Έπεσα, που λες, σε φάση που έσκασε λάστιχο λεωφορείου. Από το ωστικό κύμα, πετάχτηκαν δυο κοπέλες δυο μέτρα πιο πέρα και κάτι περιστέρια ακόμα πετάνε μακριά. Εγώ ήμουν από την άλλη μεριά. Ευτυχώς, γιατί θα με είχε πάρει και θα με είχε σηκώσει, την κοκάλω.
Από συντήρηση, μια χαρά πάμε. Τα λάστιχα πρέπει να είναι από τον περασμένο αιώνα. Αντί να τα πάνε στο μουσείο, τα περπατούσαν. Τι να κάνει κι αυτό το έρμο; Λίγο το ζεστό οδόστρωμα, λίγο τα 600 άτομα που είχε φορτωθεί το λεωφορείο και είχε κάτσει από το βάρος, πολύ ήθελε;
Συνήθως πάω με τα πόδια. Αλλά τώρα που μετακόμισα δυο στάσεις πιο πάνω και είναι και ανηφόρα, άρχισα να ζορίζομαι, η γραία. Αυτό έχει και τα καλά του. Έβαλα ένα στενό παντελόνι και ένιωσα να με πιέζει στα μπούτια. Όχι στην περιφέρεια, εκεί μπορώ να πω ότι είναι πιο φαρδύ από πριν. Με γύμνασε η μετακόμιση και η ανηφόρα. Αλλά όταν είμαι κουρασμένη, μπαίνω σε λεωφορείο.
Από το δρόμο που παίρνω το λεωφορείο, περνάνε 5; 6; δε θυμάμαι. Βολεύομαι με όλα. Υποτίθεται ότι όλα περνάνε κάθε 10 με 15 λεπτά. Δεν καταλαβαίνω όμως, γιατί θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη και 30 λεπτά για να περάσει κάποιο; Και να μαζεύονται 200 άτομα στη στάση. Προφανώς περνάνε κάθε 10 με 15 λεπτά, όταν λειτουργούν κανονικά. Προφανώς κυκλοφορεί το 1/3 των λεωφορείων. Για να μεταφέρουν τον ίδιο αριθμό προβάτων... εεε... συγνώμη, πολιτών ήθελα να πω.
Μπαίνεις στο λεωφορείο κι εκείνο σέρνεται γιατί έχει πιάσει έδαφος από το βάρος. Στην ανηφόρα βογγάει. Μου 'ρχεται να κατέβω να το σπρώξω. Όσοι χώρεσαν, χώρεσαν. Οι υπόλοιποι θα στοιβαχτούν στο επόμενο που θα περάσει σε μισή ώρα. Οι πόρτες κλείνουν με το ζόρι. Για να κατέβεις στη στάση σου, πρέπει να κατεβάσεις το μισό λεωφορείο που έχει αγκαλιάσει τις πόρτες. Δε γίνεται να περάσεις από πάνω τους. Αναπνέεις ιδρώτα, σκόρδο, παστουρμά και ό,τι άλλο βγάζει ο άλλος από πάνω του και το αφήνει στον αέρα. Πάνω απ' όλα, σεβασμός στον πολίτη.
Με τον ηλεκτρικό, έχει ακόμα πιο μεγάλη πλάκα. Για παράδειγμα, ξεκινάς από τον Πειραιά που είναι το σπίτι σου, για να φτάσεις στην Κηφισιά που είναι η δουλειά σου. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, έμπαινες και ήξερες ότι μετά από μία ώρα και την ανάγνωση ενός βιβλίου και δύο εφημερίδων, θα είχες φτάσει. Τώρα πρέπει να ζήσεις την περιπέτεια. Στο Μοναστηράκι θα κατέβεις. (Μην τσινάς, δε σε πετάμε έξω, το ξέρουμε ότι πλήρωσες εισιτήριο για να πας στη δουλειά σου). Θα πάρεις το μετρό. Με το μετρό θα πας στο Σύνταγμα. Θα κατέβεις. (Ε, τώρα τι τη θες την γκρίνια; Δε σε πετάμε, λέμε. Τα ΜΜΜ είναι πάντα στις υπηρεσίες σου). Θα πάρεις άλλη γραμμή, για Αττική. Θα κατέβεις. (Ρε φίλε, χαλάρωσε. Κάνουμε μεγαλόπνοο έργο εδώ πέρα. Για σένα δουλεύουμε. Δε γίνεται και την πούτσα στο μουνί και της ψυχή στον παράδεισο). Θα πάρεις το λεωφορείο (ειδική γραμμή, ευγενική προσφορά σε όσους επιλέγετε ηλεκτρικό για τις μετακινήσεις σας). Θα σε πάει Πατήσια. (Κοίτα, μην κάνεις συνειρμούς και μου λες εμένα ότι τρως γαμήσια, γιατί θα χεστούμε, αχάριστε επιβάτη). Εκεί μπορείς να πάρεις ξανά τον ηλεκτρικό. Θα μπεις στο τρένο, θα μείνεις κάνα μισάωρο και θα περιμένεις να έρθουν και οι υπόλοιποι. Άλλα δύο δρομολόγια λεωφορείων τουλάχιστον. Όταν κάτσει καλά από το βάρος, θα ξεκινήσει. Ε, σε τρεις ώρες, τρία βιβλία και δώδεκα εφημερίδες, θα φτάσεις στη δουλειά σου.
Κι αν νομίζεις ότι στο μετρό θα συναντήσεις τον πολιτισμό, γελιέσαι. Ξέχνα τα παλιά μπερεκέτια. Μάθε να χρησιμοποιείς τα πόδια σου. Κάνει καλό. Σου το λέω εγώ που το παρατηρώ τις τελευταίες μέρες. Να δεις που θα μου σηκωθεί κι ο κώλος σε ένα μήνα. Και προτιμώ να ιδρωκοπιέμαι στο περπάτημα, παρά να με λούζει κρύος ιδρώτας, καθώς θα έχω μείνει μέσα στο λαγούμι του μετρό, επειδή κλάταρε από το βάρος.
Έχεις καταλάβει γιατί υπάρχει αυτό το χάλι στις συγκοινωνίες; Είναι γιατί δεν πληρώνεις. Αυτά τα κινήματα, μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν στην εξαιρετική ποιότητα υπηρεσιών που ελάμβανες μέχρι σήμερα. Άμα δεν πληρώνεις μανάριμ, πώς θα το συντηρήσουμε το όχημα; Πώς θα προχωρήσουν τα έργα; Πώς θα πληρωθούν οι οδηγοί; Πώς θα γίνουν τα σωστά δρομολόγια;
Προτείνω να δημιουργηθεί ένα κίνημα με το όνομα "πληρώνω κάτι παραπάνω, δίνω και κώλο άμα λάχει". Για την πρόοδο και την ευημερία μας, γαμώ τον πολιτισμό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου