Σήμερα, μ' αυτό το βροχέσιμο, πήρα την ομπρέλα μου και ανηφόρισα τη Σόλωνος. Ευτυχώς, δεν κυκλοφορούσαν και πολλοί εκείνη την ώρα. Τα στενά πεζοδρόμια, με το ζόρι χωράνε δύο άτομα. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ζόρικα όταν τα δύο άτομα κρατάνε ομπρέλες. Αλλά πάντα υπάρχει η καλή διάθεση για να αποφευχθεί η σύγκρουση. Εγώ, ως χαζή ψηλή, άμα ο άλλος είναι στο ίδιο ύψος με μένα, γέρνω την ομπρέλα μου στο πλάι. Οι κοντές κι οι κοντοί, όμως, σηκώνουν τη δική τους ψηλά. Ναι, αναγνώστη μου. Βρίσκονται σε ύψος περίπου 1.60, εγώ σε ύψος περίπου 1.80 και σηκώνουν την ομπρέλα τους η οποία ήδη βρίσκεται δέκα πόντους κάτω από τη δική μου.
Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν:
1. Με διευκολύνουν να κινηθώ άνετα, αποφεύγοντας πιθανή σύγκρουση.
2. Να μου βγάλουν το μάτι.
3. Να μου διαλύσουν την καινούργια διάφανη ομπρέλα με τις καυτές φούξια λεπτομέρειες.
Όποιος βρει τη σωστή απάντηση, αλλά και όποιος προτείνει τον καλύτερο τρόπο αντίδρασης, κερδίζει την ονειρεμένη ομπρέλα της Μαίρη Πόπινς.
Το δράμα κορυφώνεται στις διαβάσεις πεζών που βρίσκονται σε κομβικά σημεία. Βλέπε Πανεπιστημίου με Βουκουρεστίου. Εκεί όλες οι ομπρέλες σηκώνονται ψηλά, πηγαίνουν δεξιά κι αριστερά, καρφώνονται σε μάτια και αυτιά, ενώ, καμιά φορά, είναι εύκολο κάποια να σε παρασύρει προς τα πίσω, αφού θα έχει γίνει ένα με τη δική σου.
Κι άμα γλιτώσω από τους πεζούς και τις ομπρέλες τους, δε θα γλιτώσω από τα οχήματα. Όλοι βιάζονται όταν βρέχει. Τρέχουν σαν τρελοί. Θέτουν σε λειτουργία τους λακκουβομαγνήτες τους. Κι αν τύχει και περνάς από κει, μαλάκα πεζέ, ετοιμάσου για ψυχρολουσία με βρομόνερα. Και να μην ξεχάσω να αναφέρω τις διαβάσεις που γίνονται αόρατες. Μιλάμε για αυτές που δεν έχουν φανάρι, στις οποίες είναι υποχρεωμένοι να σταματήσουν. Δεν το κάνουν ποτέ, δε θα το κάνουν ούτε όταν βρέχει. Θυμάμαι πριν από χρόνια, με το παιδί μικρό, να έχει πιάσει τρελή βροχή, να το έχω πάρει αγκαλιά και να τρέχω, να έχω σταθεί στη διάβαση και να προσπαθώ να περάσω, να στάζω ολόκληρη και να προσπαθώ να καλύψω το μωρό να μη βραχεί και να μη σταματάει κανένας από τους 12 καριόληδες που πέρασαν βιαστικά από μπροστά μου. Όταν βρέχει, εσύ, μαλάκα, που είσαι ταμπουρωμένος μέσα στο αυτοκίνητό σου, δε βρέχεσαι. Απλώς γαμιέσαι.
Γίνεται να ταμπουρώνομαι στο σπίτι μου όταν βρέχει; Όχι για να μη βραχώ -πάλι λάθος παπούτσια έβαλα, τι τα θέλω τα σουέτ σφουγγάρια, βρε μανούλαμ με τέτοιον καιρό;- αλλά για να μην τρελαθώ.
1 σχόλιο:
" Όταν βρέχει, εσύ, μαλάκα, που είσαι ταμπουρωμένος μέσα στο αυτοκίνητό σου, δε βρέχεσαι. Απλώς γαμιέσαι. "
χαχαχαχα! πολύ καλό κι εύστοχο ... γαμήθηκα(!) στο γέλιο. Έτσι , έτσι , καλά το πες ! " δε βρέχεσαι , απλώς γαμιέσαι " , γιατί δε χαμπαριάζουν οι μαλάκες !
Δημοσίευση σχολίου