Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Άντε και σε περιμέναμε!


Δεκέμβρης. Και δεν του φαινότανε. Ακόμα έξω καθόμαστε και λιαζόμαστε. Δε νιώσαμε κρύο βρε παιδί μου. Και σε λίγο που θα ανάψουν και τα αίματα, θα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι πρόκειται για καυτό μήνα. Κι αν περιμένουμε βροχές και μπόρες, ξέρουμε πως θα περάσουν χωρίς να μας ενοχλήσουν ιδιαίτερα. Αλλά οι ισχυρές καταιγίδες μετά χαλαζοπτώσεων, λιθοβολισμού, ρίψης εσπεριδοειδών και προ πάντων χημικών που θα ακολουθήσουν, αναμένεται να προκαλέσουν σοβαρότατα προβλήματα στην κίνηση στο κέντρο της πόλης.
Η μικρή εξαρχειωτοπούλα, τώρα ξέρει και δεν ανησυχεί. Δεν προτίθεται να κλειστεί στο σπίτι της. Θα περπατάει στους δρόμους του χωριού, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κι αν η ατμόσφαιρα της προκαλεί ρίγη συγκίνησης και τρέχουν δάκρυα στα ρόδινα μάγουλά της, δε θα το βάζει κάτω. Το πολύ πολύ, να φτάνει στη δουλειά μέσω Αμπελοκήπων. Περπατώντας πάντα διότι από το χωριό, δε θα περνάει τίποτα άλλο, πέρα από κλούβες. Το έχει ξαναζήσει άλλωστε. Τότε έβλεπε ΜΑΤ και άλλαζε δρόμο. Τώρα έχει μάθει να κινείται ανάμεσά τους. Ξέρει ότι κανείς δεν την πειράζει. Την έχουν μάθει όλοι άλλωστε. Τους βλέπει να σταματούν τις δραστηριότητές τους κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους στην Ιπποκράτους και μετά νιώθει του ψιθύρους τους πίσω από την πλάτη της. Είναι πλέον γνωστοί και δε θα την ενοχλήσουν.
Οι "κακοί" άνθρωποι των Εξαρχείων, αυτοί που έχουν σαν χόμπι το σπάσιμο, το κάψιμο και τους βανδαλισμούς, έτσι κι αλλιώς δεν την έχουν ενοχλήσει ποτέ. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν σπάσει τίποτα εκεί στο χωριό. Το χωριό αυτό άλλωστε, είναι και δικό τους και το θέλουν καθαρό και νοικοκυρεμένο. Η μικρή Εξαρχειωτοπούλα έχει μάθει πως τα χτυπήματά τους είναι απάντηση σε άλλους, ή έστω πρόκληση. Ποτέ καταστροφή. Όλοι ξέρουμε άλλωστε ποιοι κάνουν τους βανδαλισμούς. Αυτούς πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει, για να πηγαίνει στο σπίτι της ασφαλής τα βράδια.
Ναι. Δε θα κλείνεται στο σπίτι μόλις δύσει ο ήλιος. Και αυτό προτείνει και στους υπόλοιπους. Η κατάσταση στην επέτειο του Πολυτεχνείου ήταν τραγική. Το κέντρο της πόλης άδειο. Χωρίς λόγο. Η Αθήνα πιο άδεια κι από δεκαπενταύγουστο. Τα σπίτια κλειδαμπαρωμένα, τα μπαρ άδεια, όπως και οι δρόμοι. Δεν άξιζε τον κόπο. Όπως και τώρα. Οι πορείες ξεκινούν από σήμερα, με αντιπολεμική συγκέντρωση. Και ακούω ήδη το ελικόπτερο που καταγράφει την κίνηση, ωστόσο ελπίζω ο κόσμος να μην ταραχτεί. Δε συμβαίνει τίποτα. Διαμαρτύρονται οι άνθρωποι, για όσα δεν πρέπει να συμβαίνουν. Έτσι απλά. Και μετά, πηγαίνουν στα σπίτια τους, ή έστω σε χώρους όπου έκαναν κατάληψη για να οργανωθούν.
Το καλύτερο βέβαια, θα είναι ο συνδυασμός τέτοιων συγκεντρώσεων με τις χριστουγεννιάτικες του δήμου. Νομίζω ότι θα είναι όλα τόσο φαντασμαγορικά! Ανυπομονώ!
Καλό μήνα να έχουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: