Πρώτα θέλω να ακούσεις προσεκτικά το τραγουδάκι από το οποίο δανείστηκα τον τίτλο, χωρίς να μένεις στις ασυναρτησίες που ενδεχομένως θα φτάσουν στα αυτιά σου. Έχουν κι αυτές κάποιο λόγο ύπαρξης. Άμα τον καταλάβεις, ίσως θα πρέπει να ανησυχήσεις για το ανοιχτό μυαλό σου. Άμα συμφωνήσεις κιόλας, επισκέψου έναν ειδικό. Άμα ταυτιστείς, πήγαινε για εξορκισμό.
Χώνεψέ το. Χωριάτης πλούσιος κι αν γενεί, σκατένια δόξα θα 'χει. Όταν σε λένε πχ Σαλαμούρα, δε γεννήθηκες ευγενής αστός. Για μένα βέβαια, τιμή σου που κρατάς το όνομα του τυροκόμου προγόνου σου. Πολλοί νεοαριστοκράτες αλλάζουν και τα ονόματά τους προκειμένου να θάψουν το ταπεινό τους παρελθόν, αλλά το DNA δεν αλλάζει.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ως αθώα επαρχιώτισσα, είχα την εντύπωση ότι ο διαχωρισμός των τάξεων τείνει να εξαφανιστεί. Έβλεπα τον κόσμο να ξεπερνάει τα παλιά του κόμπλεξ, αυτά με τους πλούσιους και τους φτωχούς που χώριζαν και διαχώριζαν τους ανθρώπους.
Από μικρή τον θυμόμουν το διαχωρισμό. Η μάνα μου είχε κομμωτήριο και ανάμεσα στις πελάτισσες - γυναίκες της διπλανής πόρτας, υπήρχαν και κάποιες τύπου αριστοκράτισσες, που ζούσαν στην εποχή του βασιλιά. Αυτές που έτρεχαν στα κοζερί και στα φιλανθρωπικά πάρτι και μιλούσαν για τα κατορθώματα των συζύγων των, αφού οι ίδιες δεν είχαν κάνει ποτέ κάτι στη ζωή τους, εκτός του να ξύσουν το μουνί τους. Αν και μικρή, είχα καταλάβει ότι ήταν γραφικές. Αν και μικρή, είχα συνειδητοποιήσει ότι ανήκω αλλού. Αλλά πολιτικά και όχι ταξικά. Αυτούς τους ταξικούς διαχωρισμούς δεν ήθελα ποτέ να τους δεχτώ.
Αργότερα, παρατηρούσα το φαινόμενο να φεύγουν πολλοί από τα χωριά τους για να κατέβουν στον κασαμπά, όπου είχαν εξασφαλίσει μια θέση στο δημόσιο, με τη βοήθεια πάντα κάποιου κόμματος εξουσίας, η οποία μαζί με τα διακόσια στρέμματα ποτιστικά, τους εξασφάλιζε μια νέα ζωή με ανέσεις, αν όχι πολυτέλειες. Αν όχι καγκουριές.
Ήταν η εποχή των μεγάλων κέντρων διασκέδασης, των ακριβών αυτοκινήτων, της φιγούρας και του απόλυτου κενού. Η εποχή της δημιουργίας μιας νέας τάξης: Των νεόπλουτων. Και πάλι δε θέλησα να δεχτώ τους διαχωρισμούς. Αλλά θεώρησα πως η μόρφωση και ο πολιτισμός θα μπορούσαν να γίνουν το αντίδοτο στην κατρακύλα. Πλακώθηκα στο διάβασμα, ασχολήθηκα με το θέατρο, είδα πολύ κινηματογράφο που δεν είχε σχέση με το Χόλιγουντ, άκουσα μουσική που δεν έπαιζαν τα ραδιόφωνα. Είπα ότι, τουλάχιστον εγώ, δε θα γίνω σαν τους άλλους. Αποφάσισα ο πλούτος μου να είναι πνευματικός, πράγμα που πίστευα ότι μπορούσε να καλύψει την αιώνια αφραγκία μου.
Σκατά μυαλά κουβαλούσα. Το κατάλαβα όταν έβγαλα το βιβλίο μου. Κι ας πούμε ότι έχω ένα ταλέντο, ή ότι έγραψα ένα ωραίο βιβλίο, ή ότι έχω ιδιαίτερο τρόπο γραφής (έτσι μου είπαν αυτοί που ξέρουν, δεν τα λέω εγώ), πού πάω χωρίς να δικτυωθώ; Και άμα δε δικτυωθώ με τους νεοαστούς, δεν έχω μέλλον.
Αν δεν ανήκεις σ' αυτούς που γεννήθηκαν από πλούσια αρχίδια (ή από σκέτα αρχίδια που πλούτισαν ξαφνικά) οφείλεις να το κυνηγήσεις μόνος σου. Γιατί πρέπει να έχουμε ταξική συνείδηση (χεστήκαμε για την κοινωνική). Γιατί, αν θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας, πρέπει να γίνουμε σωστοί αστοί (χεστήκαμε για τους ανθρώπους).
Πρέπει να το κοιτάξω. Μπορώ να γίνω. Την πνευματική μου καλλιέργεια την έχω. Αλλά πρέπει να καλλιεργήσω κι άλλα πράγματα. Πρέπει να μπω σε πρόγραμμα. Ο νέος αστός πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Να είναι ατσαλάκωτος. Δεν μπορώ. Το μόνο σίδερο που χρησιμοποιώ, είναι για τα μαλλιά. Τα οποία είναι τόσο σγουρά, που μαρτυρούν τον τσαλακωμένο χαρακτήρα μου.
Να είναι κομψός. Το 'χω!
Σκάσε, δεν εννοώ αυτό. Εννοώ να έχει ένα σταθερό, συντηρητικό στυλ στο ντύσιμο. Δεν το 'χω. Το στυλ στο ντύσιμο το έχω και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, αλλά μόνο συντηρητικό δεν είναι.
Να είναι πάνω από τρία χρόνια αγάμητος. Άντε γαμήσου. Πάνω από τρεις μέρες και πάλι χάρη σου κάνω.
Να προσέχει τη γλώσσα του. Τι θα πει "άντε γαμήσου"; Να σου εξηγήσω. Αυτό που ξέχασες να κάνεις, ψωνάρα νεοαστή κι έχεις στεγνώσει πιο πολύ κι από στέπα. Γιατί δε θα σου κάτσει ποτέ ο κομψευόμενος κι ατσαλάκωτος και δήθεν καλλιεργημένος φλώρος που έβαλες στο μάτι. Δε θα σου κάτσει γιατί, όταν δεν πουλάει πνεύμα σε σένα, ψωνίζει γκομενάκια στο γκέι ρόμεο. Ασφαλώς δε θα παραδεχτεί ούτε στον εαυτό του την ομοφυλοφιλική του φύση.
Να τρέχει σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και λογοτεχνικές βραδιές. Το ότι ανακατεύτηκα με τη λογοτεχνία, δε θα με υποχρεώσει να ξενερώνω μπροστά σε πάνελ με ψευτοκουλτουριάρηδες και δήθεν πνευματώδεις ανθρώπους που μιλάνε για ψυχές και μεγάλα βάθη. Ακόμα και στην ανάλογη εκδήλωση για το δικό μου βιβλίο, τα πράγματα ήταν τόσο χύμα που πιο πολύ θύμιζε πάρτι. Κι όσοι ήταν στο πάνελ, έκαναν τα πάντα για να διασκεδάσουν οι από κάτω. Φροντίζοντας το πάθος να είναι μεγαλύτερο από το βάθος.
Να δείχνει συνεχώς πόσο μορφωμένος και καλλιεργημένος είναι. Ναι, κοίτα τη μεγάλη μόρφωσή μου, γιατί θα τρομάξεις άμα δεις το μικρό πουλί μου.
Από το μεσημέρι που θα ξυπνήσει, μέχρι το πρωί που θα κοιμηθεί, να έχει πάει τουλάχιστον σε δέκα χώρους συνάντησης αστών. Άσε με, μάνα μου κι έχω να νοιαστώ και για τον κηπουρό που δε φάνηκε ακόμη να κλαδέψει την τριανταφυλλιά. Χώρια ότι έχω κάτι τρεχάματα σε συμβολαιογράφους για το εξοχικό και το ξενοδοχείο στη Μύκονο. Δεν προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω.
Να δείχνει συνεχώς την απέχθειά του σε κομμουνιστάς, αναρχικούς και άλλα ταραχοποιά στοιχεία. Ε, ναι. Και αστός και μαστός, δε γίνεται. Και την πούτσα στο μουνί και την ψυχή στον παράδεισο, δεν πάει.
Τάξις και ηθική, λέμε. Τάξις και ηθική. Βάλε την ηλίθια ηθική σου στον κώλο σου, κομπλεξικέ αστέ. Για μένα η ηθική δεν πάει με την τάξη. Για μένα η ηθική είναι η συνέπεια απέναντι στον άνθρωπο. Τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο οποίος δε διαφέρει σε τίποτα από μένα. Και τους βλέπω όλους ίδιους. Ακόμα κι εσένα που προσπαθείς να φανείς ανώτερος.
Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο δύσκολο μου φαίνεται να τηρήσω τις αρχές. Και το παίρνω απόφαση. Δε θα γίνω ποτέ αστή. Δε θα δικτυωθώ ποτέ. Δε θα πετύχω ποτέ. Πάλι στην ξεφτίλα, έτσι, για να κλείσω και με Άσιμο. Όπως ξεκίνησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου