Φύγε, κακέ λεκέ, φύγε!

Την ανακοπή τη γλίτωσα, αλλά η ανάσα μου κόπηκε όταν το είδα. Το πορσελάνινο δέρμα μου απέκτησε ένα λεκέ από τον ήλιο (μόνο εγώ τον βλέπω, αλλά δεν έχει σημασία) να με το συμπάθιο. Και να φανταστείς ότι δε βγαίνω ούτε για πλάκα χωρίς να βάλω αντηλιακό με δείκτη προστασίας να με το συμπάθιο. Αλλά πού να μείνει κρέμα στο πρόσωπο, όταν ιδρωκοπιέμαι μ' αυτήν τη ζέστη. Είναι κι αυτό το λιπαρό το δέρμα, που να 'ναι καλά ο μπαμπάς, κατά τ' άλλα, που μου το κληροδότησε -κι αυτό και τα πόδια- και δε σταφιδιάζω εύκολα, αλλά με παίρνουν τα ζουμιά και δε μένει τίποτα. Ούτε μακιγιάζ ούτε αντηλιακή.

Και να φανταστείς ότι δεν ανήκω στις επικίνδυνες κατηγορίες. Μη με βλέπεις άσπρη. Άμα κάτσω να λιαστώ, θα γίνω σαν την ανιψιά του Γκάντι. Αλλά δεν εκτίθεμαι στον ήλιο. Μπορώ να εκτεθώ παντού και με κάθε τρόπο. Δεν έχω θέμα. Όμως τον ήλιο τον φοβάμαι. Και καλά κάνω, όπως αποδείχτηκε. 

Απορώ με κάποιες που επιδεικνύουν με καμάρι το γκαγκανιασμένο τους δέρμα. Η αφυδάτωση, η ζάρα, το τζατζάλιασμα, η φακίδα κι η πανάδα σε όλο τους το μεγαλείο. Ντιπ γκαβές είναι; Ή εντελώς ηλίθιες; Ή απλώς το θράσος τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Μας ρωτάνε αν αντέχουμε να μας πετάνε στα μούτρα την πλάτη τους και τη σταφιδιασμένη μούρη τους; 

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, λεκέδες σαν αυτόν που αντίκρισα στο καθαρό μου κούτελο, υπάρχουν σε όλο τους το σώμα. Τους προτείνω, λοιπόν, εκτός από θεραπεία στο μυαλό, να κάνουν και μια θεραπεία για το δέρμα τους. Εγώ θα χρησιμοποιήσω μια μικρή ποσότητα, αυτές ας ξοδέψουν μια σοδειά από τα υλικά που θα χρειαστούν. 

Πρόκειται για μια συνταγή της γιαγιάς, που ευτυχώς τη βρήκα και απέφυγα τη βουτιά στη χλωρίνη, την οποία ωστόσο προτιμώ για να διώξω τις κιτρινίλες από τη νικοτίνη στα δάχτυλα.

Εδώ χρειαζόμαστε μαϊντανό και λεμόνι. Κι έχουμε δύο συνταγές:

Ψιλοκόβουμε το μαϊντανό, τον ρίχνουμε σε νερό και το αφήνουμε να κάτσει κάνα δίωρο. Στίβουμε και το λεμόνι, στραγγίζουμε και έχουμε μία ωραιότατη φυσική λευκαντική λοσιόν για τα σημεία του χαλασμένου δέρματος. 

Άμα το έχουμε παραχέσει και, ενώ είδαμε λεκέδες, συνεχίσαμε το τσουρούφλισμα, θα κάνουμε μάσκα με τα ίδια υλικά. Θα τα ρίξουμε στο μούλτι, θα ρίξουμε και λίγη φλούδα λεμονιού για να πήξει και θα την απλώσουμε στο δέρμα. Κι άλλη φορά να προσέχουμε.

Ήταν μία ευγενική προσφορά του οίκου Κατσγούμαν. Με αγάπη και κατανόηση προς όλους αυτούς που ψάχνουν ένα ανώδυνο και χαλαρό θέμα να διαβάσουν. Είτε γιατί δε θέλουν να χαλάσουν τις διακοπές τους, είτε γιατί δεν καταλαβαίνουν κάτι πιο σύνθετο, είτε επειδή είναι τόσο κάφροι που πάντα είναι έτοιμοι να γαμήσουν το κέρατο αυτού που έγραψε ένα κείμενο που δεν τους βρίσκει σύμφωνους.

Γιούχου!