Περπατούσα –τι πρωτότυπο- στα Εξάρχεια. Μπροστά μου περπατούσαν
δυο κοπέλες, γύρω στα 25. Και συζητούσαν:
«Θα ήθελες να μένεις εδώωωω;»
(Εμφανώς καυλωμένη). «Αχ, ναι. Πολύυυυυ».
(Έχει φτάσει σε οργασμό). «Αχ κι εγώωωω».
Αφού το θέλουν (κι αφού δε φαίνεται να έχουν οικονομικό
πρόβλημα), γιατί δεν το κάνουν; Κι εγώ το ήθελα (που είχα και οικονομικό
πρόβλημα) και το έκανα. Συνεχίζουν προς πλατεία, ενώ εγώ στρίβω για σπίτι.
Έτσι, δεν ακούω τι λένε. Αλλά μπορώ να φανταστώ.
«Στην Κηφισιά είναι όλα αποστειρωμένααααα».
«Στη Φιλοθέη να δεις. Δεν υπάρχει δράσηηηη».
Φαίνονταν κορίτσια από σπίτι. Και ήταν ολοφάνερο ότι δεν
έχουν κάνει επανάσταση. Ενώ κάτι άλλα γειτονόπουλά τους έχουν δώσει ισχυρή
γροθιά στο σύστημα. Γι’ αυτό προτείνω να κάνουν μια επανάσταση τώρα που είναι
καιρός. Μετά από 20 χρόνια σπουδών που θα πληρώσουν οι γονείς τους, θα πρέπει
να βγουν επιτέλους στην παραγωγή και δε θα έχουν λόγο να την κάνουν.
Έχω πετύχει τέτοια επαναστατημένα παιδάκια στο λεωφορείο που
κατεβαίνει από Κηφισιά και κάνει στάση Εξάρχεια. Πάνε όλα μαζί, έχουν ύφος
σκληρό και άγριο, έχουν πιάσει γαλαρία, ακούνε μουσική δυνατά και μιλάνε για
ζοριλίκια με μπινελίκια.
Ναι, ρε. Γουστάρουν να κάνουν τους καθωσπρέπει γονείς τους
να φρικάρουν. Εξάλλου, μόνο άμα τους φρικάρουν έχουν ελπίδα να τους προσέξουν.
Κι από την άλλη, πότε θα τα κάνουν αυτά; Όταν θα έρθει η ώρα να αναλάβουν το
δικηγορικό γραφείο του μπαμπά;
Βλέπω και κάτι επαναστάτριες. Τις τουπεδιάρες κουλτουριάρες.
Κι αυτές κυκλοφορούν στα Εξάρχεια με ύφος «έχω φάει την κουλτούρα με το
κουτάλι». Από εμφάνιση, θυμίζουν τελειωμένα φρικιά. Η μασχάλη αξύριστη, οπότε
φαντάσου αλλού τι γίνεται. Έχουν κάνει σπουδές από φιλοσοφική και πάνω και
συνεχίζουν με, άχρηστα για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, μεταπτυχιακά.
Είναι προγραμματισμένο να αναλάβουν τη διαφημιστική του μπαμπά, αλλά δε νιώθουν
μορφωμένες με λιγότερα από είκοσι χρόνια σπουδών.
Αυτές θα καθίσουν και θα αναλύσουν τα θέματα που τις
απασχολούν, με πολύ αλκοόλ σε κάποιο από τα καφενεία των Εξαρχείων. Θα μιλήσουν
για το Μάο, το Στάλιν, θα εκφράσουν προβληματισμούς τύπου «Μαρξ ή Μπακούνιν;»,
θα συνεχίσουν χλευάζοντας την απολιτίκ ντεκαντάνς ομάδων τύπου «αγανακτισμένοι
του Συντάγματος» και θα καταλήξουν να μιλάνε για τις Φιλιππινέζες τους.
Γι’ αυτό σας λέω, βρε κορίτσια. Κάντε τώρα την επανάστασή
σας και εγκατασταθείτε για λίγο στα Εξάρχεια. Όταν θα αναλάβετε το εργοστάσιο
του μπαμπά, θα είναι αργά.
1 σχόλιο:
Αλήθεια τι σημαίνει να ζείς ή να συχνάζεις στα Εξάρχεια;
Είναι η Αριστερή όχθη του Σηκουάνα στα 60; ή είναι η Ομόνοια στην Αθήνα του μεσοπολέμου; μήπως είναι η Piazza del popolo της αιώνιας πόλης του 50; ...όχι βέβαια, δεν είναι τίποτα απ όλα αυτά.
Είναι το κέντρο των αποτυχημένων δήθεν ψευτοαριστερών της Ελληνικής επαρχίας. Το μέρος που νοιώθουν ζωντανοί αυτοί που ακόμα συζητούν για ιδεολογικά απολιθώματατον όπως Μάρξ ,Μάο, Μπακούνιν , όπου τα πρεζόνια παίζουν λαικά παιχνίδια στην πλατεία περιφέροντας την απλησία τους και την εναλλακτική τους σκατόφατσα. Τι καινούριο και επαναστατικό έχει ξεκινήσει απ τα εξάρχεια τα τελευταία χρόνια; τι έχουν να προσφέρουν στο πνευματικό γιγνεσθαι της χώρας τα Εξάρχεια; μα ποιό πνευματικό γίγνεσθαι θα μου πείτε; ακριβώς αυτό εννοώ; τα Εξάρχεια είναι στην αιχμή του πνευματικού δόρατος της Ελλάδας, δηλαδή στο απόλυτο- εναλλακτικό- δήθεν-μαστουρωμένο-μεταναστευτικό- τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου