Ποιηουργία

Σήμερα διάβαζα ποίηση. Συγκεκριμένα, και δεν ξέρω αν είναι επειδή (επιτέλους) άρχισα να μαθαίνω τούρκικα και επηρεάστηκα, διάβαζα τουρκική ποίηση.

Γενικώς μ' αρέσει η ποίηση. Κι έχω διαβάσει πολύ απ' αυτήν. Και πριν από λίγο καιρό, διάβαζα Κατσαρό. Τον αγαπώ. Τι κρίμα που μας συνδέει μόνο μια απλή συνωνυμία. Πολύ θα ήθελα να είναι ο παππούς μου. Από την άλλη, καλύτερα που δεν είχα τέτοιες ρίζες, γιατί νομίζω ότι θα έβγαινα εντελώς σαλεμένη.

Όσο κι αν μ' αρέσει η ποίηση, κατέληξα πεζή. Μέχρι τώρα δεν έχω γράψει ούτε μια σειρά ποιητικού λόγου. Αντιθέτως, έχει γεμίσει ο τόπος με τις πεζότητές μου.

Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθώντας τον κόσμο του φβ, παρατηρώ ότι ο ποιητικός λόγος, ειδικά αυτός που έχει ευαισθησία ή πολυπλοκότητα, έχει μεγάλο σουξέ. Όσο πιο ευαίσθητος και πολύπλοκος, τόσο πιο πολλά τα λάικ. 

Ναι ρε. Είμαι λαϊκάντζα. Θέλω κι εγώ πολλά λάικ. Αφήνω πίσω το πεζό παρελθόν μου και ξεκινάω από αυτήν τη στιγμή την ποίηση. Με πάθος, μυστήριο, ευαισθησία, υπονοούμενα και πολλά αποσιωπητικά...

Σκίρτημα

Θα 'ρθεις να με βρεις

σ' ένα δωμάτιο...

υγρό και σκοτεινό...

σα να 'ναι βγαλμένο 

από σκηνή βιβλίου του Ντίκενς

Θα φοράω κορσέ με ζαρτιέρες

και διχτυωτές κάλτσες

που θα αποκαλυφθούν... 

μόλις τραβήξεις την πατατούκα

που θα με προστατεύει από το κρύο

Θα φοράς το σώβρακο

με τον Σούπερμαν...

που σου πήρα 

πέρσι στο Παρίσι...

τότε...

που...

αποκαλύφθηκε

γενναία και περήφανα...

εμπρός μου...

το μεγαλείο...

της ψυχής σου

Η υγρασία του χώρου

θα αυξηθεί κατακόρυφα

μα δε θα μπορεί να σβήσει

τη φλόγα...

που θα καίει...

και θα λιώνει...

ό,τι συναντά στο διάβα της

Κι όταν θα σε ονομάσω πύραρχο

θα βγάλεις...

τη μάνικα...

και θα γίνουν όλα...

θάλασσα...

Την επόμενη φορά, θα γράψω κάτι για τ' ολόγιομο φεγγάρι. 

Κι όποιος μου πει ότι γράφω μαλακίες, θα του τις δώσω να τις φάει. Κι αυτές και όσες άλλες έχει λαϊκάρει.