ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ: Τοξικά απόβλητα νεοπλουτισμού.

Το θέμα ξεκίνησε από την (ξινή) μάνα με την (άβουλη) κόρη που μπήκαν στο μαγαζί. Έγινε θέμα συζήτησης στο φέισμπουκ και η κατάληξη ήταν ότι φταίει ο νεοπλουτισμός. Μάστιγα. Θυμήθηκα μία περσινή φωτογραφία που είχα δει. Ο πρώην με τη μαμά του σε προεκλογική της συγκέντρωση. (Νεοπλουτισμός + πολιτική = κατάρα). Αξέχαστη φωτογραφία, χαρακτηριστικό δείγμα νεοπλουτίστικης καγκουριάς.
Ήταν λοιπόν η κυρία με το λευκό συνολάκι που την κάνει να ξεχωρίζει από την πλέμπα και τη βλαχιά του τόπου της, πίσω της ο ευνούχος, εεε... ο υιός ήθελα να πω με το μπέρμπερι πουκάμισο και γύρω τους τα πλήθη που την "αποθέωναν". Αλλά, ρε γαμώτο, λίγο πιο κει, ανάμεσα στα λαϊκά ανθρωπάκια που τους περιτριγύριζαν φαινόταν άλλος ένας με το ίδιο ακριβώς πουκάμισο μπέρμπερι. Ε, μα δεν είναι κατάσταση αυτή, αφεντικά και δούλοι.
Ο υιός λοιπόν της κυρίας, πίστευε στο τρίπτυχο της επιτυχίας: Μπέρμπερι, ρόλεξ, ες ελ κέι. Τους πέτυχε τους στόχους της ζωής του. Αποκλείεται ο άλλος στη φωτογραφία με το μπέρμπερι να είχε και τα άλλα δύο. Μη σου πω ότι και το μπέρμπερι πουκάμισο ήταν μαϊμού. Σίγουρα. Από τη λαϊκή θα το πήρε.
Αργότερα, γνώρισα ένα παιδί από τα μέρη του που σπουδάζει στην Αθήνα. Παρά την καταγωγή του, λειτουργεί αλλιώς. Και γελούσε καθώς μου περιέγραφε τα βίτσια των συμπατριωτών του: Κάθε Σάββατο κατεβαίνουν στην Αθήνα. Και, ασφαλώς, πάνε για καφέ στο Κολωνάκι. Αν πας Σάββατο στο ντα κάπο, οι μισοί θα είναι από κει. Συναγωνίζονται ποιος έχει πάει πιο πολλές φορές στο Κολωνάκι. Το υποψιαζόμουν και με τον πρώην αυτό. Είδαμε και πάθαμε μέχρι να απομυθοποιήσει το ντα κάπο και τα μαγαζιά στη Μηλιώνη. Και του είχε ξεφύγει ότι κατέβαιναν καμιά φορά όλη η καλή παρέα για μεγάλη ζωή: Κολωνάκι για καφέ, φαγητό σε κυριλέ ρεστοράν, τρελά γλέντια στην παραλιακή και στριπτιζάδικο για ένα καλό... τελείωμα.
Συμπέρασμα: Όσα λεφτά κι αν κουβαλάς, αν η βλαχιά έχει ποτίσει μέσα σου, δε θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Ασφαλώς, λέγοντας βλαχιά, δεν αναφέρομαι στην καταγωγή (αν και στην προκειμένη περίπτωση ισχύει και μάλιστα σε συνδυασμό με την αρβανιτιά) αλλά στον τρόπο σκέψης, στον τρόπο ζωής και σ' αυτήν την τάση για επίδειξη. Την επίδειξη του κενού που υπάρχει παντού, εκτός από την τσέπη.
Στο μεταξύ, από αλλού το ξεκίνησα, από μια δυτικιά λαϊκάντζα, ξινή, αγενή και άξεστη που μπήκε στο μαγαζί και μου χάλασε τη μέρα και κοίτα πού κατέληξα. Σε άλλες ξινές και περσινά ξινά σταφύλια. Ίσως επειδή, τώρα που τα βλέπω αλλιώς τα πράγματα, είναι πιο έντονη αυτή η καγκουρίλα που τότε δε μου έκανε αίσθηση.