Είμαι από τα Εξάρχεια και ξέρω από καλό λάδι. Στη φωτιά. Όλοι γνωρίζουμε ότι το λάδι προστατεύει τον οργανισμό. Από διάφορα. Δε θα το αναλύσω. Όλοι ξέρουμε ότι το λάδι στη φωτιά δύναται να καταστεί από εύφλεκτο μέχρι και καρκινογόνο. Όλοι ξέρουμε ότι τα Εξάρχεια δεν παράγουν λάδι. Μπορούμε όμως να το αντικαταστήσουμε με την αστονομία. Όλοι ξέρουμε ότι η αστυνομία προστατεύει τους πολίτες. Εκτός κι αν υπάρχει φωτιά εκεί γύρω.
Είμαι από τα Εξάρχεια, τον τόπο της φωτιάς. Τον τόπο των ανοιχτών μυαλών, όπου γίνεται διακίνηση ιδεών. Και ναρκωτικών. Καμιά φορά, διακινούνται και κάτι τύποι από αυτούς που τους συναντάς παντού. Αρπάζουν καμιά τσάντα, κάνουν καμιά διάρρηξη, κανέναν τσαμπουκά... Πού το βρίσκουν το θάρρος ανάμεσα σε τόσους αστυνομικούς, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Δυο χρόνια μένω στα Εξάρχεια. Δεν έχω δει κουκουλοφόρους να τα σπάνε. Μόνο προχτές κάποιος, χωρίς κουκούλα, έσπασε την τζαμαρία στην είσοδο της διπλανής πολυκατοικίας. Δεν ήταν πράξη αντίστασης. Εκτιμώ πως ήταν επίθεση για επίλυση προσωπικών διαφορών. Δεν ξέρω, δεν το έψαξα. Δεν είδα αστυνομία να καταφθάνει για να σώσει περιουσίες πολιτών. Προφανώς επειδή το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν πολιτικό. Το περιστατικό συνέβη λίγα μέτρα μακριά από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, λίγο πιο κάτω από τους αρματωμένους φύλακες της Ιπποκράτους.
Αυτοί οι αρματωμένοι φυλάνε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Με την πλάτη γυρισμένη σ' αυτά και το βλέμμα στραμμένο στο πάρκινγκ που έγινε πάρκο και στους δρόμους που οδηγούν στην πλατεία. Είμαστε περικυκλωμένοι, άρα πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς. Τώρα βέβαια, εκείνο το βράδυ που άκουσα μια γυναικεία κραυγή έξω από το σπίτι μου, συνοδευόμενη από “πιάστε τον, η τσάντα μου” δεν είδα κανέναν να κινείται, εκτός από περαστικούς. Πολίτες ασφαλώς.
Η αποστολή της αστυνομίας είναι η φύλαξη των πολιτών. Ναι, θα ήθελα τον αστυνομικό της γειτονιάς να κόβει βόλτες και να μου λέει “κοιμήσου ήσυχα, η Ελληνική Αστυνομία σε προσέχει”. Αλλά αυτό δεν το πετυχαίνουν ξύνοντας τα... όπλα τους στην Ιπποκράτους. Και να δηλώσω ότι ουδέποτε ένιωσα ότι κινδυνεύω από αναρχικό, δεν απείλησε κανείς από δαύτους τη σωματική μου ακεραιότητα, δεν επιχείρησε κανείς να καταστρέψει την περιουσία μου, ούτε ζήτησε με το ζόρι τη συνδρομή μου στον -όποιο- αγώνα. Από την άλλη, η διακίνηση ναρκωτικών είναι αποδεδειγμένα επικίνδυνη ιστορία. Δεν βλέπω κανέναν να ασχολείται με το θέμα. Κάνουν το πέρασμά τους γύρω από την πλατεία ψάχνοντας για “ταραξίες”, την ώρα που στο κέντρο της γίνεται εμποροπανήγυρη. Ποιον φυλάνε, ποιον προστατεύουν και από ποιον; Εγώ γιατί δε νιώθω προστατευμένη
Α, δε σου είπα πώς αλλιώς αποκαλούν τους προστάτες στο χωριό μου. Δεν προλαβαίνω τώρα. Σε επόμενο επεισόδιο.
Κατσγούμαν
14/5
www.blogpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου