Ερημιά στη Σόλωνος. Άντε, να συνάντησα δύο ανθρώπους μέχρι την Ιπποκράτους. Εκεί έκανε την εμφάνισή του ο... και μάλλον κι εκείνος είχε παρατηρήσει την ερημιά. Από την άλλη μεριά του δρόμου, πέρασαν απέναντι δύο κοπέλες. Ο... κοίταξε δεξιά κι αριστερά, εγώ ήμουν από πίσω, επιβεβαίωσε ότι πάντα υπάρχει ερημιά και προχώρησε. Ακόμα δεν έχω πάρει χαμπάρι ότι ο... είναι...
Έχουμε μπει στη σειρά στο στενό πεζοδρόμιο και κατευθυνόμαστε προς Εξάρχεια. Μπροστά οι δύο κοπέλες, πίσω ο... και στο τέλος εγώ. Στη Χαριλάου Τρικούπη ο... κοιτάει πάλι δεξιά κι αριστερά, ποτέ πίσω. Οι κοπέλες στρίβουν στη Ζωοδόχου Πηγής δεξιά, ο... κοιτάει πάλι δεξιά κι αριστερά και ποτέ πίσω και στρίβει κι αυτός. Στρίβω κι εγώ, γιατί είναι ο δρόμος μου.
Λίγα μέτρα πιο κάτω, τα κορίτσια περνάνε απέναντι, ο... κοιτάει πάλι δεξιά κι αριστερά και ποτέ πίσω και περνάει κι αυτός. Εγώ λέω να μην περάσω ακόμη. Εξάλλου μιλάω στο τηλέφωνο και δεν είναι ανάγκη να με ακούνε όλοι. Καλύτερα να τους έχω απέναντι.
Τώρα τους βλέπω διαγωνίως. Ο... έχει πλησιάσει αρκετά κοντά στα κορίτσια. Βλέπω ότι η στάση του σώματός του έχει αλλάξει. Το ίδιο και το βάδισμά του. Πάει με ανοιχτά τα πόδια και το σώμα του έχει μια κλίση, πώς να την περιγράψω... ε, να... η κοιλιακή του χώρα, ας πούμε, πάει μπροστά και το υπόλοιπο σώμα έχει μείνει πίσω. Τον κοιτάω καλύτερα. Το χέρι του έχει μπει κάτω από το μπουφάν του και παίζει το πουλί του.
Ο... δε βλέπει τι γίνεται γύρω του. Τα μάτια του έχουν καρφωθεί στα οπίσθια των δύο κοριτσιών. Εγώ είμαι σε σημείο που βλέπω και τη φάτσα του. Τον παίζει με μανία. Τα μάτια του γλαρώνουν κι ένας μορφασμός χαράς και ικανοποίησης ζωγραφίζεται στη μουτσούνα του. Έχυσε ο λεβέντης μου. Άξιος βρε! Είναι χαμογελαστός, αλλά δείχνει χαμένος. Κοντοστέκεται. Να στρίψει αριστερά; Να γυρίσει πίσω; Κι εγώ, δεν το κρύβω, ένα χάσιμο το έχω μ' αυτό που είδα, αλλά ξέρω ότι θα συνεχίσω στην ίδια κατεύθυνση.
Υ.Γ. 1: Μετά απ' αυτό, θεωρώ ασήμαντη τη χτεσινοβραδινή μου συνάντηση με κάποιον που κατουρούσε και συγχρόνως μιλούσε στο πουλί του, μέσα στη μέση της Ακαδημίας με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται δίπλα του. Ασήμαντη και η συνάντησή μου με έναν άλλο που κατουρούσε ένα βράδυ στην Μπενάκη ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα και κοιτούσε με γενναίο τρόπο εμένα και κάποιον άλλο που περπατούσε πίσω μου. Ο άνθρωπος είχε τακτ. Είχε στραμμένη την πλάτη στους πελάτες εστιατορίου της περιοχής. Μην ξεράσουν κιόλας με το θέαμα.
Υ.Γ. 2: Θυμήθηκα τον Τσόκλη που είχε πει για την πρόκληση που δικαιολογεί το βιασμό. Τα κορίτσια που βοήθησαν, χωρίς τη θέλησή τους, να εκσπερματίσει ο... δεν ήταν καθόλου προκλητικά. Δεν ήταν καν ελκυστικά. Ήταν δύο κορίτσια που, απ' ότι κατάλαβα, δε δίνουν και μεγάλη σημασία στην εμφάνισή τους, από αυτά που συναντά κανείς συχνά στα Εξάρχεια. Ήταν καθημερινά κορίτσια από αυτά που δε θα γυρίσει κανείς να τα κοιτάξει άμα περάσουν δίπλα του. Και τα οπίσθιά τους στα οποία είχε καρφώσει το βλέμμα του ο... ήταν καλυμμένα και κρυμμένα κάτω από μακριά πανωφόρια. Ή μήπως το ότι ο... δεν τις άγγιξε, κάνει τη διαφορά από το βιαστή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου