Στην Κύπρο δεν έχει μόνο βίλες

Έχω κουραστεί. Δυο μέρες τώρα, κάνω να μπω στο φβ και μου έρχονται και μου τρίβονται στη μούρη κάτι κυπριακά αρχίδια να, με το συμπάθιο. Όλοι μιλάνε γι’ αυτά, με όλους τους τρόπους. Ναι. Για να ξέρουμε ότι δεν πάνε ασυνόδευτες οι διαβόητες βίλες τους (και ελπίζω να μην είναι τελείως άγνωστη η τελευταία κυπριακή λέξη).

Ένα πράγμα ακατανόητο με τους Έλληνες του διαδικτύου. Να λες «γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα». Γιατί είναι τόσο γελοίος που νομίζει πως πήρε το αίμα του πίσω. Ή πως θα σωθεί η Κύπρος και θα τον παρασύρει κι αυτόν στη σωτηρία. Ή για να κάνει το κομμάτι του και να τρίψει τα αρχίδια των Κυπρίων πολιτικών στους ευνούχους τους δικούς του.

Χαλαρώστε, πουλάκια μου. Το παιχνίδι με την Κύπρο μόλις άρχισε και θα γίνει κάτω από διαφορετικούς όρους. Γιατί, πολύ απλά, η Κύπρος δεν είναι Ελλάδα. Και όχι, το «όχι» το κυπριακό δεν ήταν τόσο γενναίο, σε αντίθεση με το ποταπό «ναι σε όλα» της Ελλάδας. Οι Κύπριοι είπαν, σ’ αυτή τη φάση, όχι, γιατί μπορούσαν.

Επαναλαμβάνω πως η Κύπρος δεν είναι Ελλάδα. Η οικονομία της δεν είναι σαν τη δική μας. Δεν είναι τόσο φούσκα. Είχε βάσεις. Κάποτε. Όταν ήταν μια χώρα με πραγματική ευημερία που προσέλκυε επενδυτές και καταθέτες. Όλοι έχουμε κάποιον γνωστό με οφσόρ ή καταθέσεις στην Κύπρο. Φαινόταν όμως, ακόμη και σε μένα την άσχετη, ότι κάτι δεν πάει καλά.

Εγώ λοιπόν, η άσχετη, πιστεύω πως, παρά τις «γενναίες αποφάσεις» τα προβλήματα τώρα αρχίζουν. Και λέω ότι ο κυπριακός λαός είναι χειρότερος από τον ελληνικό. Θυμάμαι όταν μπήκαμε στο ευρώ, που κάναμε χαρές γιατί θα γινόμασταν Ευρωπαίοι με τα ούλα μας, που απορούσα με τη βλακεία μας. Χωρίς να έχω ιδέα από οικονομία (τουλάχιστον αυτού του είδους την οικονομία που έχουμε, επειδή είμαι οπαδός οικονομίας άλλου τύπου) κάτι μου έλεγε ότι μια μέρα αυτό το ισχυρό νόμισμα θα μας δημιουργήσει προβλήματα. Μπορώ να κατανοήσω ότι τη χαρά μας την προκάλεσε αυτή η ισχύ του νομίσματος που μπροστά του η ταπεινή μας δραχμούλα κρυβόταν ντροπιασμένη. Τη χαρά των Κυπρίων όμως τι την προκάλεσε όταν έμπαιναν στο ευρώ, αφήνοντας στην άκρη την ισχυρή τους λίρα; Το ότι θα γίνουν Ευρωπαίοι με τα ούλα τους; Το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, συγκινημένη από το δράμα του μέλους που τα έχει δώσει όλα, θα διευθετούσε το θέμα της Βόρειας Κύπρου; Σωθήκανε κι αυτοί, σαν εμάς.

Και για να τελειώνουμε, η πορεία της Κύπρου τα τελευταία χρόνια (τα ευρωπαϊκά) δείχνει ότι οι πολιτικοί της δεν είναι και τόσο γενναίοι. Μια χαρά προδότες είναι. Γι’ αυτό, μέσα σε λίγα χρόνια, κατάφεραν να διαλύσουν την οικονομία τους. Σε λίγο καιρό, αν δε δώσουν το ευρώ στους Ευρωπαίους να το βάλουν εκεί που ξέρουν, οι Κύπριοι θα γίνουν σαν εμάς. Φτωχοί και με τη φήμη των λαμογιών. Και, για να μην ξεχνιόμαστε, για όλα θα φταίνε οι μετανάστες.

Πιστεύω πως, άμα θέλουν, μπορούν να γίνουν γενναίοι οι Κύπριοι πολιτικοί και ο λαός τους. Και να γίνει η Κύπρος όπως ήταν κάποτε. Και, ρε γαμώτο, πάντα ήθελα να γίνουμε Κύπρος και όχι το αντίθετο, που συμβαίνει τώρα. Όταν το (ξανα)πετύχουν, ας δείξουν και σε εμάς, τ’ αδέρφια τους, πώς γίνεται. Και στη Γιουροβίζιον θα ξηγηθούμε όπως πρέπει: Ντουζ πουάν.