά. Και επιστρέφει πίσω, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Η μάνα του, αμφιβάλω αν έχει πάρει χαμπάρι το πρόβλημα. Σίγουρα έχει αντιληφθεί όμως ότι το παιδάκι της είναι προβληματικό και το έχει από κοντά. Σύντομα το παιδάκι της θα γίνει σαν τα προαναφερθέντα. Εκτός κι αν προλάβει να το σώσει. Άμα θέλει.
Όποιο παιδάκι πει ότι δεν αγαπάει τη μαμά του, θα το μαλώσω. Κι εγώ μάνα είμαι άλλωστε. Και ζω μόνη. Από δική μου επιλογή βέβαια, αλλά μόνη. Και δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να σέρνω πίσω μου το γιο μου για καλύπτει τα κενά μου. Και πολύ χαίρομαι που ο γιος μου δεν έχει τέτοιο κόλλημα. Εδώ έχασα τον ύπνο μου, βλέποντας τον ζαμπονάκια στο τρένο, αν ήταν το δικό μου παιδί στη θέση του, δε θα κοιμόμουν ποτέ.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009


Έχω μια ταραχή. Είπα να γράψω, αλλά δε βρίσκω λόγια. Είπα να κατεβάσω καντήλια, αλλά ξέχασα τους καλούς νταλικέρικους τρόπους μου. Είπα να το ρίξω στο φαΐ, μπας και ξεχάσω τον πόνο μου, αλλά μου κόπηκε η όρεξη. Χώρια η αναγούλα. Μετά σκέφτηκα ότι πρέπει να πάω μια βόλτα να πάρω αέρα. Ε δε με κρατούσαν τα πόδια μου. Μα πόσο μαλάκες μπορεί να είμαστε όλοι εμείς με όλα αυτά που ανεχόμαστε. Εγώ ειδικά, ένιωσα πολλές φορές μαλάκας. Γιατί με τους κυρίους και τις κυρίες που παίρνουν κατά μέσο όρο 100 φορές μεγαλύτερο μισθό από μένα, έχουμε, ή τουλάχιστον είχαμε την ίδια ιδιότητα.
Διαβάζουμε λοιπόν εδώ, και μας έρχεται νταμπλάς!
http://troktiko.blogspot.com/2009/12/blog-post_1624.html
Αυτά τα νούμερα, είναι μισθοί δηλαδή. Και απορώ εγώ και όλοι, για ποιο λόγο πληρώνονται τόσα, ποια η προσφορά τους στην ενημέρωση, ποια η προσφορά τους στην κοινωνία και ποια η προσφορά τους που πρέπει να έχει τέτοιο αντάλλαγμα, γενικώς.
Είναι τα μεγάλα αστέρια της δημοσιογραφίας; Σκατά με το συμπάθιο.
Είναι οι τεχνικοί - αυθεντίες στο είδος τους; Σκατά και πάλι.
Είναι οι διευθυντάδες ειδήσεων, στους οποίους χρωστάμε την αντικειμενική ενημέρωση που μόνο τα κρατικά κανάλια μπορούν να μας παρέχουν; Σκατότερα.
Αυτοί πάλι των ειδικών θέσεων και αυτοί οι ειδικοί σύμβουλοι που ακριβοπληρώνονται, δε θα καταλάβει κανείς ποτέ τι νταλγκά βαράνε και ποία είναι η αποστολή τους.
Και συγνώμη δηλαδή. Είναι τόσο ικανοί στη δουλειά τους;
Υπάρχει κανείς που δεν μπορεί χωρίς την Παναγιωταρέα; Να σηκώσει αμέσως το χέρι του!
Δε βλέπω χεράκια να σηκώνονται, οπότε περνάω στην επόμενη ερώτηση: Ποιο καλό παιδάκι, θεωρεί την Μπήλιω σπουδαία παρουσιάστρια;
Πάλι δε βλέπω χεράκια να σηκώνονται. Εντάξει. Εγκαταλείπω τις περιττές ερωτήσεις. Όλοι, τους έχουμε χεσμένους όλους.
Και όλοι αυτοί οι άχρηστοι και περιττοί για μας τους υπόλοιπους, αφού κανείς δεν τους παρακολουθεί, πληρώνονται από εμάς. Και δυο φορές, αφού τους πληρώνουμε και μέσω ΔΕΗ. Κι όσο σκέφτομαι ότι δεν έχω καν τηλεόραση, εξοργίζομαι ακόμα περισσότερο. Και θα πρέπει να είναι πολύ άπληστος κάποιος για να δέχεται τέτοιο μισθό, οπότε δε βρίσκω καμιά καλή κουβέντα για κανέναν από αυτούς.
Όταν πριν δυο χρόνια περίπου, κατέβηκα στην Αθήνα και επιχείρησα να βρω δουλειά σαν δημοσιογράφος, πήγα σε ένα έντυπο, με βιογραφικό, άρθρα και συνεντεύξεις μου και ο εντυπωσιασμένος διευθυντής, διαπίστωσε ότι είμαι έμπειρη δημοσιογράφος με άποψη. Γεγονός αρνητικό. Διότι ίσως να ζητούσα κάτι παρπάνω από 500 ευρώ το μήνα. Έτσι είναι οι δημοσιογράφοι στο υπέροχο μπουρδέλο που ζούμε. Ή δημοσιογραφάκια των 500 ευρώ που τα απολύουμε πριν κλείσουν χρόνο και αποκτήσουν δικαιώματα, ή λαμόγια της ΕΡΤ. Να τονίσω πάντως ότι στην ΕΡΤ, ξέρω και δημοσιογράφους των 500 ευρώ. Αυτοί που τρέχουν για τα θελήματα των μεγάλων.
Είμαι πωλήτρια και είμαι καλά. Πήρα και δώρο Χριστουγέννων και διπλασίασα το μισθό μου αυτό το μήνα. Ένιωσα βαθύπλουτη. Μ' αυτόν τον τρόπο, θα καλύψω τις τρύπες μου και θα βγάλω τα σπασμένα.
Κακά Χριστούγεννα και δυστυχές το νέο έτος λαμόγια!

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ



Πολυαγαπημένε μου Άγιε Βασίλη
Είδες αβρότητα; Είδες καλοσύνη; Όχι, όχι! Δεν το κάνω επειδή θέλω κάτι να σου ζητήσω. Το κάνω γιατί πιστεύω σε σένα και στην προσφορά σου σε ταλαίπωρους κι αναξιοπαθούντες.
Αν και θα ήθελα ξεκινώντας, να εκφράσω την έντονη δυσαρέσκειά μου, διότι κάθε χρόνο με γράφεις κανονικά. Δε θα σου πω πού, για να μην κολαστείς, άγιος άνθρωπος. Φέτος λοιπόν, κανόνισε να μου φέρεις όσα δεν έφερες όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Ακολουθει ο δεκάλογος της ολιγαρκούς χριστιανοπούλας.
1. Θέλω λεφτά. Δεν ξέρω από πού θα μου 'ρθουν. Γενικά στη ζωή μου, όλα τα σκατά, μου έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένω. Ε, απο κει θέλω να μου ΄ρθουν και οι γαμοπαράδες. Να περπατάω ένα βράδυ αμέριμνη στο δρόμο και να σκοντάψω σε μια βαλίτσα. Μεγάλου μεγέθους. Να σκύψω να δω πού πήγα κι έπεσα, γαμώ τη στραβομάρα μου και την αφηρημάδα μου, κι από περιέργεια να την ανοίξω. Και να είναι γεμάτη πεντακοσάρικα. Σιγά μην αρκεστώ στα ψιλά δηλαδή. Να κοιτάξω δεξιά αριστερά, κανείς να μη με βλέπει, να τη φορτωθώ σαν παράξενη ταξιδιώτισσα και να οδεύσω κατευθείαν προς το μικρό μου εξαρχειόσπιτο.
2. Δε θέλω δουλειά. Με τόσα λεφτά εξάλλου, τι να την κάνω; Θα κάθομαι και θα τρώω τα έτοιμα. Οπότε νομίζω ότι αν σου ζητήσω να με απολύσουν, θα είναι περιττό.
3. Θέλω ένα σπίτι ναααααα με το συμπάθιο. Στην Εκάλη. Με τρεις δουλάρες να πλένουν και να καθαρίζουν. Δύο εκλεκτούς μάγειρες, διότι είμαι και καλοφαγού, έναν κηπουρό, διότι αγαπώ τα δέντρα, τα λουλούδια και τη φύση, ένα σοφέρ...
4.Ναι, τώρα που το σκέφτομαι, θέλω κι ένα αυτοκίνητο. Όχι. Δύο θέλω. Ένα τζιπ για τις χειμερινές μου εξορμήσεις, αλίμονο δηλαδή, όλη μέρα θα κάθομαι και θα το ξύνω, δεν πρέπει να πηγαίνω κάπου να περνάει η ώρα μου;... κι ένα κάμπριο για τις θερινές μου εξορμήσεις.
5.Επειδή η Εκάλη πέφτει μακριά από το αγαπημένο μου κέντρο, θα ήθελα κι ένα σπίτι στο Κολωνάκι. Μικρό. Ας είναι και διακόσια τετραγωνικά, δε με πειράζει. Δυο δουλάρες εκεί μέσα, νομίζω είναι αρκετές. Για να έχω κάπου να ξαποστάσω βρε αδερφέ, όταν θα κάνω τα ψώνια μου. Και στην περίπτωση που θα ξεμείνω κανένα βράδυ στο κέντρο, να μην έχω να κάνω ολόκληρο ταξίδι.
6.Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, θέλω κι ένα σπίτι παραλία μεριά. Τι διάολο! Όταν θα αλωνίζω τα καλοκαίρια την παραλιακή, μετά ποιος τρέχει μέχρι πάνω; Νομίζω ότι η Γλυφάδα, είναι ένα αξιοπρεπές μέρος για να με φιλοξενήσει. Ένα μικρό σπιτάκι θέλω κι εκεί. Ας είναι και διακόσια τετραγωνικά, δε με πειράζει. Αλλά με θέα στη θάλασσα.
7.Όλα αυτά τα μπερεκέτια, είναι κρίμα να τα χαίρομαι μόνη μου. Θέλω κι έναν γκόμενο. Αλλά πρόσεξε τι θα μου φέρεις! Ύψος πάνω από 1.90, μελαχρινό, κοιλιακούς φέτες, τετράγωνες πλάτες, θεληματικό πηγούνι, βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις κι ένα εργαλείο νααααα με το συμπάθιο. Και ασφαλώς όλα αυτά, να συνδυάζονται με μία καλή δουλειά, άρα κανόνισε να είναι από golden boy και πάνω, να έχει ένα – δυο – τρία καλά σπίτια, ανάλογα με τα δικά μου, τουλάχιστον ένα αυτοκίνητο, αξιοπρεπές σαν το δικό μου... Ε δε θα πάρω το χαραμοφάη να τον κάνω άνθρωπο, βρε αδερφέ! Όσο παίδαρος κι αν είναι.
8.Δεν πιστεύω να φαντάζεσαι ότι με το που θα μου φέρεις τον γκόμενο θα ξεμπερδέψεις μαζί μου! Εκτός από αυτόν, που θα είναι ο επίσημος, θέλω και άλλα αγοράκια για να παίζω. Ε ναι. Επιβάλεται όταν αυτός θα λείπει ταξίδι για δουλειές, εγώ να ξεπερνάω τη θλίψη και την πλήξη, με λυγερόκορμα αγόρια. Τα εκλεκτότερα θέλω να μου φέρνεις κάθε φορά.
9.Όταν θα βαριέμαι να κάθομαι, να πίνω καφέδες, να πίνω ποτά και να χαμουρεύομαι, δε νομίζεις ότι θα πρέπει να βρω κάτι δημιουργικό να κάνω; Θέλω ένα μαγαζί. Με ρούχα. Αααα, τους καλύτερους οίκους θα επιλέξω για να βάλω εκεί μέσα. Ας είναι στο Κολωνάκι. Κι όταν λοιπόν θα βαριέμαι όλα τα προαναφερθέντα, θα πηγαίνω στο μαγαζί και θα ξεδίνω σ' εκείνα τα πουτανάκια τις πωλήτριες.
10. Αντιλαμβάνεσαι πως δε θα ξεχάσω ποτέ όσα έκανες για μένα. Γι' αυτό, το τελευταίο που θα σου ζητήσω, είναι βασισμένο στα φιλάνθρωπα αισθήματά μου. Του χρόνου τα Χριστούγεννα, θέλω να έχω τη δική μου φιλανθρωπική μη κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία θα μεριμνά για τα καημένα φτωχά παιδάκια όλου του κόσμου. Λέω να βάλω διαφήμιση για το μαγαζί, ότι για κάθε κομμάτι που αγοράζουν οι τσουλάρες οι πελάτισσες, ένα ευρώ θα πηγαίνει υπέρ του ιδρύματός μου. Κάτι τέτοια κόλπα δεν κάνουν όλες οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρείες; Εταιρική ευθύνη το λένε αυτό το ξέπλυμα νομίζω.
Λατρεμένε μου Άγιε Βασίλη, νομίζω ότι με τις αγαθές μου αυτές προθέσεις, έχεις κάθε λόγο να με εμπιστευτείς και να μου φέρεις όοοολα όσα σου ζήτησα. Άντε για να μη σε καταγγείλω στο τέλος ως ψεύτικο άγιο, σε όλα τα παιδάκια που θα μαζευτούν στο Σύνταγμα και σε άλλες περιοχές για να ζήσουν ευτυχισμένες γιορτινές στιγμές, παίζοντας με τους σωσίες σου.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ (ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΙ)






Ε όχι κύριε υπουργέ της προστασίας! Αυτό που σχεδιάζετε είναι απαράδεκτο! Άντε εντάξει, να δεχτώ να βλέπω αστυνομικό με τα διακριτικά του, άντε να ανεχτώ την πρόθεσή σας να εξαταστεί ο τραυματισμός της διαδηλώτριας από ξένοιστο καβαλάρη της ομάδας Δ, Ε, Ζ, Η... δε θυμάμαι ποια ακριβώς. Αλλά το να ρίχνετε νερό με τη μάνικα ή χρωματοσφαίρες αντί για δακρυγόνα, Ε ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΙ!
Αμάν έκανε να κλάψει λίγο το μάτι μου. Να νιώσω μια συγκίνηση κι εγώ η αναίσθητη γουρούνα! Κατέβαινα στις συγκεντρώσεις με την ελπίδα να τρέξει το δάκρυ στο ρόδινο μάγουλό μου. Και τώρα μου τα χαλάς; Ε όχι! Με πνίγει το δίκιο και το καταγγέλω!
Ευτυχώς δηλαδή που έχουμε τα σκουπίδια και μπορούμε να παίρνουμε τις τζούρες μας και να γεμίζουν τα πνευμόνια μας μπόχα και δυσωδία. Αριστούργημα η εικόνα. Υπάρχει σχήμα και χρώμα σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Υπάρχει ομορφιά. Λειτουργούν οι αισθήσεις. Απορώ πάντως με τον κόσμο. Αφού βλέπεις κυρά μου, το πεζοδρόμιο δε χωράει άλλα, έχουν σκαρφαλώσει οι σακούλες στον τοίχο, ο δρόμος έχει κλείσει και δε χωράει ούτε δίκυκλο να περάσει, τι τη ρίχνεις τη σακούλα με τα σκουπίδια; Τι θα πάθεις αν την αφήσεις στο μπαλκόνι σου για λίγες μέρες; Χειμώνας είναι. Δε θα μαζευτούν σκουλήκια. Δε θα σου βρωμίσει. Και δε βγαίνεις και στο μπαλκόνι σου μωρή προκομμένη! Το μπαλκόνι είναι το σπίτι μας όμως, ενώ η γωνία έξω από το σπίτι μας, δε μας ανήκει, δεν τη βλέπουμε, δεν τη μυρίζουμε, δεν τη ζούμε. Η εικόνα της Αθήνας, μόνο πολιτισμό δε δείχνει. Οι φωτογραφίες είναι από το πολιτισμένο Κολωνάκι. Εκεί όπου οι νοικοκυρές έχουν ψηλά τις μύτες, που όλες έχουν σπίτια που λάμπουν κι όλα τα μαγαζιά, είναι εξίσου λαμπερά.
Βρε ουστ κοπρίτες!

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ...


Αχ Λέλα μου! Δεν μπορούν να βάλουν σε τάξη τα σπίτια τους και θέλουν να κυβερνήσουν και τη χώρα! Και έχει ο πατέρας τέτοιο αξίωμα στη βουλή και τα παιδιά στην αλητεία και στην τρομοκρατία. Απορώ ποιος τους ψηφίζει. Αλλά θα μου πεις και το ΠΑΣΟΚ η τρομοκρατία το γέννησε. Εμείς αγάπη μου, είμαστε από τα Σέρρας, Καραμανλικοί από γεννησιμιού μας. Έχουμε αρχές εμείς. Βέβαια! Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία!
...Εκεί έφτιαχναν τις μολότοφ με τις οποίες είχαν σκοπό να διαταράξουν τη γαλήνη μας οι αλήτες! Και προκηρύξεις είχαν με αναρχικό περιεχόμενο!... Τι; Όχι δεν ήταν τρομοκρατικό. Αλλά έτσι γίνεται. Ξεκινάνε αναρχικοί και αντιεξουσιαστές και καταλήγουν τρομοκράτες. Πολύ θέλει; Τώρα φτιάχνουν μολότοφ, αύριο θα βγουν με τα καλάσνικοφ και θα χτυπάνε αθώα θύματα... Όχι Λέλα μου, έτσι είναι. Ήταν οργανωμένο έγκλημα.
...Και θα 'ρθει εμένα και θα μου πει ο Νιώτης, ότι το ρεσάλτο δεν ήταν γιάφκα κι ότι τα μπουκάλια ήταν για ανακύκλωση. Άμα του λένε τέτοια τα παιδιά του κι αυτός τα πιστεύει, ε τότε φταίμε εμείς που ακόμα τον ανεχόμαστε στη βουλή χρυσή μου! Κι όλοι αυτοί οι γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους να βγαίνουν στους δρόμους, είναι ασυγχώρητοι Λέλα μου. Άμα ξεκινούν έτσι τώρα στο σχολείο, όταν μεγαλώσουν θα γίνουν κι αυτά αναρχικοί και τρομοκράτες. Μα δεν έχουν γονείς να τα μαζέψουν από την κατρακύλα; Α όχι, εμένα τα παιδιά μου δεν ασχολούνται μ' αυτά. Πηγαίνουν στο σχολείο τους κανονικά για μάθημα. Κι ας τα λένε ρουφιανάκια. Καλύτερα ρουφιανάκια, παρά αλητάκια.
...Αμ το άλλο το είδες; Που πήγαιναν να ρίξουν τους αστυνομικούς από τις μηχανές τους;... Όχι Λέλα μου το είδα καθαρά στο πλάνο. Περνούσε αμέριμνος ανάμεσα από τους διαδηλωτές, προφανώς γιατί έχασε το δρόμο από την ταραχή του και πήγε να τον ρίξει, αλλά ο νόμος της φυσικής αγάπη μου έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα... Όχι χρυσή μου έτσι είναι.
...Αχ Λέλα μου, είμαι αναστατωμένη. Κι όσο σκέφτομαι ότι αυτοί οι αλήτες πέρυσι τα έκαναν όλα για να ρίξουν την κυβέρνηση... Ευτυχώς που στην αστυνομία, ακόμα κάνουν κουμάντο οι δικοί μας. Και ευτυχώς δηλαδή που κι ο αρμόδιος υπουργός, συνεχίζει την πολιτική της δικής μας κυβέρνησης. Τώρα όμως, όλα είναι υπό έλεγχο. Μπορώ να κοιμηθώ ήσυχη.
...Και όχι Λέλα μου, δεν κοιμάμαι όρθια!

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ


Είμαι σε αναμονή όπως όλοι. Όπως μας έχουν προϊδεάσει τα ΜΜΕ. Ευτυχώς δεν έχω τηλεόραση να παρακολουθώ το παραλήρημα και να ταράζομαι. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, εκνευρίζομαι είναι ο σωστός όρος. Σε μένα τουλάχιστον, δεν πιάνει το κόλπο. Είναι οι μέρες που τα ΜΜΕ, ωσάν αρπακτικά, περιμένουν να βρουν τροφή στις μεγαλειώδεις καταστροφές που ελπίζουν να συμβούν. Δεν ξέρω γιατί πετούσε πάνω από τα Εξάρχεια και τι σκατά κατέγραφε στις δύο η ώρα τη νύχτα το γαμημένο τους ελικόπτερο. Να υποθέσω ότι ήλπιζε να καεί το πολυτεχνείο μέσα στη νύχτα και να καταγράψει το γεγονός;
Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα είναι γεμάτη εύφλεκτα υλικά αυτές τις μέρες. Δέκα χιλιάδες μπάτσοι και (υπολογίζω) δέκα χιλιάδες τόνοι σκουπίδια. Αν πάρουν φωτιά, κάηκε η γούνα μας. Ευτυχώς είναι και η βροχή που θα τη σβήσει.
Όλοι, ΜΜΕ και αστυνομία δηλαδή, έχουν τις έγκυρες πληροφορίες τους για σχεδιαζόμενα επεισόδια από αντιεξουσιαστές, τους οποίους μάλιστα χρηματοδοτούν διάφορες λέρες που είναι χωμένες στις φυλακές, για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Κι εμείς δηλαδή, πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτοί που διεκδικούν με αγώνες μια καλύτερη κοινωνία, λειτουργούν μ' αυτόν τον τρόπο. Ο κάθε νοήμων άνθρωπος, είναι σε θέση να καταλάβει ποιοι είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν ποιους, για να παρέχεται άρτος και θέαμα στο τηλεοπτικό κοινό. Τους είδαμε και πέρυσι άλλωστε τους κουκουλοφόρους.
Και αφού έχουν τρομοκρατήσει τον κόσμο κι έχουν αδειάσει το κέντρο, μπορούν να εγκατασταθούν και να καταγράψουν με ευκολία το θέατρο που θα στηθεί. Είμαι σίγουρη ότι ο κόσμος που θα πάει στις συγκεντρώσεις, θα θέλει απλά να διαμαρτυρηθεί. Για όσα έγιναν και για όσα εξακολουθούν να συμβαίνουν ενώ δε θα έπρεπε. Δεν είναι τρομοκράτες.Δεν είναι καν χούλιγκανς. Πολίτες είναι. Και ξέρουν για ποιο λόγο αγωνίζονται. Αλλού είναι η τρομοκρατία. Είναι αυτή που θα κάνει τόσο κόσμο να φοβάται να πλησιάσει στο κέντρο. Ήδη μου το έχουν πει πολλοί. Εγώ όμως, δε θα μετακομίσω. Θα πηγαίνω στο σπίτι μου, στην καρδιά της εμπόλεμης ζώνης, όπως κάθε μέρα. Μπορεί να νιώσω καμιά συγκίνηση από τα δακρυγόνα, αλλά είμαι σίγουρη, ότι κανένας συνειδητοποιημένος αντιεξουσιαστής δε θα βρεθεί στο δρόμο μου να λεηλατεί οτιδήποτε. Κι ελπίζω τα αρπακτικά των ΜΜΕ να φύγουν με άδεια χέρια από τις συγκεντρώσεις.
Για οτιδήποτε νεότερο από το μέτωπο, κυκλοφορώ (και δεν οπλοφορώ) στη Ζωοδόχου Πηγής.
(Βοήθειά μας)...

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Ας ροκάρουμε και λίγο...

...πριν πάμε για άλλα.

...στα τραγούδια που (έμαθες να) ακούς... δε με σβήνει κανένας...
ωραία πράγματα!

Η Kats-woman συμβουλεύει! (2)


Να 'μαι πάλι εδώ, έτοιμη να σώσω αθώα θύματα με τις συμβουλές μου. Μόλις είδε ο φίλος μας ο Γιάννης ότι υπερασπιζόμαστε και ανυποψίαστα αγόρια, θύματα γυναικείας πουτανιάς, έσπευσε να μας ενημερώσει για την κατάστασή του και να ζητήσει τη βοήθειά μας. Ακολουθεί η επιστολή του.
Αγαπητή Kats-woman
“Διάβασα με προσοχή την προηγούμενη συμβουλή που δώσατε στη Μαρία και ομολογώ ότι ταράχτηκα. Κάπως έτσι λειτούργησε και η Ελένη. Με την οποία είμαστε μαζί εννέα μήνες. Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι πήρα δάνεια για να την κυκλοφορήσω, τα είχα τα φράγκα ούτως ή άλλως. Αλλά νομίζω ότι το εκμεταλλεύτηκε. Διαπιστώνω ότι κάπως έτσι λειτούργησε. Και υποψιάζομαι ότι με θέλει για τα λεφτά μου και απλά για να περνάει καλά. Τελικά δεν είμαι και σίγουρος ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που δε διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τίποτα. Δεν γκρίνιαξε ποτέ. Ούτε όταν έλειπα για πολλές μέρες για δουλειές εκτός Αθηνών. Απλά έλεγε στο τηλέφωνο: “Ναι κι εμένα μου λείπεις. Τι θα μου φέρεις από το Λονδίνο”; Και πάντα επέστρεφα με δώρα. Μου φαίνεται ότι αυτά τα περίμενε με μεγαλύτερη αγωνία. Ναι. Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν εντελώς αδιάφορη. Μόνο πού θα πάμε και πώς θα περάσουμε καλά. Και επειδή έδωσα τόσα, και υλικά και ψυχικά, δε θέλω να την αφήσω. Το θέμα είναι ότι δεν πήρα τίποτα. Το χειρότερο είναι ότι σε μία εβδομάδα παντρευόμαστε. Φοβάμαι ότι μετά το γάμο, και αφού θα έχει δέσει το γάιδαρό της, θα γίνω μηχανή για να ικανοποιώ τη μεγαλομανία της. Και να φανταστείς ότι πριν τη γνωρίσω, ήμουν με μια κοπέλα με την εντελώς αντίθετη συμπεριφορά, που τη θεωρούσα πιεστική. Δε θέλω να αντιμετωπίσω την αδιαφορία της για ολόκληρη τη ζωή μου. Προλαβαίνω ν' αλλάξω κάτι;
Βοηθήστε με σας παρακαλώ!”
Αχ Γιάννη μου! Τι να σου πω τώρα, που σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση. Αποφάσισε: Ή θα τη λουστείς, ή θα το τελειώσεις. Λυπάσαι όσα ξόδεψες ή το ότι ξοδεύεσαι; Αν λυπάσαι τα έξοδα που έκανες για να την ικανοποιήσεις ή και τα έξοδα του γάμου (και φαντάζομαι ότι ο γάμος που ταιριάζει στην καλή σου, είναι αρκετά ακριβός) κάτσε και ζήσε αναξιοπρεπώς μαζί της. Σε προειδοποιώ. Σε λίγο καιρό, θα την ταράξεις στο κέρατο. Ή θα την κερατώνεις με τίποτα βίζιτες για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, ή θα καταλήξεις με καμιά παράλληλη σχέση, έτσι γιατί θα θέλεις να γεμίσεις και τα συναισθηματικά σου κενά και θα έχετε πρόβλημα όλοι σας. Κι αν κάνετε και παιδί, βάι χαλιμιζέ που λένε και στο χωριό μου. Αν αποφασίσεις να σταματήσεις να ξοδεύεις τον εαυτό σου, σταμάτα και την καταστροφή σου τώρα. Ακύρωσε το γάμο. Και ετοιμάσου να δεις το άλλο της πρόσωπο. Αυτό που θα έβλεπες κατά τη διάρκεια του γάμου. Θα σε κυνηγήσει ανελέητα, να το θυμάσαι αυτό. Διότι όλες της οι ξαδέρφες και οι φίλες, τη θεωρούσαν τυχερή που βρήκε ένα μαλάκα σας εσένα και τη ζηλεύουν. Ενώ τώρα θα τη χλευάζουν και θα γελάνε πίσω από την πλάτη της.
Ελπίζω πάντως να σου έγινε μάθημα αυτό που έπαθες. Τα ήθελε κι εσένα ο κώλος σου. Τέτοιοι είστε όλοι. Εκλαμβάνετε την αδιαφορία, σαν καλοσυνάτο και ήρεμο χαρακτήρα. Μόλις δείτε μουγκή γκόμενα, πιστεύετε ότι θα περάσετε μια ήσυχη ζωή μαζί της. Κι άμα σας το παίξει και παρθένα, του τύπου “να ξέρεις ότι εγώ δεν είμαι για περιπέτειες και ποια νομίζεις ότι είμαι” είστε σίγουροι ότι το ήθος θα βασιλεύει στην κοινή σας πορεία.
Βρε άντε τράβα να δεις αν έρχομαι!

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Η Kats-woman συμβουλεύει!


Μας βλέπουν τα κορίτσια να ασχολούμαστε με τον κώδικα γυναικείας πουτανιάς και θέλουν να μάθουν περισσότερα. Εμείς δε χαλάμε χατίρια. Είμαστε εδώ για να καθοδηγούμε ανυποψίαστες κορασίδες, ανίκανες να λειτουργήσουν με πουτανιά, αλλά και αθώα αγόρια, τα οποία έχουν πέσει θύματά της. Αν και τα αγόρια, όπως διαπιστώνω, μόνο στην πουτανιά ανταποκρίνονται. Οπότε καλά να πάθουν.
Μας έστειλε η φίλη αναγνώστρια Μαρία την κάτωθι επιστολή.
"Αγαπητή Kats-woman, είμαι τριάντα ετών και πριν έξι μήνες γνώρισα ένα νέο και ωραίο και έξυπνο και καλοσυνάτο και όλα τα καλά. Παρά το ότι δείχνει ενθουσιασμένος μαζί μου, να φανταστείς κάθε μία ώρα μου τηλεφωνεί, έτσι ν' ακούσει τη φωνή μου, μου λέει ότι με αγαπάει κι ότι με λατρεύει και άλλα τέτοια ενθαρρυντικά, διαπιστώνω ότι μόνο στα λόγια φαίνεται η αγάπη του. Δε δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για τα θέματα που με απασχολούν. Ούτε καν με ακούει. Από την άλλη, έχω βαρεθεί ν' ακούω τα δικά του. Από τα προβλήματα της δουλειάς του, μέχρι τα νέα της μαμάς του. Νομίζω ότι με έβαλε σε ένα τριπάκι, να τον θεωρώ ως το κέντρο του κόσμου. Έχω ήδη ασχοληθεί πολύ μαζί του. Τον φρόντισα, τον έντυσα, του έκανα δίαιτα, τον πήγα στο κομμωτήριο, με λίγα λόγια, τον έκανα γκόμενο και ξέχασα ότι υπάρχω κι εγώ. Αυτός θυμάται ότι υπάρχω, όταν δε βγαίνει με τους φίλους του (που πάντα μ' αυτούς βγαίνει) και όταν χρειάζεται σεξ. Τι λάθος έκανα; Μπορώ να το διορθώσω;
Ευχαριστώ"
Και έρχομαι εγώ τώρα και ερωτώ. Τι να σου κάνω εγώ τώρα Μαρία μου έτσι που τα σκάτωσες; Έπρεπε από την αρχή να του δείξεις ότι αξίζεις πολλά. Τον έχεις κακομάθει. Έδωσες χωρίς να πάρεις. Το φέρσιμό του απέναντί σου, έπρεπε να το διαμορφώσεις από την πρώτη εβδομάδα. Να του δείξεις τι αξίζεις βρε παιδί μου. Τώρα δεν μπορείς να σώσεις τίποτα, αλλά φρόντισε να ακολουθήσεις τις συμβουλές μου στον επόμενο. Αυτόν στείλ' τον στους φίλους του. Ε και αφού τα κάνει όλα μαζί τους και εσένα σε θυμάται όταν θέλει σεξ, ας κάνει και το σεξ με τους φίλους του!
Βγαίνεις λοιπόν με τον επόμενο και αποφασίζετε ότι θέλετε να ξαναβρεθείτε. Πρόσεξε πού θα πάτε. Μη δεχτείς σε καμία περίπτωση φαγητό σε φτηνομάγαζο. Σούσι από Χίλτον και πάνω. Δε σου αρέσει το σούσι; Θα το φας και μετά θα πας να το ξεράσεις. Όχι αγάπη μου, δε θα σκεφτείς την τσέπη του. Θα εκτιμήσει τη σχέση σας, μόνο αν την πληρώσει ακριβά. Μέσα στην εβδομάδα, θα του προτείνεις ηρωική έξοδο στα μπουζούκια. Γιατί έτσι, θέλεις να κάνεις ζημιές. Δε σου αρέσουν τα μπουζούκια; Να βάλεις ωτοασπίδες αγάπη μου και να τα ανεχτείς. Κι αυτός να πάρει δάνειο για να σε φέρει βόλτα. Άμα δεν αφήσει το τριχίλιαρο στη λουλουδού, πέρνα αμέσως στον επόμενο.
Την επόμενη εβδομάδα θα πάτε στα μαγαζιά, όχι για να τον ντύσεις. Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Άφησέ τον να κυκλοφορεί όπως είναι. Όσο πιο γραφική είναι η εμφάνισή του, τόσο το καλύτερο για σένα. Άμα τον κάνεις γκόμενο, αποκτάει αυτοπεποίθηση, παίρνουν τα μυαλά του αέρα κι άντε να τον μαζέψεις. Τον πηγαίνεις λοιπόν στη Βουκουρεστίου. Μπροστά στη βιτρίνα του LV σε πιάνει μελαγχολία.
"Αχ αυτή η τσάντα, πόσο θα ταίριαζε στον ώμο μου! Μωρό μου έχεις μαζί σου την πιστωτική σου κάρτα"; Άμα δε σου την αγοράσει, τον ξέρεις το δρόμο για τον επόμενο.
Συνεχίζεις το παραμύθι, μέχρι να σου πάρει διαμέρισμα, έτσι για να στεγάσετε τον αγνό και τίμιο έρωτά σας. Αν δεν το κάνει, θα σου έχει μείνει η τσάντα. Αν το κάνει, θα είναι πολύ αργά γι' αυτόν να σου κάνει τις μαλακίες του προηγούμενου.
Καλή επιτυχία.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Άντε και σε περιμέναμε!


Δεκέμβρης. Και δεν του φαινότανε. Ακόμα έξω καθόμαστε και λιαζόμαστε. Δε νιώσαμε κρύο βρε παιδί μου. Και σε λίγο που θα ανάψουν και τα αίματα, θα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι πρόκειται για καυτό μήνα. Κι αν περιμένουμε βροχές και μπόρες, ξέρουμε πως θα περάσουν χωρίς να μας ενοχλήσουν ιδιαίτερα. Αλλά οι ισχυρές καταιγίδες μετά χαλαζοπτώσεων, λιθοβολισμού, ρίψης εσπεριδοειδών και προ πάντων χημικών που θα ακολουθήσουν, αναμένεται να προκαλέσουν σοβαρότατα προβλήματα στην κίνηση στο κέντρο της πόλης.
Η μικρή εξαρχειωτοπούλα, τώρα ξέρει και δεν ανησυχεί. Δεν προτίθεται να κλειστεί στο σπίτι της. Θα περπατάει στους δρόμους του χωριού, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κι αν η ατμόσφαιρα της προκαλεί ρίγη συγκίνησης και τρέχουν δάκρυα στα ρόδινα μάγουλά της, δε θα το βάζει κάτω. Το πολύ πολύ, να φτάνει στη δουλειά μέσω Αμπελοκήπων. Περπατώντας πάντα διότι από το χωριό, δε θα περνάει τίποτα άλλο, πέρα από κλούβες. Το έχει ξαναζήσει άλλωστε. Τότε έβλεπε ΜΑΤ και άλλαζε δρόμο. Τώρα έχει μάθει να κινείται ανάμεσά τους. Ξέρει ότι κανείς δεν την πειράζει. Την έχουν μάθει όλοι άλλωστε. Τους βλέπει να σταματούν τις δραστηριότητές τους κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους στην Ιπποκράτους και μετά νιώθει του ψιθύρους τους πίσω από την πλάτη της. Είναι πλέον γνωστοί και δε θα την ενοχλήσουν.
Οι "κακοί" άνθρωποι των Εξαρχείων, αυτοί που έχουν σαν χόμπι το σπάσιμο, το κάψιμο και τους βανδαλισμούς, έτσι κι αλλιώς δεν την έχουν ενοχλήσει ποτέ. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν σπάσει τίποτα εκεί στο χωριό. Το χωριό αυτό άλλωστε, είναι και δικό τους και το θέλουν καθαρό και νοικοκυρεμένο. Η μικρή Εξαρχειωτοπούλα έχει μάθει πως τα χτυπήματά τους είναι απάντηση σε άλλους, ή έστω πρόκληση. Ποτέ καταστροφή. Όλοι ξέρουμε άλλωστε ποιοι κάνουν τους βανδαλισμούς. Αυτούς πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει, για να πηγαίνει στο σπίτι της ασφαλής τα βράδια.
Ναι. Δε θα κλείνεται στο σπίτι μόλις δύσει ο ήλιος. Και αυτό προτείνει και στους υπόλοιπους. Η κατάσταση στην επέτειο του Πολυτεχνείου ήταν τραγική. Το κέντρο της πόλης άδειο. Χωρίς λόγο. Η Αθήνα πιο άδεια κι από δεκαπενταύγουστο. Τα σπίτια κλειδαμπαρωμένα, τα μπαρ άδεια, όπως και οι δρόμοι. Δεν άξιζε τον κόπο. Όπως και τώρα. Οι πορείες ξεκινούν από σήμερα, με αντιπολεμική συγκέντρωση. Και ακούω ήδη το ελικόπτερο που καταγράφει την κίνηση, ωστόσο ελπίζω ο κόσμος να μην ταραχτεί. Δε συμβαίνει τίποτα. Διαμαρτύρονται οι άνθρωποι, για όσα δεν πρέπει να συμβαίνουν. Έτσι απλά. Και μετά, πηγαίνουν στα σπίτια τους, ή έστω σε χώρους όπου έκαναν κατάληψη για να οργανωθούν.
Το καλύτερο βέβαια, θα είναι ο συνδυασμός τέτοιων συγκεντρώσεων με τις χριστουγεννιάτικες του δήμου. Νομίζω ότι θα είναι όλα τόσο φαντασμαγορικά! Ανυπομονώ!
Καλό μήνα να έχουμε!