Είχε γκόμενο η Λωξάντρα;

Έχω μιλήσει αρκετές φορές για τη φίλη μου η οποία, αν και σχετικά καινούργια, νιώθω πως βρίσκεται πολύ κοντά μου, γι’ αυτό και της έχω αδυναμία. Πρέπει να τονίσω ότι είναι πραγματικό πρόσωπο, όσο κι αν φαίνεται ότι μιλάω εγώ. Έτυχε να είναι κοντά οι μέχρι τώρα ζωές μας, οι χαρακτήρες μας, τα μυαλά μας, ο τρόπος που μιλάμε, ο τρόπος που τρομάζουμε τους άλλους, ο τρόπος που αγαπάμε τους άλλους, οι ιδέες μας και, κυρίως, η αγάπη μας για την ελευθερία. Το σημαντικότερο είναι ότι αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο την έννοια της ελευθερίας. Πράγμα που δε συμβαίνει με όλους. Για παράδειγμα η φίλη της τη βλέπει διαφορετικά.

Σπούδαζαν μαζί. Μετά οι δρόμοι τους χώρισαν, αλλά κράτησαν επαφή. Η φίλη μου κατέληξε στην Αθήνα να κάνει τη ζωή της, κάποια στιγμή παντρεύτηκε, έκανε ένα παιδί, χώρισε, συνέχισε τη ζωή της. Η φίλη της φίλης μου επέστρεψε στις Σέρρες. Έκανε αυτό που επιδιώκουν όλες οι γυναίκες μόλις τελειώσουν τις σπουδές τους. Δουλειά στο δημόσιο, κουκούλωμα ανδρός, παιδιά, οικογένεια, νοικοκυριό και όλα όσα μπορούν να τις κάνουν αποδεκτές στην κοινωνία και δαχτυλοδειχτούμενες.

Η Λίτσα (η φίλη της φίλης ντε) πέτυχε σε όλα. Αυτό βλέπουν όλοι γύρω της. Θαυμάζουν τη νοικοκυροσύνη της και την αξιοσύνη της. Η Λωξάντρα των Σερρών. Έφτιαξε μία ωραία οικογένεια που τη στέγασε σε ένα ωραίο σπίτι, με ωραία έπιπλα, κουρτίνες και χαλιά. Τα παιδιά της μεγάλωσαν, σπουδάζουν και σύντομα θα παραδοθούν κι αυτά στην κοινωνία ως χρήσιμοι άνθρωποι. Ο άντρας της φροντισμένος, με τα σιδερωμένα του πουκάμισα και τις προσεγμένες του γραβάτες. Όλα πάνω του δείχνουν ότι υπάρχει πίσω του μια άξια γυναίκα που τον προσέχει σαν τα μάτια της.

Η Λίτσα κατέβηκε στην Αθήνα για μια δουλειά της υπηρεσίας της. Έμεινε τρεις μέρες. Παρά το φορτωμένο της πρόγραμμα, πρόλαβε να πιει έναν καφέ με τη φίλη μου και να τα πούνε. Για μια ώρα, γιατί μετά είχε ραντεβού με έναν γκόμενο. Ήταν πιεσμένη γιατί έπρεπε να τους προλάβει όλους.

Μιλούσε με άνεση στη φίλη μου για τους γκόμενους που συναντούσε. Ήταν σίγουρη ότι την καταλάβαινε. Τι στο καλό, μια γυναίκα που χωρίζει από το στεφάνι της, προφανώς το κάνει για να απολαμβάνει χωρίς άγχος τα γαμήσια της. Αυτό σημαίνει ελευθερία για τη Λίτσα. Το να μη δίνεις λογαριασμό για τα γαμήσια σου.

Εδώ πρέπει να διευκρινίσω. Στην περίπτωση της Λίτσας δεν μπορούμε να πούμε ότι δε δίνει λογαριασμό για τα γαμήσια της στις τρεις μέρες της δικής της ελευθερίας. Απλώς θέλει να τα κρύψει. Τα φανερώνει μόνο στη φίλη μου που πιστεύει ότι θα την καταλάβει. Η φίλη μου πραγματικά δε δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Αλλά και δεν κρύβεται γιατί δεν έχει λόγο να το κάνει. Η ελευθερία που διεκδίκησε και πήρε, είχε αυτόν ακριβώς το σκοπό. Να ζει για τον εαυτό της και όχι για τους άλλους. Και σ' όποιον αρέσει.

Παρά το ότι περνιέται για απελευθερωμένη και ανοιχτόμυαλη, σοκαρίστηκε όταν έμαθε ότι η φίλη της δεν προλαβαίνει να περνάει από τον έναν στον άλλον. Δεν κατανοεί την ανάγκη της να πηδηχτεί με όλους κι αυτήν την κάψα της να ανοίγει τα πόδια της σε δύο και τρεις μέσα σε μία μέρα. Της έχει τύχει να ανοίγει τα πόδια της πολλές φορές σε μία μέρα, αλλά όχι για ξεπέτα. Δεν την ενδιαφέρουν οι ξεπέτες. Της φάνηκε παράξενο το ότι η φίλη της πήγαινε κατευθείαν στο κρεβάτι, χωρίς να πιει έναν καφέ, να φάει ένα φαγητό, να ανταλλάξει μια κουβέντα με τον καθένα απ’ αυτούς. Αυτά τα κάνουν οι οπισθοδρομικοί άνθρωποι. Είναι χάσιμο χρόνου. Ειδικά αν είσαι παντρεμένος και σε περιμένει η γυναίκα σου στο σπίτι με την παντόφλα. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν οι γκόμενοι που τους είχε γνωρίσει στο ίντερνετ, αντάλλαξαν καυλωτικά μηνύματα και ήρθε καυλωμένη για όλους. Έπρεπε να τους πάρει και να τελειώνει η ιστορία. Χωρίς περιττές διαδικασίες.

Η φίλη μου δεν καταπιάστηκε καθόλου με την ηθική της φίλης της. Πιστεύει (και πιστεύω) ότι ο καθένας διαχειρίζεται το σώμα του όπως γουστάρει. Απλώς είχε απορίες. Η πρώτη αφορούσε στο ότι η φίλη της πίστευε ότι και η ίδια ήταν εξίσου "απελευθερωμένη". Έτσι δεν είναι οι χωρισμένες; Ειδικά αυτή που μόνη της έφυγε από τον άντρα της για να ζήσει τη ζωή της. Ε, δεν είναι έτσι. Απλώς κάποιες θεωρούν πως δεν είναι απαραίτητο το να κρατάνε ένα γάμο όταν η σχέση έχει τελειώσει. Δεν ανέχονται να μοιράζονται το κρεβάτι τους με κάποιον που δεν τον θέλουν πια σ' αυτό. Κι ενδεχομένως, που κι αυτός δεν τις θέλει. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πάρουν ό,τι προεξέχει ανάμεσα σε πόδια. Η δεύτερη απορία αφορούσε τη δική της συμπεριφορά. Αν της έλεγε ότι έχει έναν γκόμενο που της πήρε τα μυαλά, θα το έβρισκε απολύτως φυσιολογικό. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ερωτευτεί όσες φορές θέλει στη ζωή του. Αλλά αυτή είχε ραντεβού με έξι ξεπέτες σε τρεις μέρες. Τι ήταν αυτό που την κάνει να έχει ανάγκη από τόσο ξένο κρέας, τόσο ψυχρά και άψυχα; Πώς μπορεί χωρίς ψυχή; Χωρίς ψυχή γαμήσια, χωρίς ψυχή και οικογένεια. Τι την κρατάει με τον άντρα της, αφού πλέον θέλει να πάρει τους πάντες εκτός απ' αυτόν; (Και κάτι μου λέει ότι κι αυτός έκανε τα ίδια). Η κοινή φορολογική δήλωση; Η κοινή ιδιοκτησία στα ακίνητα και στα αυτοκίνητα; Ο κοινός τραπεζικός λογαριασμός; Η κοινή ιδιοκτησία στα παιδιά; (Είμαι σίγουρη ότι και τα παιδιά τους έτσι τα βλέπουν. Κτήματα που θα έπρεπε να μοιράσουν σε περίπτωση διαζυγίου). Ή μήπως την ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου και το κατά πόσο γίνεται αποδεκτή στην κονωνία η χωρισμένη; Αυτή ήταν και η απάντηση στην τρίτη απορία της για την υποκρισία.

Είπαμε, για τη Λίτσα, η χωρισμένη είναι "απελευθερωμένη" και γαμιέται με όποιον βρει. Μάλλον αυτό την εμποδίζει. Μην πάψει η γειτονιά να πιστεύει πως είναι άξια και προκομμένη μάνα και σύζυγος. Τα σκέφτηκε και αποφάσισε. Θα ζει την ελευθερία της κάθε φορά που θα βγαίνει από την πόλη. Θα λειτουργεί σαν σκύλα σε οίστρο και μετά θα γυρνάει ξανά στη μιζέρια της. Στην ουσία δε θα ελευθερωθεί ποτέ. Ακόμη και στα τριήμερα της απόδρασης, θα είναι δέσμια της ανάγκης της. Του άγχους της να προλάβει να πάρει όλους τους άγνωστους.

Δε θα ελευθερωθεί ποτέ, γιατί έχει κλείσει τις πόρτες της στον έρωτα. Κρίμα. Κρίμα στις καθωσπρέπει κυρίες (και κυρίους) και στη στεγνή ζωή τους.