Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Όταν η χολή περισσεύει, τα αρχίδια απουσιάζουν


Για όσους νομίζουν ότι το να εκτίθεσαι είναι απλή υπόθεση, έχω απόδειξη του αντίθετου. Άμα τους χωθείς λίγο παραπάνω, δε θα ησυχάσουν άμα δε σου γαμήσουν την ψυχολογία, οι άρρωστες ψυχές.
Έλαβα ένα αηδιαστικό μήνυμα στο φέισμπουκ. Κι αναρωτιέμαι πόσο μικροτσούτσουνος παίζει να είναι κάποιος που κάθεται στις 4 το πρωί να ξεράσει τη χολή του, κάνοντας ανάλυση στην κάθε μου λέξη. Όποιος δε γουστάρει κάτι, δεν το διαβάζει. Αυτό κάνω εγώ. Κάποιοι θέλουν να ξοδέψουν χρόνο πουλώντας ξυπνηλίκι ή ξερνώντας χολή και σκατά. Χώρια ότι εκείνη την ώρα, ο φυσιολογικός ο άνθρωπος, άμα δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει (διασκέδαση, σεξ) κοιμάται. Όμως ο αρχίδης δείχνει την αρχιδιά του όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας.
Και ο λειψαρχίδης σε μπλοκάρει αμέσως μετά την αποστολή των σκατών του. Εκτός κι αν το προφίλ του είναι ψεύτικο. Γιατί εμένα αυτά μου θυμίζουν μια παλιά φίλη. Άρρωστη.
Πάρε κόσμε να γελάσεις:


Δημήτρης Παπαδημητρίου

  • Είδα στο ιστολόγιό σου την εξής φράση και απόρρησα!!


    "Και να δηλώσω ότι όποιος/όποια καριόλης/καριόλα, επιχειρήσει να σπάσει καρύδια με ξένο πούτσο, του έχω γαμήσει τη μάνα και δεν το ξέρει."


    Kατά τα λεγόμενα σου, ο ξένος πούτσος είναι αυτά που γράφεις γιατί όντως είναι για τον πούτσο!! Και επειδή τα γράφεις εσύ, μάλλον θα 'σαι κι εσύ πούτσος!!!;)


    Οπότε, οι μαλακίες στο blog σου είναι αυτές που σπάνε καρύδια σε άλλα blogs!!


    Τώρα, το πώς είναι δυνατόν να έχουν ήδη γαμηθεί ταυτοχρόνως οι μάνες όλων όσων των δεκάδων ή και εκατοντάδων άτομων που έχουν αντιγράψει κρυφά τα λεγόμενά σου, παραμένει μέχρι σήμερα ανεξήγητο!!!


    Είναι σαν να λες σε κάποιον δίπλα σου, που τον απειλείς:
    <<Άμα πεις τίποτα σε κανέναν, σου 'χω κλέψει (παλιά) το μηχανάκι και δεν το ξέρεις!!>>!!


    Πραγματικά, είναι ηλίου φαεινότερον ότι έχεις σχεδόν τ' ακατόλογιστο και προσπαθείς μάταια να πεις κάτι, που τελικά βγαίνει πάντα άτοπο!!!


    Για να μιλήσω λοιπόν κι εγώ στη δική σου γλώσσα και με τη δική σου, ας το πούμε, λογική!!
    (Σημ.: Αν και στη δική σου περίπτωση, δεν υπάρχει ούτε λογική, ούτε "Ας το πούμε" λόγική hahahaha!!!)


    Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείς αλλά, από όλα όσα έχεις γράψει, φαίνεται ότι πολύ απλά είσαι γεμάτη ανασφάλειες και κυρίως... χεζεσαι να πας να κάνεις ένα τέστ νοημοσύνης, μπας και βγεις ανάπηρο!!!


    Και κρύβεσαι διακριτικά πίσω την ακατάσχετη πληθώρα λέξεων και φράσεων για να τσιμπίσουν οι άλλοι αλλά και για να σπάσεις τη μονοτονία και να ξεδώσεις!!


    Ξέρεις πόσοι καταπιεσμένοι ή αλλοπαρμένοι στον κόσμο, με χαμηλό δείκτη ευφυίας, έχουν γράψει βιβλία και πολύ περισσότερα από σένα???


    Μιλάμε για μεγάλο ζώον στην κυριολεξία!!
    Κλασική γυναικουλίστικη ανοησία!!


    Πας στα κουτουρού, βάζεις διάφορες λέξεις στο κουφιοκέφαλό σου, τις πλάθεις και μετά πετάς τις ασυναρτησίες σου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται εμπεριστατωμένες!!


    Και μετά από αυτό "το μηχανισμό μετατροπής των μαλακιών σου σε γνώμες ειδικού", έχεις τάχα και την ψευδαίσθηση ότι έβγαλες και συμπέρασμα!!


    Κι ενώ είναι άσχετες μεταξύ τους οι προκείμενες, έτσι όπως τις κολλάς, σου φαίνονται απολύτως λογικές, πράγμα που δείχνει ότι είσαι για πολύ φούσκο!!


    Γι'αυτό άλλη φορά να μην πετάγεσαι σαν την κλανίτσα και ΠΡΩΤΑ ΑΠ'ΟΛΑ να κοιτάς τη σκατόφατσα σου στον καθρέπτη και τις δικιές σου ατασθαλίες.(μάλλον είναι πάμπολλες!!)


    Είναι κρίμα να βλέπεις αξιόλογους, έξυπνους και μορφωμένους ανθρώπους να φέυγουν από τη χώρα και άρα, να καθορίζεται η τύχη της από κάτι τέτοια υποκείμενα...


    Κάτσε εσύ να ζεις μεσ'στα περιοδικά, τις μάσκαρες, τα ρουχαλάκια, τα κραγιονάκια, τα παπουτσάκια και τα γατάκια.


    Ζήσε μαζί με άλλα τέτοια τσόκαρα στο συννεφάκι σου!!!




    Ειλικρινά, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάω ή να κλάψω με αυτή την θλιβερή κατάντια που βλέπω...




    Υ.Γ. Οι βρισιές και ο τρόπος που γράφεις δεν είναι τίποτα μπροστά στη βλακεία που σε δέρνει εκ γενετής και εξ ανατροφής!!


    Γι'αυτό, μην αναρτάς αλλά τέτοια πόστ.
    Είναι κρίμα να βρωμίζεις με τη βλακεία σου τους ιστοχώρους.
    Μη μας το κάνεις και υπόνομο σαν το μυαλό σου!!
    ΟΚ, ΒΩΘΡΙΤΣΑ???


    ΑΝΤΕ ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΤΩΡΑ...
    ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΦΑΕ ΚΑΜΙΑ ΚΡΕΜΟΥΛΑ ΝΑ ΚΑΡΔΑΜΩΣΕΙΣ...


    ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ... "ΔΡΟΜΟΚΑΤΕΙΟ", ΟΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ... "ΠΑΙΔΑΚΙΑ" ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ... "ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ", ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΚΑΙ... "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ" ΚΑΙ... "ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ"!!!


    Α, ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ!!


    ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ!!


    ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ...



Και απαντώ: Οι δικοί μου φίλοι είναι παντού. Ασχολούνται μαζί μου και ασχολούμαι μαζί τους με τρόπο που με κάνει να μην ασχολούμαι με ξεκατινιάσματα. Οι δικοί σου φίλοι, πού στης μάνας σου τον κώλο βρίσκονται και δεν ασχολούνται μαζί σου, να σε μαζέψουν; Σ' ευχαριστώ μικροτσούτσουνε ή στεγνομούνα, ό,τι σκατά κρύβεται πίσω από το κρυφό σου προφίλ, που ασχολήθηκες κι εσύ μαζί μου και με πρόσεξες κι έβγαλες και συμπεράσματα για μένα και τη ζωή μου. Δεν το είχα ανάγκη, αλλά δε μου βγήκε και σε κακό. Κάνε και λίγο σεξ τώρα. Γιατί όταν έχεις γεμάτο μουνί (ή κώλο, ό,τι προτιμάς) έχεις και ζωή γεμάτη. Και δεν ψάχνεσαι. Και δεν ασχολείσαι με τους άλλους. Στην ανάγκη, πλήρωσε, αν δε σου κάθονται.


Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Περί μπινελικίων


Εντάξει. Το χέσιμο το λέω χέσιμο και όχι αφόδευση, εκκένωση, ξαλάφρωμα ή όπως σκατά θα μπορούσα να το πω για να φανώ ευγενής. Χέστηκα για το αν θα φανώ ευγενής.
Άλλο είναι το θέμα. Όλοι νομίζουν ότι είμαι ένας άνθρωπος που βρίζει. Ακόμα κι η μάνα μου, όταν διάβασε το βιβλίο μου, ταράχτηκε. Τζάμπα πήγαν τα γαλλικά και το πιάνο, σκέφτηκε.
Όχι. Δε βρίζω για να βρίσω. Είμαι πραγματικά ευγενής. Με το σεις και με το σας. Δηλαδή, μπορώ να πω "έχετε την ευγενή καλοσύνη να φάτε έναν κουβά σκατά;" ή με απεριόριστη συμπάθεια και σεβασμό προς το συνομιλητή μου, να πω τη λέξη "κώλος". Γιατί αυτή είναι η λέξη που εκφράζει αυτό που θέλω να πω.
Δεν είμαι ο τύπος που θα πει το "άντε ρε μαλάκα". Αν όμως εντοπίσω το μαλάκα, θα τον ξεμπροστιάσω. Και θα τον στολίσω κανονικά.
Καμιά φορά, χρησιμοποιώ τα μπινελίκια για να ταράξω όσους ταράζονται με τις λέξεις, αλλά οι πράξεις τους (που γίνονται πάντα στη ζούλα) είναι πιο χυδαίες από αυτό που τους πετάω στα μούτρα. Κι απολαμβάνω την ταραχή που τους προκαλεί η υποκρισία τους.
Έλεγε ο Ηλίας Πετρόπουλος: "Πάντοτε μιλάω από μνήμης και τίποτα δεν καταφέρνω να αποδείξω. Ωστόσο, νιώθω πως οι αναγνώστες μου εξαγριώνονται από τις κακές λέξεις. Γι' αυτό, εφεξής, θα χρησιμοποιώ υποκοριστικά: μουνάκι, κωλοτρυπιδούλα, ψωλίτσα κτλ. Οι μινατούρες, ανέκαθεν ήσαν προτιμητέες και αποδεκτές". Συμφωνώ για τις μινιατούρες, τους χαμηλούς τους τόνους και τα νιαουρίσματά τους. Αλλά ελάχιστα τις εκτιμώ. Και δε θα γίνω μια απ' αυτές. Κι ας μην είμαι αποδεκτή.
Κυρίως χρησιμοποιώ μπινελίκια για να κάνω λεπτομερείς περιγραφές, χωρίς πολλά λόγια. Εδώ μπορεί και μια μινιατούρα να κάνει τη δουλειά της. Για να γίνω αντιληπτή, ας πάρω μια λέξη: Αρχίδι. Δεν αποκαλώ τον άλλον "αρχίδι". Δε μου φταίει σε τίποτα ο αδένας αυτός. Θα τον αποκαλέσω όμως "αρχιδάκι" για να δείξω ότι πρόκειται για κάποιον ασήμαντο που φέρεται άσχημα. 
Θα χρησιμοποιήσω χαρακτηρισμούς ανάλογα με το φύλο: "Αρχίδης" και αρχίδω". Για να δείξω ότι πρόκειται για κάποιον που τα καταφέρνει μια χαρά να φερθεί άσχημα. Που είναι κωλοχαρακτήρας από τη φύση του. Από την άλλη, θα χρησιμοποιήσω τη λέξη "αρχιδάτος" για να μιλήσω για τον ξηγημένο, που τιμάει αυτά που κουβαλάει. 
Η κατηγορία αυτή, ξέρουμε ότι βρίσκεται υπό εξαφάνιση. Έτσι έκαναν την εμφάνισή τους και οι "αρχιδάτες" που καλύπτουν το κενό. Όλοι ξέρουμε ότι μια γυναίκα δεν έχει αρχίδια από τη φύση της. Τα αποκτάει όμως από ανάγκη. Δεν μπορώ να την πω "μουνάτη" γιατί είναι ούτως ή άλλως.
Τέλος, θα χρησιμοποιήσω τη λέξη "αρχιδιά" για να χαρακτηρίσω τον ασήμαντο, τον τελευταίο, τον τίποτα. Για κάτι ευτελές, χωρίς αξία και λόγο ύπαρξης. 
Μη μου ξαναπεί λοιπόν κανείς ότι ρίχνω μπινελίκια, γιατί θα τον μπινελικώσω. Είναι λέξεις γεμάτες ουσία που μας απαλλάσσουν από κουραστικές και ανούσιες περιγραφές.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Τράβα μου μία...


...φωτογραφία. Και να πείθει. Ότι εγώ τώρα ζω μια τρελή χαρά και μια ευτυχία. Ή ότι εγώ είμαι πολύ σκεπτόμενο άτομο (κι έχω ακουμπήσει το χέρι στο πηγούνι. Ή ότι έχω θυμώσει κι έχω οργιστεί. Ή ότι η σκύλα δαγκώνει. Ή ότι έχω μια θλίψη στο βλέμμα. Και μετά θα τη βάλω στο φέισμπουκ.
Το έχω παίξει κι εγώ αυτό το παιχνίδι. Για πλάκα. Για να είμαι έτσι, να είμαι και αλλιώς. Αλλά κοντά στην πλάκα, βρίσκεις και το βλάκα. Που θα μπει να σχολιάσει.
Κάποτε, ένας τέτοιος βλάκας πήγε να με πλησιάσει με τέτοιον τρόπο. "Γιατί τόσο σοβαρή;" ήταν η ερώτηση που έκανε και ποτέ δεν πήρε απάντηση και αγνόησα και την ύπαρξή του. Απαντάω μόνο σε έξυπνα και ευγενικά μηνύματα. Απαντάω και σε εξυπνακίστικα για να τους στείλω από κει που ήρθαν. Αλλά σε βλακώδη μηνύματα δεν απαντάω ποτέ. Έχουμε και δουλειές. Αργότερα, αυτός ο βλάκας έστειλε μια χαριτωμενιά και του απάντησα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ξεκίνησε και μια ιστορία που κατέληξε άσχημα. Και όταν ανακάλυψα αυτό το βλακώδες μήνυμα, απέκτησα άλλον ένα λόγο για να γίνω έξαλλη με τον εαυτό μου που ασχολήθηκα μαζί του.
Τέτοιοι βλάκες κυκλοφορούν πολλοί στο φβ και ψάχνουν τρόπο να ξεκινήσουν μια συζήτηση, μια ιστορία, κάτι, από μια φωτογραφία. Έχει πχ η άλλη το θλιμμένο βλέμμα σε όλες τις φωτογραφίες της. Γούστο της. Ο βλάκας θα σταθεί στην πιο θλιμμένη και θα τη ρωτήσει "Γιατί; Μα γιατί αυτά τα ωραία μάτια να κρύβουν τόση θλίψη;" και η άλλη, αν τσιμπήσει. θα απαντήσει "............" ή ":)" ή ":(" ή δε θα απαντήσει. Σε καμία περίπτωση δε θα το αναλύσει. Δε θέλει να μιλάει γι' αυτό.
Αν ο βλάκας δεν τολμήσει να σχολιάσει τη θλίψη, θα βρει ευκαιρία για σχόλιο μόλις βάλει καμιά γελαστή φωτογραφία. "Έτσι, να γελάς πάντα. Σου πάει". Εδώ, παρεμπιπτόντως, θα σχολιάσουν και οι φίλες: "Επιτέλους, βρε αγαπούλα, γέλασες. Κούκλα είσαι. Μία Θεά". Εδώ ο βλάκας θα βρει την ευκαιρία να της μιλήσει. Θα της πει για το ωραίο της χαμόγελο που φώτισε την οθόνη του και ότι φαντάζεται πόσο θα φωτίζει τη ζωή αυτού που βρίσκεται δίπλα της. Μα... κανείς δε βρίσκεται δίπλα της. Γι' αυτό κι αυτή η θλίψη στο βλέμμα. Μην ανησυχείς, κούκλα μου, ο βλάκας είναι εδώ για σένα, έτσι και τολμήσεις να του απαντήσεις. Εκτός κι αν διασκεδάζεις κι εσύ μ' αυτούς.
Θα συνεχίσω να βγάζω τέτοιες φωτογραφίες. Η επόμενη λέω να έχει ένα σφίξιμο στα δόντια, ένα σμίξιμο φρυδιών (αν και θα γίνει πιο έντονη εκείνη η γαμημένη η ρυτίδα) ένα ζόρι, ένα σφίξιμο, μια δυσκολία. Να έρχεται ο βλάκας και να με ρωτάει τι ζόρι τραβάω. Και να του απαντάω ότι δεν είναι τίποτα. Από το χέσιμο είναι. Χέστηκα που τον γνώρισα.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Το ξινό το αγαπώ μα μ' αρέσει και το γλυκό

"Βρήκα έναν γκόμενο, νέο, ωραίο, περνάμε καλά δυο φορές την εβδομάδα, αλλά εκείνη η γκόμενά του τού 'χει ζαλίσει τ' αρχίδια. Όλη μέρα τηλέφωνο τον παίρνει" μου είπε μια φίλη μου που είχα να τη δω αρκετό καιρό λόγω διακοπών. Προσπαθώ να συνέλθω για να τη ρωτήσω: "Τι τον θέλεις τον γκόμενο με την γκόμενα;" και να μου απαντήσει: "Επειδή δεν έχω χρόνο να αφιερώσω σε άντρα, δε μ' ενδιαφέρει".
Εντάξει, σιγά μη θέλει και αποκλειστικότητες, ακόμα δεν τον γνώρισε. Αλλά είναι πολύ φυσιολογικό να τις θελήσει αργότερα, αν προχωρήσει το θέμα. Η φίλη μου όμως, είναι ανώτερος άνθρωπος. Κάνει και τη σύμβουλο σχέσεων, άμα λάχει. Του λέει να κάτσει με την γκόμενά του (την επίσημη ντε) και να βρούνε ποιο είναι το πρόβλημά τους. Γιατί αυτή είναι τόσο καταπιεστική και δεν τον εμπιστεύεται; Γιατί αυτός, στον ένα χρόνο που είναι μαζί, την έχει τρελάνει στο κέρατο και στο ψέμα; (Η φίλη μου είναι η τρίτη γκόμενα με την οποία κεράτωσε την γκόμενά του, την επίσημη ντε).
Μου περιέγραψε σκηνικά με την επίσημη να τον παίρνει τηλέφωνο κάθε τρεις και λίγο και να τον ρωτάει πού είναι και τι κάνει. Δηλαδή, τι ήθελε να της πει; Ότι είναι με γκόμενα και επιτέλους πηδάει ένα μουνί που δεν είναι ξινό σαν το δικό της; Όχι. Ψέματα της έλεγε: "Είμαι σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, αγαπούλα μου. Μόλις ξεμπερδέψω, θα σε πάρω εγώ". "Είμαι με το φίλο μου τον Μπάμπη και κάνουμε καφρίλες, μωρό μου. Θα τον ξεφορτωθώ σύντομα και θα 'ρθω να χωθώ στην αγκαλιά σου, τζουτζουρινιλίνι μου". 
Τρέμει το φυλλοκάρδι του κάθε φορά που συναντιούνται. Μην τύχει και πάρει χαμπάρι η γκόμενα (η επίσημη ντε) ότι ξενοπηδάει και του κάνει τη ζωή κόλαση. Ή μήπως τον χωρίσει και πώς θα ζήσει χωρίς γκρίνια και ξινίλα. Η φίλη μου το αντιμετωπίζει ψύχραιμα. "Εγώ μια χαρά είμαι και δεν έχω να δώσω λογαριασμό σε κανέναν. Αυτός έχει το πρόβλημα".
Μια νύχτα, αργά, μετά τα μεσάνυχτα, χτύπησε το κινητό της φίλης μου με απόκρυψη. Ήταν αυτή. Πήρε το κινητό του γκόμενού της και το ψαχούλεψε. "ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΡΩ ΕΓΩ;" του είπε. "Αχ, μωρό μου, μην κάνεις έτσι. Είναι η κουμπάρα του μπατζανάκη του ανιψιού της πεθεράς του ξάδερφου του Αλέκου. Δουλεύει στην τράπεζα από την οποία θα πάρουμε το δάνειο να χτίσουμε τη φωλίτσα μας, τσιριπιριπιτσίνι μου".
Ναι, υπάρχουν κάτι άντρες, με τόσο λίγα αρχίδια, που κάτι τέτοιες γκόμενες τις έχουν, τις παιδεύουν, τους παιδεύουν και στο τέλος τις παντρεύονται. Επειδή ξέρουν ότι βρήκαν ένα κορίτσι για σπίτι. Για να φτιάξουν μαζί μια ευτυχισμένη οικογένεια. Στο μεταξύ, γιατί πριν τις παντρευτούν (αλλά και μετά το γάμο) ψάχνουν περιστασιακές ευτυχίες στα βρακιά άλλων γυναικών, κανείς δεν ξέρει.
Είπα στη φίλη μου να τον σχολάσει επειγόντως. Αυτοί οι φτωχαρχίδηδες δεν αξίζουν να τους δίνουμε τίποτα. Ένα πήδημα και πολύ τους είναι. Που εγώ δε θα το έδινα ούτε αυτό. Αλλά, αφού έφτασε ως εκεί, ας ήταν ένα και μοναδικό. Και ας ήξερε ότι του έκανε μεγάλη χάρη που του έδωσε την ευκαιρία να πηδήξει μουνί που δεν είναι ξινό. Ένα και να το θυμάται.
"Ναι, η αλήθεια είναι ότι έπαθε πλάκα την πρώτη φορά" μου είπε η φίλη μου και μ' έκανε ακόμα πιο έξαλλη. Και τώρα τα θέλει όλα. Να έχει και το ξινό και το γλυκό. Να έχει και το κορίτσι για σπίτι και την γκόμενα για τα καλά γαμήσια. Και ποιος είσαι, ρε φίλε; Δεν είσαι καν άντρας. Σκατά είσαι. Και σου αξίζει να τα χάσεις και τα δύο. Το τίποτα αξίζει στα λειψά αρχίδια που κουβαλάς. 
Δε θα άντεχα ποτέ να δώσω το σώμα μου (για την ψυχή μου δεν το συζητώ) σε τέτοιο μαλάκα. Τον άντρα τον θέλω αρχιδάτο. Όποια μορφή κι αν έχει η σχέση μου μαζί του. Γκόμενος με γκόμενα ή σύζυγο που θέλει ξενοπηδήματα επειδή βαρέθηκε το ξινό μουνί, θέλει δυνατή κλωτσιά στα αρχίδια. Έτσι κι αλλιώς, του είναι περιττά.