Ιστορίες του ακάλυπτου: Ενοικιάζεται

Τις τελευταίες μέρες ακούω φωνές από το διπλανό, προς ενοικίαση διαμέρισμα. Συνομιλίες υποψηφίων ενοικιαστών με αυτόν που τους το δείχνει. Δεν ξέρω αν είναι ο ιδιοκτήτης ή μεσίτης, αλλά κάνει πολύ καλή δουλειά. Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα του διαμερίσματος, της πολυκατοικίας και της γειτονιάς.
Με την ευκαιρία, μαθαίνω κι εγώ αυτά που δεν ήξερα. Για παράδειγμα, απέναντι έχει χώρο που φιλοξενούνται πρώην τοξικομανείς που μπήκαν στη φάση αποκατάστασης. Έμαθα ποια είναι και η παραδιπλανή μου, αυτή που όλη μέρα μιλάει στο τηλέφωνο ή μαλώνει με τις κόρες της και, καμιά φορά ρίχνει και λίγο ξύλο για να ξεδώσει.
Για μένα δεν έκανε πλήρη περιγραφή. Δεν είχε αρκετές πληροφορίες. Είμαι μια κυρία, καινούργια στην πολυκατοικία. Αν ήξερε κι άλλα, θα ανησυχούσα. Όχι ότι κρατάω και κάτι κρυφό, αλλά θα ένιωθα ότι με παρακολουθεί. Με εντυπωσιάζουν ορισμένοι με τόσα που ξέρουν. Εγώ, τρεις μήνες τώρα, το μόνο που έμαθα είναι ότι έχω κάτι τρελούς γείτονες που όλη μέρα φωνάζουν, έναν που ακούει Μαρινέλλα κάθε απόγευμα, έναν με τη φωνή του Χριστιανόπουλου και κάποιους που ακούνε σκυλάδικα και φλωράδικα. Ποιοι, τι και πώς, ιδέα δεν έχω. Ενώ έπρεπε να περάσουν δυόμισι μήνες, να αλλάξουμε κλειδαριά στην εξώπορτα και να κλειστώ απ' έξω και να χρειαστεί να ψάξω τα κουδούνια, για να ανακαλύψω το όνομα φβ φίλης, η οποία ωστόσο, πάει καιρός που μετακόμισε και με άφησε μόνη σ' αυτό το χάος.
Σε κάποια φάση έλεγε για την ήσυχη γειτονιά. Η παραδιπλανή μάλλον έλειπε. Οι απέναντι όμως ήταν στη θέση τους, έτοιμες να υποστηρίξουν το ρόλο τους ως τρελές της γειτονιάς. Η μία άρχισε να ουρλιάζει και η άλλη της έλεγε "σκάσε μωρή". Είπαν κι άλλα, από αυτά που μόνο αυτές καταλάβαιναν.
Ο κύριος βγήκε στο μπαλκόνι και ζήτησε ευγενικά να κάνουν λίγη ησυχία. Τον έγραψαν ξέρεις πού. Κι ο υποψήφιος ενοικιαστής, μετά απ' αυτό, νομίζω θα τον γράψει στο ίδιο σημείο.