ΟΪ ΜΑΝΟΥΛΑΜ!

Όταν θα γίνω σιάψαλο, θέλω να μη βάζω κώλο κάτω. Να αλωνίζω τον κόσμο. Μια τέτοια ομάδα με σιάψαλα μπούκαραν σήμερα στο τρένο με το οποίο ανέβαινα στην πατρίδα. Χάλασαν τον ύπνο μου, γιατί είχαν όρεξη για κουβέντα, αλλά δεν πειράζει. Το θέμα είναι ότι προβληματίστηκα. Ανάμεσα στα σιάψαλα, ήταν κι ένας νεαρότερης ηλικίας. Γύρω στα πενήντα, με ένδυση εκδρομέως, αγκαζέ με τη Μητέρα. Όχι, δεν έμοιαζε να είναι το καθυστερημένο που το σέρνει η μαμά του παντού. Απλά, το σέρνει η μαμά παντού. Ή σέρνεται μόνος του. Σε κάποια φάση πήγε να πάρει καφέ και άργησε περίπου πέντε λεπτά να επιστρέψει. Η Μητέρα ανησυχούσε. Μα γιατί αργεί τόσο; Ναι μανδάμ, μπορεί εκεί στο κυλικείο του τρένου, να κυκλοφορεί καμιά άτιμη γυνή και να σου το αρπάξει το θρεφτάρι σου. Μετά επέστρεψε, κάθισε δίπλα της, αυτή θαύμαζε τα Τέμπη του Νέστου, του έδειχνε το ξεχωριστό θρακικό τοπίο, αυτός σαν καλό παιδί, παρατηρούσε ότι του έδειχνε η μανούλα και εξέφραζε το θαυμασμό του. Μου θύμισε κάτι περιπτώσεις που έχω υπόψη μου.
Είναι τώρα κι ο ίδιος σιάψαλο. Γιατρός. Συνταξιούχος. Αφιέρωσε τη ζωή του στη Μητέρα. Ποτέ δεν έβαλε άλλη γυναίκα στη ζωή του. Ουσιαστικά. Περιστασιακά ναι, αλλά... Και τι κατάλαβε; Τώρα πλέον χωρίς τη μάνα του, είναι ένας στραβόγερος, που διατήρησε τη στραβομάρα μέσα στην οποία έζησε τόσα χρόνια μαζί της.
Ο άλλος είναι στην ηλικία του συνοδού της περιηγήτριας. Με καλή δουλειά επίσης, μορφωμένος, καλλιεργημένος, κοινωνικός, ευχάριστος, αλλά πάντα τα βράδια γυρνάει στη Μητέρα, τη συνοδεύει στις διακοπές της, κάνει παρέα με τις φίλες της κι όποτε του το επιτρέπει, την κοπανάει για να δει κανένα φίλο, άντε και καμιά γκόμενα, η οποία όμως μόλις διαπιστώσει για τι πρόκειται, τον στέλνει για πάντα στη μάνα του. Μάλλον είναι αργά για να το σώσει. Σε είκοσι χρόνια, θα είναι σαν τον προηγούμενο.
Άλλος σε νεαρότερη ηλικία. Για να κάνει κάτι, θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα το εγκρίνει η Μητέρα. Όσα υποψιάζεται ότι δε θα τα εγκρίνει, τα κάνει κρυφά. Και επιστρέφει πίσω, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Η μάνα του, αμφιβάλω αν έχει πάρει χαμπάρι το πρόβλημα. Σίγουρα έχει αντιληφθεί όμως ότι το παιδάκι της είναι προβληματικό και το έχει από κοντά. Σύντομα το παιδάκι της θα γίνει σαν τα προαναφερθέντα. Εκτός κι αν προλάβει να το σώσει. Άμα θέλει.
Όποιο παιδάκι πει ότι δεν αγαπάει τη μαμά του, θα το μαλώσω. Κι εγώ μάνα είμαι άλλωστε. Και ζω μόνη. Από δική μου επιλογή βέβαια, αλλά μόνη. Και δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να σέρνω πίσω μου το γιο μου για καλύπτει τα κενά μου. Και πολύ χαίρομαι που ο γιος μου δεν έχει τέτοιο κόλλημα. Εδώ έχασα τον ύπνο μου, βλέποντας τον ζαμπονάκια στο τρένο, αν ήταν το δικό μου παιδί στη θέση του, δε θα κοιμόμουν ποτέ.