Η Kats-woman συμβουλεύει! (3)

Δε σταματάνε να έρχονται επιστολές από τότε που οι φίλοι μου έμαθαν ότι δίνω λύση σε προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Μία άκρως ενδιαφέρουσα επιστολή, είναι η ακόλουθη. Τη στέλνει η φίλη Ευτέρπη, από την Καβάλα.
"Αγαπητή Kats-woman
Πήρα το θάρρος να σου γράψω κι εγώ, γιατί είδα ότι κατέχεις καλά το θέμα της διαχείρισης της γυναικείας πουτανιάς και είμαι σίγουρη ότι έχει καλά αποτελέσματα σε σένα. Εγώ πάλι, δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα. Με δασκάλα εσένα όμως, κάτι μου λέει ότι θα πάω μπροστά.
Δουλεύω στην κουζίνα ενός γνωστού εστιατορίου εδώ στην περιοχή. Όποτε ανεβείς στα μέρη μας, θα χαρώ να σε ταΐσω. Τα καλύτερα θα σου κάνω. Τις προάλλες λοιπόν, την Καθαρά Δευτέρα για την ακρίβεια, δούλευα σαν το σκυλί μέσα στις λίγδες για να ταΐσουμε τους αμέτρητους πελάτες. Τόνοι καλαμαράκια και χταποδάκια πέρασαν απ' τα χέρια μου. Κι εκεί που έλεγα στη βοηθό μου για την κακιά τη λύσσα που τους πιάνει κάθε χρόνο τέτοια μέρα και δεν παίρνουμε ανάσα, είχε πάει τέσσερις η ώρα κι ακόμα κουβαλιόταν ο κόσμος, τσουπ, σκάει μύτη μια μηχανή μεγάλου κυβισμού. Μουγγάθηκα όταν οι επιβάτες τους, ένας δίμετρος θεογκόμενος και μια κοντή, κατσιασμένη, κακομοίρα εκ πρώτης όψεως, έβγαλαν τα κράνη τους. Αυτός ήταν γνωστός επαγγελματίας στην πόλη κι αυτή παλιά γνωστή δική μου. Ναι, ήταν η Αρχοντούλα, η χαζή του σχολείου. Και ναι, ήταν η σύζυγος του θεομάναρου. Με αποσυντόνισε. Κάηκαν τα καλαμαράκια. Τι μπορεί να βρήκε αυτός σ' αυτήν; Με ποια κριτήρια μπορεί να επέλεξε μια τέτοια γυναίκα; Πώς ένας άντρας που τα έχει όλα, έχει δίπλα του μια γυναίκα που, εκτός από γαμώ-τον-μπελά-μου εμφάνιση, είναι και γαμώ-τα-μυαλά-μου γενικότερα; Τέτοια σκεφτόμουν καθώς προσπαθούσα να διορθώσω τη ζημιά που προκάλεσα στην κουζίνα.
Με την Αρχοντούλα ήμασταν συμμαθήτριες στο Λύκειο, πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Εγώ είχα πάντα έτοιμη μια εξυπνάδα να ξεστομίσω, είχα πολύ κόσμο μαζεμένο γύρω μου, ήμουν μέσα σε όλα, μπορούσα να επιλέξω όποιον γκόμενο ήθελα. Η Αρχοντούλα, ήταν αυτή που πάντα είχε κάτι άκυρο να ξεστομίσει, αυτή που έκανε παρέα με άλλη μία σαν αυτή, η άσχετη, η άκυρη, αυτή που κανείς δε γυρνούσε να κοιτάξει. Το Λύκειο το έβγαλε με το ζόρι και χάρη στην κατανόηση που έδειχναν οι καθηγητές της για το χαμηλό δείκτη νοημοσύνης της.
Αυτός ο γκόμενος, μπορεί να μας πει κάποιος, τι προσόντα διέκρινε στην Αρχοντούλα και όχι μόνο ασχολήθηκε μαζί της, αλλά τη χρεώθηκε κιόλας μονίμως κι επισήμως; Κι αυτή ως κυρία βολτάρει τέτοια μέρα κι εγώ η μπακούρω, στην κουζίνα και ψήνομαι. Ποια λάθη κάνω; Θέλω μια απάντηση πριν τρελαθώ εντελώς.
Ευχαριστώ"

Φίλη Ευτέρπη
Νομίζω ότι ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημά σου, αλλά δε θες να το παραδεχτείς. Οι άντρες, θέλουν μια γυναίκα μουγγή, άβουλη, να μην ασχολείται μαζί τους, να μην έχει άποψη... Τι να σε κάνουν εσένα την ξύπνια; Να τους τη βγαίνεις κάθε τρεις και λίγο; Να έχεις μια απάντηση σε κάθε μαλακία τους; Αυτό είναι το λάθος σου και αμφιβάλλω αν μπορείς να το διορθώσεις. Δεν είσαι κορίτσι για σπίτι και χώνεψέ το.
Είμαι σίγουρη ότι οι άντρες ενθουσιάζονται όταν σε γνωρίζουν. Γιατί πάντα στην αρχή, θέλουν μια γυναίκα έξυπνη, ανεξάρτητη, αεράτη, να καμαρώνουν γι' αυτήν. Στην πορεία όμως αρχίζουν να αισθάνονται άβολα. Νιώθουν λίγοι. Ε όχι μανδάμ! Δε θα είναι πιο λίγος από σένα ο μαλάκας σου! Θα σε αφήσει και θα πάει να βρει την Αρχοντούλα. Να ησυχάσει το κεφάλι του από τις εξυπνάδες σου. Να την χειρίζεται όπως τον βολεύει. Να μην του αντιμιλάει. Να του πλένει. Να του μαγειρεύει. (Εντάξει, αυτό φαντάζομαι το κάνεις κι εσύ, αλλά όχι όλες σαν εσένα). Να του σιδερώνει. Να ανέχεται τη μάνα του στα πόδια τους. Να τον ρωτάει αν ήταν καλά εκεί που ξενοπήδηξε. Να το βουλώνει.
Θα τα έκανες εσύ όλα αυτά; Σιγά μην τα έκανες. Έτσι μπακούρω θα μείνεις μαρή μια ζωή με το χαρακτήρα που έχεις. Άντε τράβα στην κουζίνα σου και στα τηγάνια σου, μη σου καούν οι κιοφτέδες! Κι άμα δε βάλεις μυαλό, άντρα δε θα κρατήσεις πάνω από τρίμηνο.

Υ/Γ: Άμα ήξερα να εφαρμόσω τη γυναικεία πουτανιά, δε θα ήμουν εδώ να ασχολούμαι με σένα. Θα είχα φύγει για σουκού με το μαλάκα μου. Και τη μαμά του ίσως.