Εμείς, οι γενναίοι, οι περήφανοι, οι σαν τις παπαριές μας, καμαρωτοί Έλληνες, δεν περιμένουμε την εβδομάδα των παθών για να ζήσουμε – ξύσουμε – φτύσουμε τα πάθη μας. Το πάθος κυλάει στο αίμα μας και το μεταχειριζόμαστε όπως θέλουμε. Παθιαζόμαστε, αρπαζόμαστε, ξεκατινιαζόμαστε, γαμωσταυριζόμαστε, σε γιορτές και σχόλες και στις εβδομάδες όλες.
Δεν φταίνε οι πλανήτες που αναδρομιάστηκαν όλοι μαζί τον τελευταίο καιρό. Πάντα ήμασταν θερμόαιμοι. Γι’ αυτό μας ζηλεύουν οι ξενέρωτοι Ευρωπαίοι και θέλουν το κακό μας. Πώς να αντέξουν το φλογερό μας ταμπεραμέντο, πώς να συγκριθούν με εμάς, οι κομπλεξικοί κρυοτσούτσουνοι;
Εμείς λοιπόν, σε δύσκολους καιρούς, πάντα, όπως μας έχει αποδείξει η ιστορία, ρίχνουμε μια φαγωμάρα μεταξύ μας, έτσιμ για το καλό. Γιατί δεν μπορούμε να μαζέψουμε το πάθος μας. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι φλούφληδες οι Ευρωπαίοι; Μπορούν να μισήσουν τόσο πολύ τον διπλανό τους, αντί να του κρατήσουν το χέρι για να προχωρήσουν μαζί στο δρόμο με τα εμπόδια.
Το έχω ξαναπεί, η κρίση μας έκανε να αποκτήσουμε κρίση και να γίνουμε ανθρώπινοι. Ορισμένοι ακολούθησαν αυτόν το δρόμο. Ορισμένοι τον ακριβώς αντίθετο. Και με πάθος ζούνε τα πάθη τους.
Ευτυχώς, στη ζωή μου έχω επιλέξει, έχω ξεχωρίσει, έχω απορρίψει κι έχω κρατήσει τους ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να συναναστρέφομαι. Φρόντισα να ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Άλλοι παθιασμένοι κι άλλοι μετριοπαθείς, δεν έχει σημασία, ενδιαφέρονται και προσπαθούν για το καλύτερο, αποφεύγοντας να αρπαχτούν. Θυμώνουν, οργίζονται, αναζητούν, διεκδικούν, αλλά δεν τρώγονται.
Όμως η ιντερνετική ζωή μου μού δίνει την ευκαιρία να γνωρίσω και την άλλη πλευρά. Κι επειδή τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται, παρακολουθώ κι εγώ με ενδιαφέρον, αλλά σιωπώντας. Κάποιοι δεν είναι απλώς θυμωμένοι, κάποιοι δεν ψάχνουν απλώς μια λύση. Πάντα παθιασμένα, διψάνε για αίμα. Ψάχνουν να βρούνε ποιος φταίει για να του το χύσουν. Κι εδώ δεν τα βρίσκουν. Για άλλους φταίει το ΠΑΣΟΚ για άλλους η ΝΔ, που δεν τους διόρισαν κι αυτούς μαζί με τόσους άλλους ή δεν τους έδωσαν χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα για να στήσουν επιχείρηση φούσκα, επίσης μαζί με τόσους άλλους. Για άλλους φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που κατέστρεψε την Ελλάδα και έβγαλε τους άστεγους στο δρόμο, τη στιγμή που οι αρμόδιοι φορείς πλακώνονταν ποιος θα τους προσφέρει πρώτος στέγη και τροφή. Για άλλους φταίνε οι μετανάστες που, εκτός του ότι βιάζουν τις γυναίκες και δέρνουν τα παιδιά μας για να τους κλέψουν το παγωτό, ήρθαν και πήραν όλες τις θέσεις στο δημόσιο που είχαμε βάλει στο μάτι. Ασφαλώς φταίνε τα κανάλια που τα παρακολουθούν με μανία, έτσι για να αποδείξουν πόσο σκάρτα είναι, φταίνε και όλοι οι πολιτικοί που τους ψήφισαν και επειδή δεν τους διόρισαν, θέλουν να τους κρεμάσουν. Πάνω απ’ όλα, φταίνε όσοι προσπαθούν να βρουν ευχαρίστηση στην καθημερινότητά τους, όσοι τολμούν να λένε αστεία, να γελούν, να αγαπούν, να χαίρονται. Όταν βλέπουν τέτοιους αναίσθητους, θέλουν να τους κρεμάσουν μαζί με τους πολιτικούς.
Καμιά φορά, σκέφτομαι τι θα γινόταν αν αυτοί οι καυγάδες δε γίνονταν μπροστά σε μια οθόνη κι είχαν τον άλλον απέναντί τους. Δε θα είχαμε γλιτώσει τον εμφύλιο. Έχουμε έναν ηλεκτρονικό εμφύλιο και δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξει. Για αυτοκριτική ούτε κουβέντα, όλοι αυτοί οι εξοργισμένοι. Φταίνε οι άλλοι. Αυτοί είναι γενναίοι, λεβέντες, αφυπνισμένοι, συνειδητοποιημένοι. Μαύρο ρε. Κανέναν δε θα ψηφίσουν. Να πάνε να γαμηθούνε όλοι. Οι κλέφτες. Οι απατεώνες. Αφού δεν είναι αυτοί υποψήφιοι, δεν ψηφίζουν κανέναν. Μια μέρα, ρε, να τους έκαναν πρωθυπουργούς. Μια μέρα. Θα καθάριζε ο τόπος.
Οι αιώνιοι Έλληνες. Επαναστάτες, έτοιμοι να αρπάξουν το γιαταγάνι. Πρώτοι στον αγώνα. Αυτοί και κανένας άλλος. Παθιασμένοι. Φωνές, τσαμπουκάδες, απειλές, ξεχέσματα και στα ζόρια χέσιμο στα βρακιά τους. Μ’ αυτούς φτάσαμε ως εδώ. Κι αν δεν ξεκολλήσουν από αυτά τα πάθη τους, δε θα ξεκολλήσουμε κι εμείς από αυτά τα χάλια μας.
Να γινόταν ένα θαύμα, μετά την εβδομάδα των παθών, να βιώναμε το θάνατο και την ανάστασή τους. Αλλά νομίζω ότι τα δικά τους πάθη θα κρατήσουν αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου