Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ΣΑΝ ΒΓΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ... ΚΡΑΤΑ ΚΙ ΕΝΑ ΣΤΥΛΟ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ.


Το θέλησε η σκληρή μου μοίρα να βρεθώ σήμερα σε δημόσια υπηρεσία. Δεν μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα. Οι κοπέλες δε σήκωναν κεφάλι από τη δουλειά τους, για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες. Συμβασιούχες ήταν μάλλον.
Το πρώτο που παρατήρησα ήταν ότι η επιγραφή ανέφερε Υπουργείο Απασχόλησης. Εντάξει, δεν πρόλαβαν να την αλλάξουν, τουλάχιστον ας αλλάξει το περιεχόμενο, σκέφτηκα. Αλλά καμιά αλλαγή δεν παρατήρησα. Παρακμή και εγκατάλειψη.
Παρέδωσα τα έγγραφα και η υπάλληλος μου ζήτησε να υπογράψω. Για την ακρίβεια μου είπε: "Μπορείτε να βρείτε ένα στυλό και να υπογράψετε"; Η ίδια κρατούσε σφιχτά το στυλό της και ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχε καμία διάθεση να το μοιραστεί. Το δέσιμο που είχε με αυτό το ευτελές εργαλείο της δουλειάς της, ήταν συγκλονιστικό. Και όχι, δεν ήτανε montblanc, δεν ήταν καν bic. Ήταν εντελώς του κιλού. Και φαντάζομαι δεν το είχε φέρει από το σπίτι της, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα το πάρει στο σπίτι της, για να είναι σίγουρη ότι θα έχει στυλό να γράψει και την επόμενη μέρα στη δουλειά.
Δεν το έκανα θέμα, εξάλλου η κοπέλα κατά τ' άλλα είχε μια ευγένεια και μια αμεσότητα και επειδή το έχω κι εγώ, προέκυψε μια οικειότητα. Ωστόσο σκέφτηκα ότι εγώ έχω πληρώσει για το στυλό που κρατάει με τέτοιο πάθος και αγωνία μην το χάσει. Εγώ πληρώνω και ακριβοπληρώνω το μπάχαλο των δημοσίων υπηρεσιών, οι οποίες δεν έχουν καν τα απολύτως απαραίτητα. Στυλό για τις ανάγκες του προσωπικού. Αυτά και άλλα σκεφτόμουν όσο έψαχνα να βρω στυλό στην τσάντα μου. Σε όλες μου τις τσάντες έχω ένα στυλό να βρίσκεται. Κακές συνήθειες από τον καιρό που ήμουν δημοσιογράφος. Οι υπόλοιποι όμως, δεν είναι σίγουρο ότι είχαν στυλό μαζί τους. Και είχε αρκετή κίνηση η συγκεκριμένη υπηρεσία. Άρα πολύς κόσμος παιδεύτηκε εκεί μέσα.
"Χαμός γίνεται στην τσάντα μου" σχολίασα ψάχνοντας. Τελικά έβγαλα έναν parker και υπέγραψα μεγαλοπρεπώς.
Και τώρα που το σκέφτομαι, τον έβαλα μετά στην τσάντα, ή ξεχάστηκε εκεί μέσα; Χριστέ μου! Πάω να ελέγξω την τσάντα μου. Δε θέλω να γίνω χορηγός γραφικής ύλης του ελληνικού δημοσίου.
ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

2 σχόλια:

DESFA είπε...

τελικά πρέπει κανείς να έχει άπειρη αίσθηση του χιούμορ για να αντέξει σε αυτή τη χώρα

Unknown είπε...

loooooooool
etsi kai xeirotera einai h katastash pragmatika!mporw na to epibebaiwsw logo tou sintomou perasmatos mou apo ta elta.