Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ: Τα ψεύτικα προφίλ του φέισμπουκ


Σχολίασα πριν από λίγες μέρες μια φωτογραφία στο φέισμπουκ. Μετά από λίγο πήρα μήνυμα από άγνωστο. Μου έλεγε ότι του θύμισα μία που δήλωνε λεσβία και την είχε συναντήσει στη φάρμα που έπαιζε. Είχε τη φωτογραφία μου στο προφίλ της. Δε θυμόταν όνομα, αλλά μετά από δύο μέρες, κατάφερε να την εντοπίσει. Τη στιγμή εκείνη είχε άλλη φωτογραφία στο προφίλ της. Αλλά τις είχε ανοιχτές και μπήκα και την είδα. Η αφεντομουτσουνάρα μου με το όνομα "Σάρα καύλα". Προφανώς με παρουσίαζε ως μία γκόμενά της, από αυτές που τις δείχνεις με καμάρι. Από τη μια, από το ψυχολογικό τραύμα που μου έχει δημιουργηθεί επειδή μέχρι τώρα έχω συνηθίσει να με κρύβουν, λες και είμαι η πιο ξεπεσμένη γκόμενα που θα μπορούσε να τους λάχει (καθώς είμαι κοντή, χοντρή, άσχημη, άξεστη, αμόρφωτη, κατίνα...) σκέφτηκα ότι επιτέλους, κάποιος δεν ντρέπεται που με έχει επιλέξει. Από την άλλη σκέφτηκα ότι ούτε λεσβία είμαι, ούτε ξέρω αυτήν (ή μήπως αυτόν) που έχει το προφίλ, ούτε με λένε Σάρα καύλα. Άρα δε θα πρέπει να χαίρομαι. Μάλλον πρέπει να εξοργιστώ. Ναι, τελικά εξοργίστηκα. 
Με έχουν εξοργίσει ήδη τα ψεύτικα προφίλ που κυκλοφορούν, για διάφορους λόγους. Κι εμένα και άλλους με τους οποίους έχουμε συζητήσει γι' αυτά. Λάβετε βασικές περιπτώσεις:

1. Την έχω βγάλει και την παίζω. (Κι εγώ τι φταίω;)

Δεν έχει ονοματεπώνυμο, δεν έχει φωτογραφία. Ανάμεσα στους φίλους του, δε θα βρεις άντρες. Συχνά είναι παντρεμένος που ψάχνεται και για κάτι έξτρα. Χτυπάει μόνο γκόμενες κι όποια του κάτσει. Κι όταν λέμε "του κάτσει" εννοούμε να πουν καμιά κουβέντα περί σεξ για να τον βοηθήσει να τελειώσει ή για τους πιο τολμηρούς, ή τους λιγότερο μικροτσούτσουνους, να μπουν στο msn, να ανοίξουν τις κάμερες, να βλέπει ο ένας το εργαλείο του άλλου και να τα παίζουν. Σπάνια θα τολμήσει να συναντήσει κάποια από κοντά. Εκτός κι αν πέσει σε κάποια που θα αδιαφορήσει για τα 800 του κιλά, το μάτι το αλλήθωρο, το μικρό πουλί του, τα λειψά του δόντια και μαλλιά. Δηλαδή ή ανώμαλη, ή αναλόγων προσόντων. Διότι ναι. Υπάρχει και η αντίστοιχη περίπτωση στις γυναίκες. Είναι η κατηγορία με το διακριτικό τίτλο: "το έχω σαφρακιάσει το δάχτυλο όλη μέρα εκεί μέσα". Εμείς δεν έχουμε παρά να δείξουμε κατανόηση. Πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι. Είναι κρίμα για κάποιον να μη δέχεται τον εαυτό του και να θέλει να παρουσιάζει κάτι άλλο. Στην ανάγκη, αν τους ανακαλύψουμε, μπορούμε να τους συστήσουμε έναν ειδικό.

2. Είμαι μοντέλο, αλλά κατά βάθος είμαι απλός, καθημερινός άνθρωπος.

Όχι πως δεν υπάρχουν μοντέλα που παίζουν στο φέισμπουκ και έχουν περασμένες φωτογραφίες τους από μοντελοδουλειές τους. Έχω γνωρίσει τέτοια. Αλλά αν είσαι ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος και δεις ένα μοντέλο να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για σένα, ρίξε μια ματιά ακόμη στις φωτογραφίες του. Είναι παντού το ίδιο πρόσωπο; Κι αν ναι, έχει άλλες φωτογραφίες από την καθημερινότητά του; Είναι κανονικού μεγέθους ή μικροσκοπικές; Δηλαδή τις κατέβασε από το γκουγκλ ή από τη φωτογραφική του μηχανή; Έχουν υπογραφή κάποιου φωτογράφου, κάποιου πρακτορείου, κάποιου προϊόντος, κάποιας εκδήλωσης; Βέβαια, την υπογραφή θα μπορούσε να την κόψει. Ε, σ' αυτήν την περίπτωση, πρέπει να κόβει και το μάτι μας. 
Και γνωρίζεις λοιπόν το μοντέλο και τα λέτε (ένα μοντέλο που δεν έρχεται σ' επαφή με κόσμο, πάντα έχει όρεξη να μιλάει με τον καθένα) και έρχεται η στιγμή να συναντηθείτε. Χαίρεσαι εσύ, ο μαλάκας (ή η μαλάκω), φοράς τα καλά σου, πας στο σημείο του ραντεβού και ή δεν εμφανίζεται ποτέ ή εμφανίζεται το τέρας με την ατάκα "λαστ γίαρ". Είναι αλήθεια ότι καμιά φορά τολμούν και εμφανίζονται τα τέρατα, πιστεύοντας ότι κέρδισαν τον άλλο λόγω χαρακτήρος και προσωπικότητος. Συνέβη σε ένα φίλο μου. Έκανε τη χάρη στο τέρας να πιει έναν καφέ μαζί του (επειδή είχε έρθει από μακριά και μόνο) χωρίς να του μιλήσει και χωρίς να το κοιτάξει καν και το ξαπόστειλε. 

3. Είμαι άντρας, μου αρέσουν οι άντρες, αλλά δεν τολμώ να τους το πω.
Έχει και πάλι φωτογραφίες μοντέλων, αθλητριών, καλλιτεχνών ή ό,τι άλλο βρει στο γκουγκλ και του αρέσει. Την πέφτει σε άντρες ή απλά δείχνει το φιλικό "της" ενδιαφέρον. Στον ελεύθερο χρόνο του, παίζει να ντύνεται γυναίκα. Παίζει να την πέφτει και σε γυναίκες. Σ' αυτήν την περίπτωση δεν αποκλείεται να δηλώσει αυτό του το βίτσιο (μου έχει τύχει). Δεν ξέρω τι σκοπό έχει. Δεν ξέρω αν η ιστορία καταλήγει σε σκηνή από το παιχνίδι των λυγμών. Αν έχει κάποιος σχετική εμπειρία, ας με ενημερώσει, έτσι για να εμπλουτίσω τις κατηγορίες μου.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Όταν ο κόσμος καίγεται, το μουνί θα πρέπει να κρύβεται


Εντάξει. Το δηλώσαμε. Είμαστε όλοι κατά της βίας. Κατά της τυφλής βίας. Δε μας αρέσουν οι σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων, τα καμμένα περίπτερα, οι λεηλασίες. Οι επαγγελματίες ήδη ζουν το δράμα τους με τα μέτρα που θα σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία. Δε χρειάζονται κι άλλα χτυπήματα.
Κι εγώ είμαι κατά της βίας. Αλλά δεν κρύβω ότι είμαι λάτρης της γαλλικής επανάστασης. Το να τιμωρείς αυτόν που σου στερεί το ψωμί για να φάει παντεσπάνι, δεν είναι βία. Και ναι, Χατζηδάκια μας και Θοδωράκια μας (βλέπε Πάγκαλος). Εσείς τρώτε και πίνετε (κι ας λέτε καμιά φορά ότι μαζί τα φάγαμε) κι εμάς μας τρώει η αρκούδα. Αλλά μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο μαζοχισμός μας; Μέχρι πότε θα γουστάρουμε να μας τρώνε οι αρκούδες; Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε την ατιμωρησία όσων μας έφτασαν εδώ; Αφού δεν κάνουν κάτι αυτοί που ορίστηκαν ως εκπρόσωποί μας, θα το κάνουμε μόνοι μας. Η ώρα έφτασε.
Θυμίζω Πρωτομαγιά με Κακλαμάνη να τρέχει να κρυφτεί. Όλοι θαυμάσαμε το θράσος του να κυκλοφορεί ανάμεσα σε διαδηλωτές. Από τότε, περιορίστηκαν οι δημόσιες εμφανίσεις των εκπροσώπων που μόνο εμάς δεν εκπροσωπούν. Αλλά τώρα τελευταία, δεν ξέρω πώς και γιατί, ξεθάρρεψαν. Και κάτι τύποι σαν το Χατζηδάκη, άρχισαν να κυκλοφορούν ελεύθεροι σε ώρα διαδήλωσης. Να πω ότι είναι αφελής; Δε θα έπρεπε. Τόσοι άνθρωποι τον ψήφισαν γιατί πίστεψαν το αντίθετο. Να υποθέσω ότι είναι θρασύς; Και πάλι δε θα έπρεπε. Θα έπρεπε να τιμάει το λαό τον οποίο, υποτίθεται, υπηρετεί. Αλλά ποιος τον τίμησε αυτόν το λαό για να το κάνει κι αυτός. Μήπως μας περνάει για πρόβατα; Παίζει αυτό το σενάριο. Άμα βλέπει μόνο γκρίνια και καμία αντίδραση κι αν βλέπει τους ψηφοφόρους του να τον αντιμετωπίζουν με τον ίδιο σεβασμό που τον αντιμετώπιζαν κάποτε, λογικό είναι να σκεφτεί έτσι. Μόνο που τα πρόβατα οι ψηφοφόροι του δε βγαίνουν στο δρόμο. Μήπως σκέφτηκε ότι ξεχάσαμε το ρόλο που έπαιξε το κόμμα του κι αυτός ο ίδιος για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε; Μήπως φαντάστηκε ότι φάγαμε το παραμύθι που πουλάει η ΝΔ υποσχόμενη ότι θα μας βγάλει από την κρίση με τρόπο μαγικό; Για πόσο μαλάκες μπορεί να μας περνάει;
Κάτι μου λέει ότι ο τύπος βγήκε από τη Μεγάλη Βρετανία και πήγαινε στο Ζόναρς για καφέ. Άντε για επαγγελματικό ραντεβού. Γεύμα εργασίας ίσως. Με άλλα λόγια, την ώρα που ο κόσμος καίγεται, το μουνί χτενίζεται. Αντί να κρύβεται. Τι δουλειά είχες, μουνί μου... εεε... Κωστή μου ήθελα να πω, μια μέρα σαν αυτή, να βγεις στο δρόμο; Μήπως περίμενες να σε αντιμετωπίσουν και ως σωτήρα;
Και γιατί όλοι (ακόμα κι εγώ) μείναμε στον δαρμένο Χατζηδάκη και δεν κοιτάμε τους δαρμένους διαδηλωτές; Ποια περίπτωση έχει μεγαλύτερη βαρβαρότητα; Να σε δέρνει η εξουσία που σε έχει ήδη γαμήσει ή να δέρνεις την εξουσία που σε γάμησε;
Κανιβαλισμός θα μου πεις από τη μια, αλλά από την άλλη πρέπει κάτι να αλλάξει. Αν δεν αλλάξει η κατάσταση (αν δεν τιμωρηθούν  αυτοί που τα φάγανε χωρίς εμάς, αν δεν καθαρίσει ο τόπος από τα λαμόγια) ας αλλάξει το θράσος τους. Ας πάψει το κάθε σίχαμα να κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Κι ας πάψουν να παίζουν τα παιχνίδια τους εις βάρος μας. Ο κόσμος έχει αγριέψει. Από την πείνα είναι. Κι ως λάτρης της γαλλικής επανάστασης, θέλω να θυμίσω πώς τιμωρήθηκαν οι δυνάστες των πεινασμένων Γάλλων.
Άντε βρε! Και στα δικά μας!

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Τι σε έφερε στα μέρια μας; (νούμερο 2)


Δεν κρατιέμαι. Θα τα βγάλω πάλι στη φόρα. Δεν είναι να βλέπω τα στατιστικά μου εδώ μέσα. Τρελή διασκέδαση. Και δε λέει να διασκεδάζω μόνη. Κοίτα τώρα κι εσύ, αναγνώστη μου, πώς έφτασες ως εδώ. Κι εσύ και άλλοι που ψάχνουν διάφορα. Είναι κι αυτά που γράφω, ρε παιδί μου, που τον τραβάνε τον ανώμαλο αναγνώστη. Αν λοιπόν δεν ήρθες εδώ επειδή κάπου κάτι είδες για αυτό το μπλογκ, ήρθες ψάχνοντας τα παρακάτω:

«πουτσες ιστοριες»
Ναι, γιατί; Είναι το ιδανικό μπλογκ για να μάθεις ιστορίες για πούτσες. Και ιστορίες για αγρίους έχουμε. Την κόβω αυτή τη λέξη. Θα μιλάω για μόρια από δω και πέρα. Θα γίνει η σελίδα μου, η χαρά του χημικού.

«γαμισια με manades istories»
Τι τις θέλω κι εγώ τις ιστορίες για μανόδουλους και μουνόδουλους; Πολύ θέλει για να μπερδευτεί ο μερακλής που φαντασιώνεται τη μάνα του στο κρεβάτι του;

«γαματε»
Δεν ξέρω, επισκέπτη μου, αν σε βοήθησε κάποιο κείμενό μου για πολιτικούς που γαμάνε τους πολίτες, τραπεζίτες που γαμάνε δανειολήπτες, μαλάκες που μας γαμάνε τα κεφάλια. Ελπίζω μετά από τόσο σεξ που έχει εδώ μέσα, να κατάφερες κι εσύ να ξεχαρμανιάσεις.

«πως να φανω εξυπνη»
Είσαι στη σωστή σελίδα. Όλο και κάποια σωστή συμβουλή θα βρεις. Αλλά θέλω ανταλλάγματα. Θέλω να μου πεις πώς θα φανώ χαζή. Να είσαι σίγουρη ότι πιάνει πιο πολύ. Μπορεί να μην εντυπωσιάσεις στην αρχή, αλλά θα έχει διάρκεια το νταλαβέρι. Άκου που σου λέω.

«γραμμα στον αγιο βασιλη»
Είχα γράψει ένα καυτό γράμμα πέρυσι. Αλλά τίποτα. Ή δεν υπάρχει ή με γράφει στ’ αρχίδια του.

«σήμερον κηδεύομαι. σβήνω (άχ, σβήνω) όταν εσύ...»
Κάποιος ψάχνει Πετρόπουλο. Καλώς μας ήρθες, σύντροφε.

«γεωργιοσ σουρης μυρωμενοι στοιχοι»
Κάποιος ψάχνει Σουρή. Καλώς μας ήρθες κι εσύ.

«διαγραφή φεισμπουκ»
«ερωτας μεσα απο το φεισμπουκ»
«φεισ μπουκ φωτογραφιες»
«φωτό προφιλ φέισμπουκ»
«φεισμπουκ ψευτικο προφιλ»
«toy matias to feismpoyk»
«φεισ μπουκ πουτανακια»
«kables feismpoyk»
Τα έκανα μία κατηγορία γιατί ένα είναι το θέμα. Αυτό το άτιμο φατσοβιβλίο που ψάχνουν στο γκουγκλ να το βρουν. Εντάξει, έχω κάνει αρκετές αναφορές στο φέισμπουκ. Αλλά κάποιοι φαντάζονται ότι έχω φακελώσει κι όλα τα πουτανάκια και τις καύλες του μαγαζιού.

«save παγκαλος photo»
Μας πήραν χαμπάρ’ Στέργιουμ’ ότι είμαστε μέλη του κινήματος για τη διάσωση του κήτους.

«αθηνα σοκολη»
Κάποιος ψάχνει πληροφορίες για την εκδότριά μου. Μάλλον δεν τις βρήκε, γιατί το μόνο που αναφέρω είναι ότι είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση της υπερπαραγωγής μου.

«εκδοσεις κουλεδακη»
Και τον εκδότη μου σε μένα τον ψάχνουν. Κουλεδάκη, θέλω ποσοστά. Κανονίσου.

«αιγαιο πειρατης σουσουρας»
Τι λες, αγάπη μου, που θα σου αραδιάσω εδώ μέσα όλες τις πληροφορίες για το Σούσουρα. Να πάρεις το βιβλίο μου, να μάθεις περισσότερα. (Κι αν βγάλεις άκρη, χέσε με).

«kats woman»
Εντάξει. Κάποιοι ψάχνουν εμένα. Να μην τους καλωσορίσω; Να μην τους ευχαριστήσω; Να μην τους στρώσω τα χαλιά;




Μαζί θα τα φάμε


Τ΄αρχίδια μου θα πάρεις. Έχω. Χάρη σε σένα. Και μου τα έκανες νααααα! με το συμπάθιο.
Α, ναι. Καμιά φορά μιλάω στην τράπεζα. Μπορεί να μη με ακούει, αλλά εγώ  τις δηλώσεις μου τις κάνω. Χρωστάω. Όπως οι περισσότεροι από μας. Και σταμάτησα να πληρώνω. Όπως οι περισσότεροι από μας. Και θα πάρει τ’ αρχίδια μου η τράπεζα, γιατί μόνο αυτά έχω. Έχω κι ένα μισθό, αλλά κι αυτός τριψήφιος είναι και μόλις που φτάνει για να ζήσω.
Το δάνειο το πήρα πριν από τέσσερα χρόνια. Είχαν λυσσάξει τότε από την τράπεζα. Ντε και καλά, επειδή εκεί είχα κάποτε ένα λογαριασμό μισθοδοσίας, να μου κάνουν αυτήν την προσφορά. Να μου το δώσουν να μου βρίσκεται, βρε αδερφέ. Για μια δύσκολη στιγμή, άνθρωποι είμαστε. Το δάνειο συνοδευόταν από πιστωτική κάρτα και χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα και με δεύτερη πιστωτική κάρτα. Και να μην ανησυχώ, δε θα έχει συνδρομές και άλλες τέτοιες πίπες. Να μου βρίσκεται μόνο.
Δεν τα πείραξα για ένα χρόνο. Και μετά ήρθε η δύσκολη στιγμή. Τα μάζεψα κι έφυγα από την πόλη μου. Δε μάζεψα πολλά. Το βρακί μου και κάτι ψιλά ακόμη. Όσα αποκτήθηκαν μέσα σε 17 χρόνια γάμου, τα άφησα πίσω. Εξάλλου τίποτα απ’ αυτά δεν ήταν στο όνομά μου. Μόνο να φύγω ήθελα. Έστησα καινούργιο σπίτι, χαμόσπιτο, μη φανταστείς. Κι έλεγα να είμαι καλά να δουλεύω να ξεπληρώνω τις κάρτες και τα δάνεια. Η δουλειά που βρήκα δε με βοήθησε. Το αντίθετο. Με ανάγκαζε να ξοδεύω πιο πολλά από όσα έβγαζα. Χώρια ότι μετά από τόσες στερήσεις και τόση μιζέρια τα τελευταία 17 χρόνια, αποφάσισα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου και ξόδευα σε μαλακίες. Ε, ναι. Το ξετίναξα το δάνειο. Και τις κάρτες.
Πήρα άλλο δάνειο για να πληρώσω κάτι δόσεις που χρωστούσα. Και, καθώς κατάλαβα ότι δε θα τα βγάλω πέρα, ξεκίνησα διαδικασία ακύρωσης των άσκοπων αγορών που έκανα πάνω στην τρέλα μου. Τα πήρα πίσω τα χρήματα και τα αξιοποίησα αμέσως. Ξεφορτώθηκα το δεύτερο δάνειο και τη δεύτερη κάρτα. Στην τράπεζα που πήγα να ξεπληρώσω το δάνειο, οι υπάλληλοι αναστατώθηκαν. Μήπως είχα κι άλλα δάνεια σε άλλες τράπεζες; Να τα μεταφέρω στη δική τους. Θα μου κάνουν μία καλή προσφορά με ένα επιτόκιο που πιάνει πάτο. Τον δικό μου τον πάτο ήθελαν να πιάσουν, αλλά δεν τους έκατσα.
Με το που ξεπλήρωσα τη δεύτερη κάρτα και την ακύρωσα για να γλιτώσω απ’ αυτήν, άρχισαν τα τηλεφωνήματα. Να μου δώσουν μία καινούργια, να μου βρίσκεται, βρε αδερφέ. Για μια δύσκολη στιγμή, άνθρωποι είμαστε. Δε θέλω. Μα γιατί δε θέλω. Έπρεπε να το ξανασκεφτώ και θα με ξαναπάρει για να δει αν άλλαξα γνώμη. Και να μην ανησυχώ, δε θα έχει συνδρομές και άλλες τέτοιες πίπες. Να μου βρίσκεται μόνο. Και τα κατοστάρικα που πληρώνω κάθε χρόνο, δεν είναι συνδρομή; Όχι. Είναι απλώς νταβατζιλίκι.
Μου είχαν ζαλίσει τ’ αρχίδια εκείνο το διάστημα. Αυτά που θα τους δώσω. Πώς σου ζαλίζουν τ’ αρχίδια εκείνες οι ενοχλητικές κυρίες που παίρνουν, σύντροφε δανειολήπτη, στις πιο ακατάλληλες ώρες και στο μουνί τους αν θες να φας, αν θες να ξεκουραστείς, αν θες να γαμήσεις και σε μαλώνουν επειδή καθυστέρησες τη δόση σου και σε απειλούν ότι θα αναλάβει η νομική υπηρεσία; Ε, τόσο ενοχλητικές ήταν κι αυτές οι πωλήτριες.
Και κάποια στιγμή οι κάρτες κόπηκαν. Πλέον δε βγάζεις πιστωτική, αν το εισόδημά σου είναι κάτω  των πενήντα χιλιάδων. Ή κάπου τόσο. Αλλά, αν είναι μεγαλύτερο, δεν τη χρειάζεσαι κιόλας. Και κόπηκαν και τα δάνεια. Και κόπηκαν και οι μεταφορές υπολοίπου. Μόνο τα τηλεφωνήματα από κείνες τις λυσσασμένες δεν κόπηκαν. Φαντάζομαι ότι η πρόσληψη της τηλεφωνήτριας γινόταν εφόσον είχε πιστοποιητικό από γιατρό ότι είναι αρκετά σκύλα για κάνει αυτήν τη δουλειά. Δεν έπιασε η επιχείρηση «τηλεφώνημα από σκύλα». Περάσαμε σε νέα τακτική: Η ευγενής. Είμαι σίγουρη ότι τα κορίτσια που τηλεφωνούν τον τελευταίο καρό στους δανειολήπτες για να τους θυμίσουν τις δόσεις τους, είναι μεγαλωμένα με γαλλικά και πιάνο. Δεν απειλούν. Μόνο σου θυμίζουν ότι σε γαμάνε στα επιτόκια. (Εντάξει, το λένε πιο ευγενικά). Κρίμα δεν είναι;
Ούτε αυτό έπιασε. Ο κόσμος σταμάτησε να πληρώνει. Και σταμάτησα κι εγώ. Τρία χρόνια πληρώνω κι ακόμα το ποσό παραμένει το ίδιο. 150 η δόση, 100 ο τόκος. Δε γαμιέστε!  Έχω ξεχάσει τι σημαίνει διακοπές (δεν ήξερα ποτέ, για την ακρίβεια) το έξω το βλέπω με το κυάλι, ακόμη και το ταξίδι για να δω το γιο μου, το σκέφτομαι. Χειμώνας έρχεται, θα πρέπει να ζεσταθεί και το κοκαλάκι μας. Χώρια ότι όλα ακριβαίνουν. Διαπιστώνω ότι με το ζόρι τα φέρνω βόλτα, ακόμη και χωρίς να πληρώσω τις δόσεις μου. Κι από τη στιγμή που δεν έχω τίποτα να μου πάρουν, προτιμώ να μη λιμοκτονήσω. Άσε που, αν είχα, θα το πουλούσα για να ξεμπερδέψω. Μικρότερη οικονομική καταστροφή θα ήταν από τους τόκους.
Και έρχεται το μηνυματάκι στο κινητό. Σκέφτηκα να το διαγράψω πριν το ανοίξω καν, μόλις είδα ότι είναι από την τράπεζα. Αλλά, δε γαμιέται, το άνοιξα. Και τι αντίκρισα:  «Αυτό το μήνα πληρώνοντας τουλάχιστον μία ληξιπρόθεσμη δόση στην ανοιχτή γραμμή, στον επόμενο λογαριασμό θα απαιτηθεί μόνο μια νέα ελάχιστη καταβολή». Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Το επόμενο βήμα είναι να βγάλουν προσφορά: «Στις τρεις δόσεις, η μία δώρο». Ή να ρίξουν το επιτόκιο σε -20%. Κάτι για να φιλοτιμηθούμε να τους πληρώσουμε. Την ίδια στιγμή, οι ελάχιστοι που έχουν καταθέσεις δεν μπορούν να κάνουν ανάληψη ποσού με τετραψήφιο νούμερο. Έχουν χεστεί πάνω τους οι τραπεζίτες ή μου φαίνεται.
Τώρα είναι η ευκαιρία μας, συντρόφια δανειολήπτες. Τώρα μπορούμε να τους τσακίσουμε. Να δούμε μέχρι πού φτάνει η εξουσία τους. Θα μας χώσουν όλους μέσα; Δε συμφέρει. Εξάλλου δεν είμαστε μεγαλύτεροι εγκληματίες απ’ αυτούς. Τσεκαρισμένο. Κι ας βγουν μετά κι οι τραπεζίτες να πουν «μαζί τα φάγαμε». Αν και η σωστή φράση θα ήταν: «φτου γαμώτο, δεν τους φάγαμε», εμείς δε θα τους παρεξηγήσουμε. Και θα τους αφήσουμε να φάνε το μουνί τους.