Εγώ το Κολωνάκι το εκτιμούσα. Και δεν το ξεχώριζα από το χωριό μου, τα Εξάρχεια. Θεωρούσα ότι πρόκειται για δύο περιοχές, όπου ανθούν τα γράμματα, οι τέχνες και οι επιστήμες, όπου οι κάτοικοί τους είναι άνθρωποι ιδιαίτεροι, μορφωμένοι και καλλιεργημένοι, όπου οι άνθρωποι που συχνάζουν εκεί, είναι του ίδου επιπέδου... Αλλά όπως τα Εξάρχεια, ξεπέφτουν από την πρέζα, έτσι και το Κολωνάκι ξεπέφτει από την ανεξέλεγκτη τραχανοπλαγίλα. Επιπέδου πάντα.
Πάντα μου άρεσε, αν και δεν είναι του τύπου μου, η κολωνακιώτικη ξινίλα. Οι comme il faut κυρίες, που έχουν άποψη για όλα και είναι πάντα η σωστή. Η κυρία Ειρήνη για παράδειγμα, πάνω από το μαγαζί. Προχωρημένης ηλικίας, με σπασμένα κατά καιρούς πόδια, χέρια και λεκάνη, η οποία, παρά τα κινητικά της προβλήματα, παίρνει τους δρόμους για κοινωνικές συναναστροφές, πάντα βαμμένη, χτενισμένη και με άποψη. Απαιτητική, γκρινιάρα, ξεπεσμένη οικονομικά, όχι όμως και κοινωνικά. Δηλώνει γεννημένη Κολωνακιώτισσα. Αδίκως οι συγγενείς του πρώην άντρα της, τη θεωρούσαν παρακατιανή. Το πατρικό της ήταν στην Ομήρου!
Αυτά σε εποχές που κάτι τέτοια, μετρούσαν. Σήμερα, τι μετράει; Και ποιος είναι ο Κολωνακιώτης της εποχής μας; Είναι το κάθε ακαλλιέργητο, απαίδευτο, ακοινώνητο βλαχαδερό, που έτυχε να έχει λεφτά, ή έστω, κατόρθωσε να πετύχει κάτι στη ζωή του και θεωρεί ότι βρίσκεται στον ιδανικό χώρο για να επιδειχτεί.
Πρωί στο Κολωνάκι. Περπατώ ανάμεσα σε κουστουμογραβατωμένους καλοχτενισμένους νέους και νέες με ριχτά φορέματα, τεράστια μαύρα γυαλιά και πανάκριβες τσάντες περασμένες στον καρπό και κρατημένες με τρόπο επιδεικτικό. Τι σκατά! Ένα χιλιάρικο έδωσαν για να τις αποκτήσουν. Να μην τις κρατάνε με καμάρι; Στο άλλο χέρι ο καφές. Γιατί ναι, ούτε καφέ ξέρουν να κάνουν. Εκτός κι αν έχουν χρόνο να πιουν έναν καφέ έξω πριν πάνε στο γραφείο. Περνώντας από τα 3 gourounakia (ναι, έτσι, με γκρίκλις είναι γραμμένο, τη στιγμή που γίνεται λόγος για ξενόγραφες επιγραφές) παρατήρησα ότι η οχλαγωγία ξεκινάει από τις 9 το πρωί. Απορώ πού βρίσκουν την όρεξη να φωνασκούν πρωινιάτικα. Νομίζω ότι μόνο εδώ, δεν μπορούν να μιλήσουν χαμηλόφωνα. Αυτοί λοιπόν οι νέοι, στην πλειοψηφία τους, είναι ασκούμενοι ή νέοι δικηγόροι. Επιπέδου αιτησιογράφου δηλαδή. Και προφανώς θεωρούν ότι δικηγόρος = πιάσιμο του ιερέως εκ των όρχεων. Φαντάσου τώρα, πόσο ψηλά θα πάρουν τον αμανέ, όταν γίνουν κανονικοί δικηγόροι. Ξέρω καμιά διακοσαριά κανονικούς δικηγόρους. Κανείς δεν έχει την έπαρση και την ξιπασιά αυτών των κωλόπαιδων.
Τα οποία κωλόπαιδα, το βράδυ θα βγουν πάλι στο Κολωνάκι, συνοδευόμενα από γκόμενα, από αυτές που είναι σαν να βγήκαν από το ίδιο εργοστάσιο. Το εργοστάσιο αυτό, ασχολείται και με τη δημιουργία του εσωτερικού κενού. Θα πάνε στη Μηλιώνη ή στη Χάριτος, εκεί που πάνε όλοι, μπας και κάνουν καμιά καλή γνωριμία και γίνουν κι αυτά golden boys. Τα κορίτσια που έχουν δίπλα τους, έχουν ήδη κάτι από ευγενές μέταλλο. Χρυσό ή και πλατίνα. Στα μαλλιά τους. Τα πρωινά κορίτσια πάλι, το βράδυ θα βγουν με τις φίλες τους, όλες μαζί οι αγάμητες. Πάντα οι συναναστροφές τους στους χώρους αυτούς, γίνονται ουρλιάζοντας. Πολιτισμένα πράγματα. Και λέω εγώ τώρα, πήγαινε σε όποια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα, μπες σε όποιο γαμημένο μπαρ θέλεις, όσο κόσμο και να έχει, μόνο εσύ ο Έλλην κανίβαλος θ' ακούγεσαι. Στους ίδιους χώρους λοιπόν με τα επίδοξα χρυσά αγόρια και κορίτσια, συναντά κανείς χωρικούς που κατέβηκαν στην Αθήνα για να κάνουν διήμερο μεγάλης ζωής με τα λεφτά που πήραν από την επιδότηση για τα βαμβάκια, αλλοδαπούς που ψάχνουν να κάνουν την τύχη τους εύκολα και να μην παιδεύονται άλλο οι άνθρωποι, γκόμενες από τα δυτικά προάστια που ψάχνουν να βρουν ματσωμένο γαμπρό, για να σκάσει και η γειτόνισσα απ' τη ζήλια της. Όλοι φεύγουν άπραγοι, γιατί κανείς δε βρίσκει αυτό που θέλει. Γιατί όλα και όλοι είναι δήθεν. Και πού είναι οι Κολωνακιώτες; Πού είναι αυτή η ευγενής ράτσα; Έχει χαθεί μέσα στο πλήθος των βαρβάρων.
Ίσως δεν άντεξαν και πήγαν να διασκεδάσουν κάπου ήρεμα και πολιτισμένα. Ίσως να βρίσκονται και στο Μπουρνάζι.
Υ/Γ: Θα επανέλθουμε στο αγαπημένο μέρος κάποια στιγμή, γιατί δεν κλείνει έτσι εύκολα το θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου