«Στην Ελλάδα οι άνθρωποι είναι βουτηγμένοι στα σκατά».
«Οι Έλληνες αισθάνονται ότι τους εξαπάτησαν κι όμως είναι εκείνοι που μαγείρεψαν τα στοιχεία και που δεν πληρώνουν φόρους».
Πες μας κι άλλα, να μας φτιάξεις τους κοπρολάγνους, μάνα μου. Πες μας κι άλλα, μεσιέ Στρος Καν, μπας και ξυπνήσουμε. Μπας και πάρουμε τα σκατά στα οποία βουτήξαμε και τα πετάξουμε στα μούτρα αυτών που μας ρίξανε μέσα.
Γιατί εγώ, η μαλάκω, τους πληρώνω τους φόρους μου. Όλους τους φόρους μου πληρώνω. Και ξέρω πολλούς άλλους μαλάκες που πληρώνουν τους φόρους τους. Αυτούς που δεν πληρώνουν δεν τους ξέρω. Δεν τους ξέρω προσωπικά δηλαδή. Γιατί είναι τόσο μεγάλοι και σπουδαίοι που δεν τους πλησιάζεις εύκολα. Συχνά έχουν και κάποιον να τους φυλάει (τον οποίο πληρώνουμε εμείς οι μαλάκες που πληρώνουμε φόρους) για να μην τους έρθει κανένα σκατό στη μάπα (από εμάς τους μαλάκες που πληρώνουμε φόρους).
Να τα ξεκαθαρίζεις τα πράγματα. Όταν μιλάς για τους Έλληνες και τα σκατά τους, να ξεκαθαρίζεις ποιοι είναι οι σκατάδες και ποιοι πνίγονται από τα σκατά. Και να λες και ονόματα. Όλων των καθωσπρέπει σκατάδων τα ονόματα να μας πεις. Και να μας προτείνεις τι να κάνουμε με δαύτους. Να τους ρίξουμε στο λάκκο με τα σκατά για σκατοθεραπεία, ας πούμε. Ή μήπως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι πιο αποτελεσματικό;
Και τέλος, να μας πεις και για τα σκατά στα οποία εσύ και η παρέα σου μας ρίξατε. Έτσι για να μας αποτελειώσετε.
Α ρε Σουρή, όταν μιλούσες για σκατά, πόσο μπροστά ήσουν.
Ή μήπως μια ζωή σκατά υπήρχαν σ' αυτήν τη χώρα;Το έπος, αφιερωμένο στη σκατίλα μας:
Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.
Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου