Άνθρωπος αγράμματος... υπερέχει αλλού

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στην πλατεία της Καισαριανής όπου γινόταν προβολή γνωστής αντινεοναζιστικής ταινίας. Σκέφτηκα ότι ανάλογες εκδηλώσεις πρέπει να γίνονται σε κάθε πλατεία, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, κάθε μέρα, κάθε ώρα και οι πολίτες να είναι υποχρεωμένοι να ξεστραβωθούν, βλέποντάς την, αφού δεν κατάφεραν να ξεστραβωθούν μέσω της παιδείας ή οποιουδήποτε άλλου τρόπου μόρφωσης που, όπως είναι γνωστό, στη χώρα μας, άμα δεν το κυνηγήσεις μόνος σου, δε θα σε βοηθήσει η πολιτεία.

Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και έχοντας μεσολαβήσει διάφορα περιστατικά με πρωταγωνίστρια τη χρυσή αυγή, σκέφτηκα ότι αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα. Η έλλειψη παιδείας. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. 

Είδαμε υστερικές Χριστιανοπούλες να χτυπιούνται με λύσσα επειδή θεώρησαν προσβλητικό το ρόλο του Χριστού σε κάποιο έργο. Από δίπλα το κόμμα του Καιάδα που δεν τον έχω και για πολύ Χριστιανό. Τη χριστιανική υστερία, που καμία σχέση δεν έχει με την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός, κάποτε τη βλέπαμε ως φαινόμενο γελοίο και γραφικό. Τώρα μετατράπηκε σε άγριο τσαμπουκά.

Στη συνέχεια, Χριστιανός αοιδός που κάθε Πάσχα μας έκανε να ζούμε του Χριστού τα πάθη με τη φωνή του που αντηχούσε παντού, δήλωσε ότι του αρέσουν οι τσαμπουκάδες. Τον είδανε οι θείτσες (γιατί μόνο σε θείτσες αρέσει η φωνή του και το στυλ του) και παθιάστηκαν με τα γούστα του. Τώρα γουστάρουν κι αυτές τσαμπουκά.

Στα καπάκια βγαίνει και στηρίζει τη χρυσή αυγή και άλλος αηδής αοιδός, αυτός που ήρθε πριν από κάτι χρόνια να αποτελειώσει τη λειψή παιδεία μας. Αυτός διαμόρφωσε την αισθητική του μέσου χλαπάτσα μικροαστού νεοελληναρά, με σκυλάδικο, ξεκωλοτσιφτετάλια και αρκουδοζεϊμπέκικα, ντύσιμο αστραφτερό, φαβορίτα στιλέτο, επίδειξη με χρήμα που δε μας ανήκει και όλα όσα χρειάζονται για να μετατραπεί το κενό σε σπουδαίο, μίλησε για μετανάστες που του χαλούν την αισθητική. Αυτή η αισθητική που τόση αναγούλα μας προκάλεσε, αυτή η αισθητική που τόση ασχήμια προκάλεσε, αυτή η αισθητική που τόσα δάνεια πήραν κάποιοι για να την αντιγράψουν, βρέθηκε τρόπος να χαλάσει.

Αυτή είναι η αισθητική μας. Ανάλογη είναι και η ηθική μας. Χριστιανική, όπως μας τη δίδαξαν μέσα από κηρύγματα. Καμία σχέση με σεβασμό προς τον άλλον. Ο άλλος έπρεπε να μας σέβεται γιατί είμαστε καλύτεροι.

Τόσα χρόνια μας τραβούσε το φανταχτερό κι ας ξέραμε πως είναι κούφιο. Ζούσαμε σε ψεύτικο κόσμο και δε μας ένοιαζε γιατί είχαμε τυφλωθεί από τη λάμψη του. Πήγαμε στα πανεπιστήμια για να κάνουμε καριέρα και να ανέβει ο μισθός μας και χεστήκαμε για τη μόρφωσή μας. Απαίδευτοι και κενοί, βρεθήκαμε στο κενό και δεν είχαμε τη γνώση να το αντιμετωπίσουμε. Χάσαμε καριέρα και μισθό και τώρα μας φταίνε οι άλλοι κι όχι εμείς που με την ψήφο μας στηρίζαμε ένα σύστημα που τάιζε τους δικούς του, ελπίζοντας να γλείψουμε κάνα κόκαλο. 

Τα γεγονότα δε σταμάτησαν. Θαυμάσαμε τον αρχηγό των νεοναζί στην τηλεόραση. Του πήρε τον αέρα του δημοσιογράφου που τα παίρνει από το κανάλι που τα παίρνει από το λαό. Καμαρώσαμε τη γενναιότητά του, καθώς ξεμπρόστιαζε το βρώμικο σύστημα των ΜΜΕ. Ναι, φταίνε τα ΜΜΕ που υπάρχουν κι όχι δεν είμαστε εμείς που τα στηρίζουμε. Εμείς την ουρά μας τη βγάζουμε απ' έξω.

Κι επειδή η ηλιθιότητα δεν έχει τέλος, ήρθαν οι απαίδευτοι υπεύθυνοι εκπομπής να κάνουν άθλια φάρσα στην Κανέλλη, περιμένοντας να γελάσουμε, θεωρώντας σάτιρα τη βία. Και, ναι. Πολλοί από εμάς, το ευχαριστηθήκαμε και τη χλευάσαμε. Αντί να πάμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας μέχρι να καταλάβουμε ότι τη βία, το φασισμό, τη γελοιότητα, την αμορφωσιά, τη χοντροκοπιά, όλα τα σκατά στα οποία έχουμε βουλιάξει, εμείς τα δημιουργήσαμε. 

Τα πράγματα είναι πραγματικά επικίνδυνα, γιατί άμα ξεσηκωθούν οι απαίδευτοι μικροαστοί, τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά. Αν σκεφτούμε πώς απέκτησε εξουσία ο Χίτλερ, θα καταλάβουμε ότι είμαστε στον ίδιο δρόμο. Ήταν καλός ο Χίτλερ. Αντίστοιχα κι ο Μουσολίνι στην Ιταλία κι ο Φράνκο στην Ισπανία. Δεν ήξεραν τότε. Και, τόσο μυαλό είχαν, που δεν μπορούσαν να φανταστούν. Οι μικροαστοί της Γερμανίας, αυτοί που δεν είχαν ιδέα από πολιτική, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το οικονομικό τους πρόβλημα (το ηθικό δεν το έβλεπαν, όπως κι εμείς τώρα) έχασαν την ταξική τους συνείδηση και ένιωσαν την ανάγκη να νιώσουν εθνική υπερηφάνεια. Αυτό πάθαμε κι εμείς. Που η ταξική μας συνείδηση είναι χαμένη από τότε που παριστάναμε τους πλούσιους, ξοδεύοντας δάνεια και επιδοτήσεις σε τραγουδισταράδες όπως ο Notis. Είμαστε έτοιμοι να αγαπήσουμε το φασισμό κι ας ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.

Θέλουμε δουλειά για να αλλάξουμε γιατί έχουμε ήδη διαμορφώσει χαρακτήρα με ροπή στο φασισμό.  Ωστόσο μπορούμε να κάνουμε κάποιες προσπάθειες. Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, όχι επειδή δε γουστάρει τα κανάλια ο Μιχαλολιάκος, αλλά επειδή μας έχουν κάνει ζημιά. Να ανοίξουμε κάνα βιβλίο. Δανεικό, αν τα φάγαμε όλα τα λεφτά μας, κι ας μην εγκρίνει το δανεισμό η Δημουλίδου, της οποίας τα βιβλία είναι τα πρώτα που οφείλουμε να αποφύγουμε. Να δούμε καλό θέατρο, καλό κινηματογράφο, ν' ακούσουμε καλή μουσική. Να μην ξαναπατήσουμε στον Notis. 

Να απαιτήσουμε από το δήμο μας να προβάλλει κάθε βράδυ αντινεοναζιστικές ταινίες στις πλατείες, όπως αυτή που πέτυχα να προβάλλεται ένα βράδυ στην πλατεία της Καισαριανής.