Τις πρώτες μέρες που η αθώα επαρχειώτισσα έγινε εξαρχειώτισσα, αναζητούσε την πιο σύντομη διαδρομή για Πατησίων, όπου βρισκόταν ο χώρος της εργασίας της. Στουρνάρη ή Τοσίτσα; Την Τοσίτσα την έβρισκε πιο γραφική. Είχε την ομορφιά και τη χάρη της παλιάς γειτονιάς. Κι εκεί, πίσω από το Πολυτεχνείο, μετατρεπόταν σε έναν ωραιότατο πεζόδρομο. Εκεί λοιπόν, στην πίσω μεριά του Πολυτεχνείου, άρχισαν οι αποκαλύψεις. Στρώματα με πτώματα πάνω τους, ήταν το πρώτο θέαμα. Δεν επρόκειτο για κατάληψη καλοκαιριάτικα. Συνέχισε η ανυποψίαστη χαϊβάνω να προχωράει. Κι άλλα πτώματα. Στα παγκάκια. Άστεγοι; Μπήκε για τα καλά στον πεζόδρομο. Όρθια πτώματα, έτοιμα να κατεδαφιστούν, προσπαθούσαν να περπατήσουν. Κάποια, όχι εντελώς πτώματα, νεκροζώντανους τους έκανες, προσπάθησαν να την πλησιάσουν για να ζητήσουν κανένα ψιλό. Προχώρησε γρήγορα. Βρισκόταν στη μέση του πεζόδρομου. Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Κι άλλοι νεκροζώντανοι. Ξεφύτρωναν από παντού. Βγήκε στην Πατησίων ταραγμένη. Δε θα ξαναπατούσε το πόδι της εκεί.
Μπορεί να μου πει κάποιος, γιατί χρησιμοποιώ τρίτο πρόσωπο όταν μιλάω για μένα; Το διορθώνω.
Τέτοια πτώματα, έβλεπα και στην πλατεία. Εκεί, το είχα πάρει χαμπάρι εγκαίρως και δεν έμπαινα ποτέ στη μέση της πλατείας. Κανείς δεν έμπαινε στη μέση της πλατείας. Περιμετρικά της πλατείας, ζωή και κίνηση. Στη μέση της, βρωμιά, αρρώστια και θάνατος να μοιράζεται στους θαμώνες της, που έμοιαζαν με φαντάσματα. Τσαμπουκάδες και διαπληκτισμοί μεταξύ τους, για άγνωστη αιτία. Και κανείς να μην επεμβαίνει. Έτυχα ωστόσο, αρκετές φορές σε επεμβάσεις της αστυνομίας στην πλατεία Εξαρχείων. Αλλά ποτέ δεν αφορούσαν στη διακίνηση της πρέζας.
Τώρα δουλεύω στο Κολωνάκι. Και περνάω από την αστυνομοκρατούμενη Ιπποκράτους. Παρατηρώ λοιπόν, ότι κάθε Παρασκευή ο αριθμός των φρουρών των Εξαρχείων διπλασιάζεται. Υποψιάζομαι ότι επειδή κατεβαίνει περισσότερος κόσμος στην περιοχή εκείνη τη μέρα, πρέπει να υπάρχει η αντίστοιχη αναλογία σε αστυνομικούς. Ένας αστυνομικός για κάθε δέκα πολίτες.
Παρασκευή βράδυ στην πλατεία. Οι κάτοικοι έχουν κάνει αυτό που δεν αξιώθηκε να κάνει η πολιτεία τόσα χρόνια. Την καθάρισαν από την πρέζα. Κι έκαναν οι ίδιοι κατάληψη στο κέντρο της. Πρώτη φορά την είδα τόσο κεφάτη και ζωντανή. Κατέληξα για τσιπουροποσία στη συμβολή των οδών Αραχώβης και Μπενάκη. Είδα μια διμοιρία να πλησιάζει. Στάθηκαν στη γωνία, παρατάχθηκαν και κατέβηκαν στην πλατεία. Τι να έγινε πάλι; Ετοιμάστηκα ψυχολογικά για επεισόδια. Που δεν έγιναν. Γύρισαν πίσω άπραγοι. Μάλλον η καθαρή πλατεία, προκάλεσε τέτοια κέφια στους Εξαρχειώτες, που περιφρόνησαν τους αρματωμένους αστυνομικούς, που σίγουρα ήλπιζαν σε κάποιο τσαμπουκά εναντίον τους, για να αρχίσει το πάρτι.
Τότε κατάλαβα το λόγο της καθόδου των ΜΑΤ στην πλατεία. Η νέα κατάσταση ενοχλεί. Δεν τους αρέσει η πλατεία χωρίς πρέζα. Οι ενεργοί πολίτες είναι επικίνδυνοι. Πολλές πρωτοβουλίες παίρνουν και δεν κάνει. Τα Εξάρχεια, τα θέλουν ναρκωμένα. Αλλά είμαστε εδώ, για να χαλάμε σχέδια.
Νάντια Κατσαρού
www.blogpress.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου