Τα σωστά, τα λάθη και τα πάθη

Έβλεπε χτες η μάνα μου το γιο μου στον ύπνο της και ανησύχησε. Τον έπαιρνε τηλέφωνο και το είχε κλειστό. Πήρε εμένα να μάθει αν είναι καλά. Το ίδιο έκανε και με την αδερφή μου πριν από λίγες μέρες. Μη δει κλειστό τηλέφωνο. Το έχει για κακό σημάδι.

Προσπαθώ να είμαι διακριτική και δε συνηθίζω να τον ζαλίζω στα τηλέφωνα. Κι όταν είναι με κόσμο, ρωτάω αν όλα πάνε καλά και του το κλείνω αμέσως. Ξέρω ότι θα με πάρει αυτός, αν χρειαστεί κάτι. Αλλά αυτή τη φορά πλακώθηκα στις κλήσεις. Αν και συνηθίζει να μένει από μπαταρία, ανησύχησα κι εγώ με το σκασμένο γιατί ήμουν έξω και δεν ήξερα ποια πόρτα να χτυπήσω. Ήταν κάπου στο δρόμο, μεταξύ Κομοτηνής και Κέρκυρας με στάση σε φίλους του στη Θεσσαλονίκη. Όταν επέστρεψα το βράδυ στο σπίτι, μπήκα στο ευλογημένο φέισμπουκ και είδα το στάτους του. Έλεγε ότι θα πάει να δει τους Rotting Christ παρέα με τους φίλους του. Το στάτους τελείωνε με τη λέξη "ξύλο". Δε φαντάστηκα ότι είναι κάτι ανησυχητικό. 

Την άλλη μέρα (σήμερα) ξαναμπήκα στο προφίλ του. Έλεγε ότι φεύγει για Κέρκυρα κι ότι έχει σπάσει όλα του τα κόκαλα στο λάιβ που παρέστη.  Σκέφτηκα ότι είναι κάποια έκφραση των νέων που μου διαφεύγει. Συνήθως τα παρακολουθώ αυτά γιατί πρέπει να ζω στην εποχή μου. Δεν πήγε το μυαλό μου στο κακό. Υπέθεσα ότι το μεσημέρι θα πάρει το λεωφορείο για Ηγουμενίτσα. (Στην Ηγουμενίτσα βρίσκεται και η γιαγιά του και συνήθως κάνει καμιά στάση περνώντας). Δεν έπεσα έξω. Εκεί τον πέτυχα όταν του τηλεφώνησα. Του είπα ότι τον παίρνουμε κι εγώ κι η γιαγιά του από χτες και μας γράφει, το γαϊδούρι.

-Ε, είδα καμιά πενηνταριά κλήσεις και δεν έκατσα ν' ασχοληθώ.

Το επιβεβαίωσε το γράψιμο.

Μου είπε ότι γύρισε κομμάτια από το λάιβ (δε φαντάστηκα ότι κυριολεκτούσε) κι άργησε να ξυπνήσει κι ότι έφυγε τρέχοντας να προλάβει το λεωφορείο και είναι νηστικός. Του είπα ότι η γιαγιά του τον έβλεπε στον ύπνο της και ανησύχησε.

-Καλά το είδε τ' όνειρο. Είμαι δαρμένος και πονάω παντού. 

Σοκ η μάνα. Προσπαθεί να βγάλει άκρη.
-Εννοείς ότι κωλοχτυπιόσουν εκεί που πήγες;
-Εντάξει. Και κωλοχτυπιόμουν και δερνόμουν.
Μου εξηγεί ότι οι σκληροί και άγριοι μεταλλάδες, που σέβονται τον σκοτεινό και καταχθόνιο εαυτό τους, σε τέτοιες μαζώξεις, κωλοχτυπιούνται σχηματίζοντας έναν κύκλο και είναι κάποιοι στη μέση που χτυπιούνται μεταξύ τους. Έτσι, για να γουστάρουν. Δεν μπορώ να πω ότι κι εγώ γουστάρω έτσι, αλλά δεν μπορώ να του αλλάξω και τα γούστα. Του λέω να πάρει τη γιαγιά του που ανησύχησε. Μου λέει να την πάρω εγώ και να της πω να τον πάρει γιατί πού να ψάχνει τώρα το τηλέφωνό της. Καραπουτσαριό ο μικρός.
Παίρνω τη μάνα μου και της εξηγώ ότι είναι πεινασμένος και δαρμένος και να τον περιθάλψει, αλλά κατά τ' άλλα είναι καλά. Της εξηγώ ότι δάρθηκε σ' ένα πάρτι (παρά το ότι δεν είναι φανατική χριστιανή, δεν της είπα το όνομα του συγκροτήματος, να μην τρομάξει) στο οποίο χτυπιούνται καθώς χορεύουν. Πήρα κλασική απάντηση, αυτή με την οποία μεγάλωσα και μου έχει γίνει εφιάλτης:
-Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά.
Της ζήτησα να μην αναφέρει μπροστά του αυτή τη λέξη. Αν θέλει να σχολιάσει το γεγονός, να του πει ότι αυτό που κάνει είναι τρελό, είναι κουλό, είναι βάρβαρο, βλαβερό, ή ό,τι άλλο θέλει. Αλλά να τον αφήσει ν' αποφασίσει μόνος του ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Με την ίδια λογική, θα μπορούσε κι ο γιος μου που, στην προκειμένη περίπτωση, θεωρεί το ξύλο απολύτως σωστό, να θεωρήσει λάθος την εμφάνιση μιας κυρίας στα μπουζούκια με τα χρυσαφικά και τη γούνα της. Με την ίδια λογική (και με όλο του το δίκιο), θα μπορούσε να θεωρήσει λάθος μια ενδεχόμενη παρουσία του στο κατηχητικό. Πράγματα που για άλλους είναι σωστά.
Αυτή η λέξη με τσιτώνει άγρια. Από τη στιγμή που κάνω κάτι χωρίς να ενοχλώ κάποιον, ποιος έχει το δικαίωμα να κρίνει αν είναι σωστό ή λάθος; Η λογική; Το σαβουάρ βιβρ; Οι κανόνες της κοινωνίας; Ο γείτονας που παρακολουθεί; Ο καθωσπρεπισμός;
Δε γαμιούνται λέω εγώ!