Ε, δεν είμαστε και όλοι ίδιοι, μάνα μου

Όταν έφυγα από την επαρχιακή πόλη που ζούσα μέχρι πριν από λίγα χρόνια, με τη μικροαστική νεοπλουτίστικη νοοτροπία της, με την καγκουριά, την αρχοντοχωριατιά και όλα τα χαρακτηριστικά της κλειστής κοινωνίας, αποφάσισα πως δε θα ξαναζήσω τέτοιες καταστάσεις. Και αποφάσισα να εγκατασταθώ στα Εξάρχεια που έχουν μια εναλλακτική νοοτροπία, πιο ανοιχτά μυαλά, καλλιεργημένους ανθρώπους και καλλιτεχνοκαταστάσεις.

Ας αφήσω για μια άλλη φορά το θέμα της καγκουριάς που κατοικεί στο διπλανό διαμέρισμα και απειλεί να εισβάλει στο δικό μου με την αδιακρισία της κι ας ελπίσω πως θα συνεχίσουν να μην πληρώνουν ενοίκιο και πως θα φύγουν σύντομα. Κι ας περιοριστώ στην εναλλακτικότητα της περιοχής. Η οποία το έχει παραχέσει.

Από τη μια βλέπω με ικανοποίηση να ξεφυτρώνουν αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, να γίνονται δράσεις αλληλεγγύης και να προχωράει ένα νέο, ανθρώπινο είδος ανάπτυξης. Και χαίρομαι που διάλεξα να ζήσω σε μια περιοχή που αγαπάει τον άνθρωπο.

Τον αγαπάει, αλλά δεν τον σέβεται. Για την ακρίβεια, άμα δεν είναι σαν τα μούτρα του, του πετάει τα σκατά του στα μούτρα. Κάτι τέτοια σκέφτομαι όταν μου γυρνάει το μυαλό. Κυρίως όταν διαπιστώνω πως η υπερβολική αλτερνατιβιά έχει χάσει το δρόμο της κι ότι από την αλληλεγγύη και τους αγώνες που ξεκίνησαν να γίνονται, περάσαμε στο εναλλακτικό στυλάκι και υφάκι. Δηλαδή ξεφύτρωσε ένα νέο λάιφ στάιλ, το οποίο ξεκινάω να αναλύω:

1. Βαριέμαι. Εγώ βαριέμαι. Όχι οι εναλλακτικοί τύποι που είναι αραγμένοι σε παγκάκια, γρασίδια, πεζούλια, γενικώς, έχουν γίνει ένα με τη φύση, βρε παιδί μου. Φυτά. Και παρακαλώ, δε θα ήθελα να παρεξηγηθώ. Όταν λέω φυτά, εννοώ πως έχουν βγάλει ρίζες εκεί που αράζουν και σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ πως δεν είναι σκεπτόμενοι. Αράζουν, φυτρώνουν, ποτίζονται με μπίρες και σκέφτονται. 
2. Μπόχα. Τη νιώθεις όταν βρίσκεσαι πέριξ του σημείου που αράζουν οι εναλλακτικοί τύποι με τις μπίρες στο χέρι. Η μπίρα φέρνει κάτουρο κι ο εναλλακτικός τύπος είναι υπέρ της επιστροφής στη φύση και υποστηρίζει αυτή τη θέση, επιστρέφοντας στη φύση τις μπίρες που ήπιε. Επίσης, επειδή νοιάζεται για το περιβάλλον και το νερό που τελειώνει, δεν το ξοδεύει αλόγιστα. Πλένει τα χέρια του μια φορά στις δύο μέρες, τα μούτρα του μια φορά την εβδομάδα και το σώμα του μια φορά στο τρίμηνο. Έτσι πετυχαίνει δύο καλά. Συμμετέχει ενεργά στην προστασία του περιβάλλοντος και μυρίζει μητέρα φύση. Να σημειώσω ότι δεν πίνει ποτέ μοχίτο γιατί το πίνουν οι άλλοι. Δεν του έχει πει κανείς ότι το έπινε ο Χέμινγουεϊ στην ηρωική Κούβα κι ότι δεν είναι και τόσο καπιταλιστικό. (Αλλά δεν είναι ο καπιταλισμός το πρόβλημά τους).
3. Ρατσισμός. Κι εκεί που λέγαμε ότι δεν είναι καλό πράμα ο ρατσισμός και ότι πρέπει να δεχόμαστε το διαφορετικό, τσουπ, ανακαλύπτουμε πως επιβάλλεται να είμαστε διαφορετικοί και να το φωνάζουμε. Να προσέχουμε να μη μοιάζουμε ούτε για πλάκα στους άλλους, στους πολλούς, στους ίδιους. Και να μην ανεχόμαστε ούτε τον ίδιο αέρα να αναπνέουμε. Γιατί έτσι πρέπει να είναι ο σωστός εναλλακτικός. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα μπας και το νιώσεις. Πώς έχει ο αστός την πλέμπα; Ε, ο εναλλακτικός έχει τους μη εναλλακτικούς. Είναι άνθρωποι που δε νοιάζονται για τα ανώτερα πράγματα ρε παιδί μου. Δε μας κάνουν. Φτου. Όσο για κείνους που τρώνε κρέας, να σαπίσουν τα κρέατά τους.
4. Τρόμος μπροστά στο ωραίο. Είπαμε, ρε φίλε. Να μην είσαι της υπερβολής, να αρκείσαι στα χρήσιμα και σε όσα σε κάνουν να νιώθεις καλά. Αλλά και το ωραίο; Γιατί το απορρίπτεις; Το ωραίο ρούχο, το ωραίο μαγαζί, το ωραίο σπίτι, η ωραία γκόμενα… Αυτή η απέχθεια κι αυτός ο φόβος για το κάλλος, καταντάει κάλος. Κάλος βρε. Όχι κόμπλεξ. Δεν είπα εγώ τέτοιο πράγμα.
5. Εναλλακτικότης ούμπερ άλες. Κοίτα να δεις, δε θα αμφισβητήσεις εσύ, ο κάθε τελευταίος την εναλλακτικότητά μου. Τόσο το φωνάζω μέσα στη βρωμιά μου και την αθλιότητά μου. Και για να καταλάβεις πόσο εναλλακτικός είμαι, έχω απαρνηθεί τη σπιταρόνα του μπαμπά στα βόρεια (και τον έχω φρικάρει) για ένα παλιό, υγρό και σκοτεινό υπόγειο στα Εξάρχεια και κάνω ξαπλωτό αγώνα κατά του συστήματος. Μια μέρα όμως θα σηκωθώ και θα πάω να καλλιεργήσω βιολογικά σέσκουλα. Δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά θα το κάνω. Για ένα καλύτερο αύριο. Και εναλλακτικό.