Πολλά κινήματα. Ξεκινάω με αυτό του αγγουριού. Το οποίο και φάγαμε και καθόλου δε δροσιστήκαμε. Μια κρυάδα την πήραμε πάντως. Είναι ένα κίνημα που ήρθε απ' έξω και το ακολούθησαν με ευχαρίστηση οι Έλληνες πολιτικοί. Φαίνεται πως αυτοί τα αγγούρια τα τρώνε και δροσίζονται. Ή, δεν ξέρω, ίσως προτιμούν την ποικιλία που δεν πονάει.
Με τα οπωροκηπευτικά και τις ποικιλίες τους δεν τα πάω καλά. Μέχρι τώρα, ως βόρεια, ήξερα την πατάτα Νευροκοπίου και αυτήν έτρωγα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, έπαθα πολιτισμικό σοκ. Οι πατάτες δεν ήταν Νευροκοπίου, τα πεπόνια δεν ήταν Έβρου, τα κεράσια δεν ήταν απ' τα χωριά του Γιακά, οι μπάμιες δεν ήταν απ' τα Δουκάτα, το λάδι δεν ήταν απ' τη Μάκρη. Μπορώ να αραδιάσω όλα τα χωριά της περιοχής και τα αγροτικά τους προϊόντα. Ήξερα τι έτρωγα, ποιος και πώς το καλλιεργούσε και από πού το έφερνε. Τα περισσότερα τα έπαιρνα από τους παραγωγούς που κατέβαιναν στο παζάρι (έτσι λέμε εκεί τη λαϊκή, την οποία έπρεπε να μάθω να λέω αλλιώς στο καινούργιο μου χωριό) αλλά είχα πάντα τη δυνατότητα να πάω μέχρι τους μπαξέδες τους. Μάλιστα πρόλαβα και την εποχή που περνούσε από το σπίτι ο γαλατάς. Θυμάμαι το Μουσταφά που είχε αγελάδες να μοιράζει το γάλα του στη γειτονιά. Μετά άρχισε να το δίνει στη γαλακτοβιομηχανία της περιοχής της οποίας έγινε και διανομέας.
Στην Αθήνα έχω πολλές επιπλέον δυνατότητες, εκτός απ' αυτήν. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα. Άρχισα να ξυπνάω με το κίνημα της πατάτας. Αν και στα Εξάρχεια που ζω, αυτά τα κινήματα δεν είναι κάτι πρωτότυπο και υπάρχουν φορείς που προωθούν διάφορα είδη κατευθείαν από τους παραγωγούς τους. Αλλά το κίνημα της πατάτας ήταν η αφορμή να θυμηθώ αυτούς που κατά καιρούς πετάνε τα προϊόντα τους αντί να τα δώσουν στους νταβατζήδες. Θυμήθηκα τους καπνοπαραγωγούς της περιοχής μου, που κάθε φορά που είναι να παραδώσουν στους εμπόρους (την καλύτερη ποικιλία καπνού στον κόσμο), ζούνε τη μεγάλη απογοήτευση, αφού ούτε ο κόπος τους δεν πληρώνεται. Πληρώνονται για παλιόχορτα, τα κέρδη μοιράζονται στο κύκλωμα (τα περισσότερα τα κονομάει το κράτος) και στο τέλος ο καταναλωτής αγοράζει τον καπνό για χρυσάφι. Θυμήθηκα τη ρίγανη που θεωρείται η καλύτερη στον κόσμο, στα βουνά της Ροδόπης και οι παραγωγοί δεν μπορούσαν να τη διαθέσουν. Το ίδιο και με τις πατάτες Νευροκοπίου.
Δε γίνεται τα καλύτερα προϊόντα να μένουν αδιάθετα επειδή οι νταβατζήδες θέλουν μεγαλύτερα κέρδη. Καιρός ήταν να φύγουν απ' τη μέση και να έρθει ο καταναλωτής σε επαφή με τον παραγωγό, όπως γινόταν τόσα χρόνια. Όπως γινόταν όσο ζούσαμε στα χωριά μας. Κι όπως γινόταν όσο καλλιεργούσαν οι παππούδες μας και παίρναμε τα ζαρζαβατικά και το τυρί το κατσικίσιο απ' το χωριό. Και το λάδι. Το οποίο τόσο πολύ κυνηγήθηκε σε κάποια φάση, μην τύχει και χάσουν τα κυκλώματα. Και επειδή οι πατάτες δεν είναι το πιο θρεπτικό προϊόν του κόσμου κι έχουμε ανάγκη κι από άλλα είδη, να επεκταθεί το κίνημα. Να έχουμε το κίνημα του λαδιού, του ψωμιού, του καρπουζιού, του σταφυλιού, της ντομάτας... Δε γίνεται να θέλεις να πετάξεις μια ντομάτα (μέρες που 'ρχονται, όλο και κάποιου ο οργανισμός θα τη θέλει) και να την έχεις πληρώσει με σαράντα καπέλα. Δεν είναι καιρός για έξοδα.
Άφησα για το τέλος το κίνημα του γιαουρτιού. Εμείς οι Έλληνες καταναλωτές και αγανακτισμένοι πολίτες, απαιτούμε φτηνό γιαούρτι, από την παραγωγή στην κατανάλωση. Χωρίς μεσάζοντες, βιομηχανίες και λοιπές αισχροκέρδειες. Διότι είπαμε, δεν είναι καιρός για έξοδα. Ειδικά τώρα που έπιασε πάτο η δημοτικότητα του Νταλάρα και βάλθηκαν να τον αναστήσουν, περιφέροντάς τον στις γειτονιές, είναι κρίμα να ξοδεύονται τόσα χρήματα από το υστέρημά μας. Το παιδί του λαού, που ο λαός το έκανε μεγιστάνα, δε νομίζω να αξίζει ένα τόσο ακριβό προϊόν πάνω του.
Από την άλλη, δεν μπορώ να συγκρίνω το γιαούρτι του Τούρκου στην Κομοτηνή που το κόβεις με το μαχαίρι, με τα βιομηχανοποιημένα γιαουρτοειδή. Αλλιώς δείχνει ο γιαουρτωμένος ακτιβιστής καλλιτέχνης όταν έχει κάτσει πάνω του η πέτσα που είναι δυο δάχτυλα χοντρή.
Βέβαια, θα μου πεις ότι το αγγούρι που τρώμε είναι χοντρό δυο πήχεις. Ε, ελπίζω τώρα που πιάσαμε τα κινήματα, να κινηθούμε όπως πρέπει ώστε να φύγει από κει που μας μπήκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου