“Αχ βρε κοριτσάκι μου, να προσέχεις εκεί που πήγες” είπε με τρεμάμενη φωνή η μητέρα μου όταν, πριν από δυο χρόνια που μετακόμισα στην Αθήνα, της ανακοίνωσα ότι βρήκα σπίτι στα Εξάρχεια. Μεταξύ μας, δεν έψαξα και πουθενά αλλού.
“Μα καλά, πώς βρέθηκες εσύ εδώ;” ήταν η απορία που εξέφρασε ο πρώην μου όταν πρωτοήρθε στη γειτονιά μου. “Ήταν ακριβά τα ενοίκια στην αριστοκρατική περιοχή του Νέου Κόσμου όπου μένεις και ξέπεσα” μου ήρθε να του πω, αλλά ήμουν ευγενής και καλοσυνάτη τότε. Δεν ερχόταν ποτέ με το αυτοκίνητό του. Και δυο τρεις φορές που με πήγε στο σπίτι μ' αυτό, γκρίνιαζε λες και τον ανάγκαζα να μπει σε γκέτο πυρπολητών αυτοκινήτων. Αργότερα, όταν κυκλοφόρησε στην περιοχή, άρχισε να του αρέσει. Κι ας έφαγε και τα δακρυγόνα του στα καλά καθούμενα.
“Κακόφημη περιοχή” σχολίασε μια κυρία στο τρένο, μόλις άκουσε ότι η φίλη μου που βρισκόταν στο ίδιο κουπέ, ζούσε στα Εξάρχεια. Η ίδια έμενε Μεταξουργείο και εργαζόταν σε ένα από τα σπίτια της Φυλής.
“Τι λες που θα μπω εγώ εκεί μέσα με το αυτοκίνητο βραδιάτικα” αναφώνησε ταραγμένος ο αδερφός της φίλης μου, όταν του είπε να έρθει να μας πάρει από το σπίτι μου. Εκεί μακριά από την Αθήνα όπου ζει, ακούει διάφορα για την περιοχή. Και να πω ότι είναι έξω απ' τα πράγματα. Κοτζάμ περιφερειακή εφημερίδα διευθύνει. Αλλά έτσι φτάνει η πληροφόρηση στα μέρη του. Όπως φτάνει παντού δηλαδή. Ότι στα Εξάρχεια δρουν επαγγελματίες εμπρηστές.
Είχε έρθει πέρυσι, δυο μήνες μετά τα Δεκεμβριανά για μια δουλειά. Αλλά το προηγούμενο βράδυ, θα πηγαίναμε σ' ένα πάρτι. Πέρασε όλη την Μπενάκη, φτάνοντας κοντά στο λόφο και το μόνο που είδε ήταν καφέ και μπαράκια και νέους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται. Κανείς δε γυρνούσε να τον κοιτάξει. Κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του, ή με το αυτοκίνητό του.
Ανέλαβα την ξενάγηση. Εξάρχεια, νέοι, χαλαρή ζωή, σαν να είναι καλοκαίρι και να βρίσκεσαι σε νησί. Σαμοθράκη μου θυμίζει η κατάσταση, ο χώρος και ο κόσμος. Βγήκαμε από το “αυτόνομο κρατίδιο” και περάσαμε στη Σταδίου. Τον έβαλα να στρίψει από Σοφοκλέους. Όχι αγάπη μου. Ήρθες στην Αθήνα και θα σε πάω στα καλύτερα. Σε κάποιο σημείο φρακάραμε. Μποτιλιαρισμένα αμάξια, επέλεγαν παρέα. Θα είμαι εκτός θέματος αν σχολιάσω τους καθωσρέπει κυρίους που/, ψωνίζουν κορίτσια από το δρόμο. Κάποιες μας πλησίασαν με τσαχπινιά και νάζι, επιδεικνύοντας τα κάλλη τους. Λίγο πιο πέρα, κάποιοι προστάτες, επέβλεπαν την κατάσταση, ενώ παραδίπλα κάποιος είχε αράξει σ' ένα πλατύσκαλο και τρυπιόταν ανενόχλητος. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι. Πόσο μάλλον ο ιδιοκτήτης του ακριβού αυτοκινήτου.
Δε χρειάστηκε να εξηγήσω πού βρίσκεται τελικά το επικίνδυνο αυτόνομο κρατίδιο. Δε χρειάζεται να αναφέρω ποια περιοχή έχει ανάγκη από εξυγίανση. Δε χρειάζεται να αναφέρω ποια περιοχή έχει ανάγκη από αστυνόμευση. Δε χρειάζεται να πω αν είναι πιο επικίνδυνοι οι νέοι των Εξαρχείων από τους προστάτες της Σοφοκλέους; Αλλά ο προστάτης, προστάτη μάτι δε βγάζει.
Κατσγούμαν
28/5
www.blogpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου