Είναι κάποιες γυναίκες που τρελαίνονται για στολή. Βλέπουν στρατιωτικό, αστυνομικό ή πυροσβέστη με στολή και θέλουν να πέσουν πάνω του και να του τη βγάλουν με... νύχια και με δόντια. Άλλες πάλι, πιο μερακλούδες της στολής, θέλουν μόνο ν' ανοίξουν κάποια κουμπιά. Εμένα πάντως, δε μου αρέσουν καθόλου οι στολές. Τους βλέπω όλους ίδιους. Ποιον να διαλέξω και με ποια κριτήρια; Χώρια ότι καμιά φορά, τους βλέπω εκεί στο στέκι τους στην Ιπποκράτους, αρματωμένους και φορτωμένους με όλα αυτά τα αξεσουάρ και νιώθω ότι υποφέρουν. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι, το αλεξίσφαιρο γιλέκο, πρέπει να είναι μαρτύριο.
Εγώ προτιμώ τους άλλους. Τους χωρίς στολή. Εκείνους που κάνουν την εμφάνισή τους σε πορείες και συγκεντρώσεις, όταν υποψιάζονται ότι θα παίξουν επεισόδια και βγαίνουν οι μαγκίτες στο μεϊντάνι καμουφλαρισμένοι. Θυμίζουν περισσότερο ροκ σταρ, παρά μπάτσο. Και με μια ιδέα από αλήτη μηχανόβιο της δεκαετίας του '80. Το τζιν το στενό, το δερμάτινο και το τι σερτ, να κολλάει πάνω στο αγαλματένιο κορμί και να διαγράφονται οι έξι κοιλιακοί και το τετράγωνο μαρμαρένιο στήθος. Αυτοί κι αν είναι φαντασίωση. Συχνά περνάνε και σάκο στην πλάτη, εντός του οποίου υποψιάζομαι ότι δε βρίσκεται σαμπουάν με κοντίσιονερ – λούζομαι και φεύγω. Ο υπεύθυνος για αυτό το στάιλινγκ να έρθει να του δώκω συχαρήκια.
Πριν ξεκινήσει η πορεία, βρίσκονται σε πηγαδάκια των τριών ή των πέντε ή και παραπάνω, στις γωνίες των δρόμων. Κινούνται οργανωμένα. Κανείς δεν τους παίρνει χαμπάρι έτσι όπως είναι. Παρεισφρύουν με επιτυχία ανάμεσα στους διαδηλωτές. Κανείς δεν τους υποψιάζεται. Ένας σκληρός ροκ σταρ διαμαρτύρεται για το σύστημα. Χτυπάει το τηλέφωνό του. Ντιρλιντίν, αρχικά το μπουζουκάκι. Και μέχρι να το σηκώσει, ακούγεται το άσμα. Η πριγκιπέσα, με τη φωνή τη ζόρικια, τη βαθιά, τη λαϊκιά, την αυθεντικιά, τη γνήσια, την αντρίκεια. Του Βασίλη Καρά. Έτσι χτυπάει όταν τον παίρνει η καυτή γκομενίτσα με το μαλλί το πλατινέ και το παραγεμισμένο βυζί. Τη γνώρισε μια κρύα νύχτα του χειμώνα. Χόρευε τσιφτετέλι σ' ένα μπαρ στο Μπουρνάζι. Την καψουρεύτηκε κάργα. Ε, ήτο κι αυτός αγόρι ζόρικο, ψηλό, γεροδεμένο, άντρας – φαντασίωση. Και τη διπλάρωσε. Μιλάνε ώρες ατέλειωτες στο τηλέφωνο όταν βρίσκεται στη δουλειά. Να κάνουμε και καμιά ζουζουνιά με το μωρό, για να περνάει κι η ώρα. Αλλά τώρα, η ώρα ήταν εντελώς ακατάλληλη. Δεν της είπε κανείς ότι παίζει διαδήλωση;
Τα συντρόφια τον κοιτάνε στραβά. Ύποπτος ο τύπος. Σκληρός ροκάς και μπουζουκάκιας. Και κανείς δεν τον ξέρει. Από πού ξεφύτρωσε; Ωχ! Πάμε για συμπλοκή.
Χρήσιμη υπόδειξη: Το στυλάκι του άγριου ροκά μηχανόβιου, είναι ξεπερασμένο. Χρόνια τώρα, οι ανήσυχοι νέοι, έχουν πιο φρι στάιλ εμφάνιση. Αν δεν μπορείτε οι στυλίστες της αστυνομίας να το πετύχετε, ε ντύστε τους φλώρους. Κουστουμογραβατιά, χωρίστρα στο πλάι, κολόνια Μυρτώ και χαρτοφύλακα. Ναι ρε! Ως πότε οι γιάπηδες θα καταπιέζονται στα γραφεία; Καιρός να ξεσπαθώσουν.
21/5
www.blogpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου