ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

Άλλο ένα “ατυχές” γεγονός και σε καμία περίπτωση στοχευμένο, ήταν το ρίξιμο δακρυγόνων κατευθείαν στα μούτρα του Μανώλη Γλέζου.
Μα ναι. Και πώς να αντιδράσει ο πανικόβλητος αστυνομικός, βλέποντας τον υπερήλικα κύριο να τον απειλεί με τη μολότοφ στο ένα χέρι και το άλλο να κρατάει ένα παλούκι ναααα με το συμπάθιο και να απειλεί τις περιουσίες των νομοταγών πολιτών; Και ναι. Πού να ξέρει ο αστυνομικός, ποιος είναι αυτός ο γέρος που απειλούσε τη δημόσια τάξη και ασφάλεια;
“Δεν τον γνωρίζω. Δεν έχω ακούσει ποτέ την ιστορία του. Και στο κάτω κάτω βρε αδερφέ, ένας γέρος που δεν κάθεται στο σπίτι του να πιει το χαμομήλι του και τρέχει σε πορείες, είναι ύποπτη υπόθεση. Αναρχοπατέρας έμοιαζε. Γι' αυτό του το έριξα. Για να χτυπήσω το κακό στη ρίζα του. Πού να πάει το μυαλό μου ότι θα προκαλέσω τόσες αντιδράσεις με αυτή την καθ' όλα νόμιμη ενέργειά μου” ομολόγησε ο εν λόγω αστυνομικός.
Συνάδελφός του, μάρτυρας στο περιστατικό, κατέθεσε:
“Δίκιο έχει ο εκλεκτός συνάδελφος. Ούτε εγώ τον ήξερα τον κύριο. Και σε κάποια φάση άκουσα “Ο Γκλέτσος! Ο Γκλέτσος!” και απόρησα. Ο Γκλέτσος είναι ίνδαλμα για μένα. Πάντα ήθελα να γίνω σκληρός και ζόρικος σαν αυτόν. Μου φάνηκε παράξενο το να βρεθεί στην πορεία και σκέφτηκα ότι μια επίθεση εναντίον του, όντως θα αποτελούσε πλήγμα για την τέχνη και τον πολιτισμό. Μετά μου το διευκρίνησαν. Μου είπαν για κάποιον Γλέζο και μια ιστορία για κάτι σημαίες και αντίσταση κατά των γερμανών. Δεν ξέρω εγώ απ' αυτά. Εγώ μεγάλωσα, ακούγοντας τον παππού να επιμένει ότι “οι γερμανοί είναι φίλοι μας”. Και δε θα διαφωνήσω με τον παππού, επομένως κρίνω ότι ο συνάδελφος, αν ένιωσε να απειλείται από τον εν λόγω κύριο, σωστά έπραξε”.
Απορία δική μου: Μέχρι πότε ανιστόρητοι και κομπλεξικοί καυλωμένοι μπάτσοι, θα κρατούν στα χέρια τους χημικά και θα τα ξαμολάνε για να μας προστατεύουν;
Δεν περιμένω απάντηση.