Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΤΙΛΑΣ

“Αχ! Λάθος έκανα. Δεν είναι σήμερα το πάρτι που θα πηγαίναμε, αύριο είναι”. Σάββατο μεσημέρι και ενώ έχω το άγχος για την αποκριάτικη περούκα και το μακιγιάζ της Diamanda Galas που δεν τα έχω προβάρει (στα υπόλοιπα δεν έχω να κάνω και μεγάλες αλλαγές) μαθαίνω ότι μπορώ να περιμένω μια μέρα ακόμα. Ο φίλος μου ο Γιώργος τα είχε μπερδέψει. Αλλά δεν παραλείπει να προσθέσει: Εμείς πάντως θα βγούμε, οπότε κανόνισε”. Δε ρωτάω πού θα πάμε, άλλωστε πάντα ξεκινάμε την περιπλάνηση και στην πορεία αποφασίζουμε πού θα καταλήξουμε.
Το βράδυ μου το ξεφουρνίζει: “Να, θα πάμε σ' ένα μπαράκι που παίζει μουσική ένας φίλος, δεν είναι ακριβώς μπαράκι, θα δεις τι είναι”. Να δεις που θα με πάει σε γκεόμπαρο. “Όχι, δεν είναι ακριβώς γκεόμπαρο, θα δεις τι είναι”. Θα είναι απλά φρέντλι σκέφτηκα όταν μου είπε ότι θα έρθει και η Βασιλική. Ξεκινήσαμε λοιπόν για Γκάζι. Εκεί συναντήσαμε και τον Γιάννη και κατευθυνθήκαμε στο κατάστημα. Μπαίνοντας είδα κάτι γυναίκες. Ναι, είναι φρέντλι. Στριμωχτήκαμε ανάμεσα σε χαρούμενα αγόρια που χόρευαν το ένα πάνω στ' άλλο. Κοίταξα καλύτερα γύρω μου. Οι γυναίκες δεν ήταν γυναίκες. Ήταν αγόρια που με την ευκαιρία της Απορκιάς, βάλανε περούκες και μακιγιάζ. Με εντυπωσίασε δίπλα μας μια κοντή στραβοχυμένη ηλικιωμένη, με ριγέ πουκάμισο και αθλητικό παπούτσι, που πασπάτευε το τεκνάκι της, αλλά και τα γύρω αγόρια καμιά φορά. Ήταν ο πιο κακοντυμένος εκεί μέσα. Διότι δεν μπορώ να πω, όλα τα αγόρια ήταν ένα κι ένα. Καλοντυμένα, καλοαρωματισμένα και όμορφα. Αλλά ρε γαμώτο, κανείς δε θα γυρνούσε να με κοιτάξει. Αυτός ο φίλος μου ο Γιώργος, βάλθηκε να με αφήσει στο ράφι. Επίσης, τώρα κατάλαβα γιατί μόνο κάτι κακοντυμένοι μπουρτζόβλαχοι, τραχανοπλαγίτες, με άθλια κουρέματα και ελεεινή αισθητική γυρνάνε να με κοιτάξουν. Γιατί οι ωραίοι, είναι γκέι. Επομένως δε φταίω εγώ και αυτό είναι μια παρηγοριά για τις ελάχιστες ανασφάλειες που έχω για την εμφάνισή μου. Και εδώ, δίνω έναν πόντο στους γκέι.
Μόνη ανάμεσα σε τόσους άντρες. Και η Βασιλική αργεί να φανεί. Θυμάμαι ότι η τελευταία φορά που βρέθηκα μόνη, ανάμεσα σε άντρες, ήταν όταν ο πρώην μου (κακοντυμένος μπουρτζόβλαχος ασφαλώς κι αυτός) με πήγε σε στριπτιζάδικο. Εκεί ήμουν η μόνη ντυμένη. Υπήρχαν και επαγγελματίες που περιέφεραν τα εκτεθειμένα προς ενοικίαση μουνιά τους. Και οι κάγκουροι που ήταν μαζεμένοι εκεί, πλήρωναν ένα κάρο παράδες στην είσοδο για να δουν αυτά τα δημοσίας χρήσεως μουνιά. Για να τα πιάσουν, έδιναν κάτι παραπάνω. Για να τους κωλοτριφτούν, έδιναν ακόμα περισσότερα. Και ασφαλώς τα μοσχοπλήρωναν για να τα γαμήσουν. Κι αναρωτιέμαι, τι καταλαβαίνουν όταν γαμάνε με τα λεφτά τους. Δε θα κάτσω να αναλύσω το χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση και τα κόμπλεξ του άντρα που πληρώνει για να δει ή να πιάσει ή να γαμήσει μουνί δημοσίας χρήσεως. Απλά θα δώσω άλλον ένα πόντο στους γκέι. Οι οποίοι, έχουν τον τρόπο να κερδίζουν τις πιο ωραίες και έξυπνες γυναίκες. Το λένε οι στατιστικές και το επιβεβαιώνω.
Έφτασε και η Βασιλική. Άντε να δούμε πού θα στριμωχτεί κι αυτή. Εγώ ήδη άρχισα να δυσανασχετώ με τις αγκωνιές και τις κωλιές που τρώω από τα κεφάτα αγόρια που βρίσκονται γύρω μου. Αλλά δεν πειράζει. Μ' αρέσει το εύθυμο περιβάλλον. Εξάλλου είναι τόσο χαριτωμένα και ευγενικά παιδιά, που δεν υπάρχει περίπτωση να τα παρεξηγήσω. Χώρια ότι είναι φιλικοί, έχουν την τάση να αυτοσαρκάζονται, κάνουν έξυπνα σχόλια και απαντούν έξυπνα σε σχόλια άλλων. Σε ανάλογη περίπτωση, ο στρέιτ θα ξινιζόταν. Βέβαια, έχω τύχει περιπτώσεις που ο στρέιτ λειτουργεί κάπως έτσι. Αλλά έχω διαπιστώσει, ότι αυτός ο στρέιτ, λειτουργεί απλά χαζοχαρούμενα και παρά το ότι έχει προτίμηση στις γυναίκες, στερείται ανδρισμού γενικότερα. Άλλος ένας πόντος για τους γκέι λοιπόν .
Η ώρα κοντεύει τέσσερις και κανείς δε λέει να φύγει για να αδειάσει λίγο ο χώρος και να αναπνεύσουμε κι εμείς οι καψερές. Βέβαια, εγώ κι ο Γιώργος, είμαστε τουλάχιστον ένα κεφάλι πάνω από τους υπόλοιπους. Τι να πει και η κοντή από δίπλα που πασπατεύει τα αγόρια δηλαδή. Και εδώ συμπεραίνω. Αυτά τα παιδιά, δεν κουράζονται ποτέ να διασκεδάζουν, αφού κανείς δε λέει να φύγει. Ενώ οι στρέιτ, δε φεύγουν από ένα μέρος, άμα δε φύγει η γκόμενα από απέναντι που τη χαλβαδιάζουν και ελπίζουν να τη ρίξουν. Θα δώσω άλλον ένα πόντο στους γκέι.
Το κλείσαμε το μαγαζί. Βγήκαμε στην Πειραιώς για ταξί. Ξαποστείλαμε τους δύο που κατευθύνονταν προς Πειραιά, για να περάσουμε, υποτίθεται, απέναντι και να φύγουμε προς κέντρο. Σιγά μη φύγουμε έτσι εύκολα. Γυρίσαμε πίσω για ένα βρώμικο από τον Κώστα. Στρωθήκαμε να το φάμε σε κάτι σκαλοπάτια, για να παρακολουθούμε και τι περνάει. Αγάμητες και καυλωμένες χοντρές. Ασυνόδευτες. Ξανθά και ανεγκέφαλα πουτανάκια, που έψαχναν τον παραλή γκόμενο, ο οποίος πάλι δεν τους έκατσε, γιατί προτίμησε να τα χώσει στην στριπτιτζού, παρά σ' αυτά που θα θέλουν και γάμο σ' ένα μήνα. Ασυνόδευτα. Καυλωμένοι κάγκουροι, μετανιωμένοι που κυνηγούσαν τις ξανθιές και δεν έκατσαν στις χοντρές, να γαμήσουν έστω και με κλειστά μάτια. Οι κύριοι μετά των κυριών τους, έχουν ήδη αποσυρθεί από νωρίς στα διαμερίσματά των, επομένως δεν συναντήσαμε αυτή την κατηγορία. Και τέλος, ωραία καλοντυμένα αγόρια, συνοδευόμενα από ωραίες καλοντυμένες τύπισσες. Τα αγόρια ήταν γκέι, χωρίς αμφιβολία και τα κορίτσια φίλες τους, τα οποία δε συμβιβάζονται με την κατηγορία των ανδρών που προαναφέραμε. Και με τον όρο “καλοντυμένος” δεν εννοώ ότι βάλανε τα καλά τους, αλλά ότι αυτά που φορούσαν, ήξεραν πώς να τα βάλουν. Ε, βγήκαμε κι εμείς στο τέλος και γέμισε η Πειραιώς. Ένας δίμετρος θεός και μια δίμετρη θεά, που σιγά μην ήτανε ζευγάρι αυτοί οι δυο.
Όλοι οι πόντοι στους γκέι. Και στις φίλες τους.

Υ.Γ. Ο Γιώργος με απείλησε ότι θα με πάει και σε καλύτερα. Άντρα δεν υπάρχει περίπτωση να βρω, αλλά θα περάσω καλά βρε αδερφέ!